Morgunblaðið - 13.06.1998, Blaðsíða 54

54 LAUGARDAGUR 13. JÚNÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
Ljóska
Smáfólk
THERE I WAS, OFF
FI6HTIN6TME REt?
0ARON(U/HILE TOU
6UV5 WERE PLAYIN6
BRIP6E!
WHAT DO
VOU HAVE
TO 5M FOR
T0UR5ELVE5?
"Sr
/777\ /uiell,u)ith three\
M KIN65,1 D HAVE
60NE RI6HTT0
VjSIIX 5PADE5.

Hvers konar húsbóndaholl-
usta er þetta eiginlega?!
Þarna var ég, að beij-
ast við rauða barón-
inn, á meðan þið voruð
að spila brids!
Hvað hafið
þið ykkur til
afsökunar?
Nú, með þrjá
kónga, þá hefði ég
strax sagt sex
spaða...
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Hreinleiki Krists
Frá Konráði Friðfinnssyni:
í KRISTNINNI hafa menn til-
einkað sér ýmsa góða siði gegnum
aldimar. Siði sem margur hver
brúkar enn í dag, sér til gagns. Geta
þessir siðir enda minnt menn á til-
vist Jesú Krists, ef rétt hugarfar
fylgir þeim.
Sem kunnugt er þá er Kristur
frelsari mannanna og ekkert annað
nafn er þeim gefið sem getur
frelsað þá og leitt í ríld Guðs á
himnum. Einnig er yndislegt að
eiga fullvissu um frelsara sem er
fær um að leysa menn út úr öllum
kringumstæðum, þegar vindar
mótlætis herja í fang þeirra, og gefa
frið í hjartað. Eins og segir: Komið
til mín, allir þér sem berið þungar
byrðar, og ég mun veita yður hvíld.
Eg talaði áðan um gagnlega siði
og langar að benda hér á einn og
gera hann að umræðuefni í dag.
Þessi siður hefur verið viðhafður í
landinu um langa hríð. En er
kannski, nú svona, á vissu undan-
hadi, líkt og mörg önnur kristin
gildi einnig eru, því miður.
Já, ég er að tala um að signa sig í
nafni Föðurins, Sonarins, og hins
heilaga anda í hvert sinn sem menn
fara í hrein nærföt.
Mér er það til dæmis minnisstætt
frá æskuárunum að móðir mín,
blessunin, signdi okkur systkinin
áður en við fengum að fara í þessar
hreinu flíkur. Og sat maður svo sem
undir þessu, án þess að gera sér
grein fyrir merkingu orðanna.
Ekki var það nefnilega fyrr en á
dögunum sem Drottinn minn lauk
upp fyrir mér hvað að baki þessu
verki móður minnar bjó. Athöfnin
var afar merkileg og vel þess virði
að ræða um hana.
Að signa sig, áður en skipt er um
nærföt og fara í önnur hrein er
ákveðið tákn sm minnir menn á
hreinleika Jesú Krists. Signingin
skírskotar því til kristninnar í
djúpri merkingu hennar og er fyrir
þær sakir góður og gagnlegur siður
þótt menn átti sig ekki alltaf á
þessu. Enda ljóst að margt sem við
framkvæmum er af gömlum vana
sem ekkert sérstakt innihald hefur,
við fyrstu sýn, að okkar mati.
Kristnir menn vita að Kristur dó
á krossi fyrir syndir allra manna.
Með dauða hans opnaðist mönnum
leið heim til Guðs. Og þeir sem lesið
hafa Biblíuna vita jafnframt að
Jesús var hreinn og algerlega
óflekkaður af heiminum, er þessi
hörmulegi, en stórfenglegi atburð-
ur, átti sér stað. Guði, í kærleika
sínum til heimsins, þóknaðist að láta
allt þetta ganga yfir þennan sak-
lausa mann til að geta keypt mitt líf
og þitt líf úr þessum heimi. Á
Golgatahæð, þar sem blóð frelsar-
ans rann á jörðina, var skuldabréfið
gert ógilt. I Jóhannesarguðspjalli
stendur ritað: „En öllum þeim, sem
tóku við honum, gaf hann rétt til að
verða Guðs börn, þeim sem trúa á
nafn hans“ (Jóh. 1:12)
Eina sem þarf er trú í Jesú nafni
og eilífa lífið er raunveruleiki.
Þegar menn signa sig þá eiga
þeir að minnast hreinleika Krists.
Hrein nærfötin hjálpa þeim að
muna, hafi þeir réttan gunn að
byggja á og skilning frá Drottni
vorum Jesú Kristi.
Sérhver siður manna, sem minnir
á þetta, er góður sem vert er að
halda í. Og margir siðir, sem böm
em vanin á, rifjast oft upp á full-
orðinsárum. Vegna þess að hjartað
getur bæði geymt góðar og vondar
minningar. Stöldrum ögn við sign-
inguna og reynum að skilja hvað
hún raunverulega er.
KONRÁÐ FRIÐFINNSSON,
Vesturgötu 18, Hafnarfirði.
„Efnin voru handtekin“
Frá Þorsteini Guðjónssyni:
FYRIR nokkrum ámm létu Banda-
ríkin það á móti viðskipta-rými, að
öll vegabréfa- og tollskoðun við
landamæri Mexíkó skyldi afnumin;
afleiðingar þessa hafa nú verið rann-
sakaðar, og segja fréttir að meðal
þeirra afleiðinga sé það, að heróín
streymi nú í stríðari straumum en
nokkru sinni yfir þau landamæri.
Mér skilst að margfaldaður inn-
flutningur slíkra efna þýði marg-
faldaða neyslu, og þegar talað er um
mikla nauðsyn „okkar“ á því að
„vera með í Schengen" þá má telja
það fyrst og fremst í þágu eitur-
dreifenda. Það er munur að þurfa
ekki að eiga á hættu að burðardýrin
verði hremmd við vegabréfaskoðun!
Það er upplýst - og staðreyndinni
ómótmælt - að eitumeysla ungs
fólks í miðbæ Reykjavíkur er eins
og þar sem verst gerist í stórborg-
um (skv. skýrslu sænsks lögreglu-
manns). Hversvegna það veldur
ekki mestu uppnámi, að þessi vit-
neskja héfur skapast, heldur hitt, að
frá henni skuli vera sagt, er með því
kynlegasta af mörgu kynlegu sem
við hefur borið að undanfömu.
Reynir nokkur að skýra málið?
Ánnað meira en Htið kynlegt er
þetta: Það er vitað að samkomur
óhljómsveita em mestu gróðrarstí-
ur eitumeyslunnar, og er tekið
dæmi af einni sem hér hefur nýlega
verið á ferð við mikla aðsókn - og í
kjölfarið jókst eiturlyfjaneyslan. Nú
kvað vera von á annarri, sem nefiid
er „Veltandi skriða" eða eitthvað
samsvarandi, og þarf ekki að efa, að
aðsóknin verður enn meiri - 30.000
manns vilja þeir fá, niður í Sunda-
höfn. Það er talað eins og fortíðar-
mál hljómsveitarinnar séu svo sem
ekki neitt. Og svo ætla menn að
hafa ísland eiturlaust árið 2002!
„Hvar er kvenmaðurinn?" („ou
est la femme?“) segja þeir frönsku
þegar eitthvað meir en lítið vafa-
samt hefur gerst; átt er við, að í
svoleiðis málum þurfi jafnan tvö til.
Þetta kom mér í hug þegar
pillutalningarmál lögreglustjóra-
embættisins vora að byrja að koma
fram í dagsljósið. Kona, einkenn-
isklædd, kom fram og sagðist ekki
vera í vafa um að málið mundi upp-
lýsast á einfaldan hátt. „Efnin vora
handtekin,“ sagði hún, og nefndi
dagsetningu. „Margt hrýtur nú út
úr fólki,“ hugsaði ég. En rétt á eftir
endurtók hin sama „efnin vora
handtekin".
Þar sem íslenskunni er mis-
þyrmt, er jafnan von á hinu versta.
ÞORSTEINN GUÐJÓNSSÖN
Rauðalæk 14, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.