Morgunblaðið - 16.09.1998, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 16. SEPTEMBER 1998 35
Stína tók þátt í kristniboðsflokki
og studdi Samband íslenskra
kristniboðsfélaga. Auk þess var
hún ötull sveitastjóri í KFUK sem
fór henni einkar vel úr hendi.
Lengst af starfaði hún við ung:
lingadeild KFUK í Laugarnesi. í
fjögur sumur starfaði hún við bók-
band á Akureyri en það var lífsstarf
hennar framan af ævi. Þá hafði hún
svokallaða „fimmtudagsfundi" í
KFUK á Akureyri þar sem hún
eignaðist líka góðar vinkonur.
Hún lét ekkert aftra sér í að starfa
innan kristilegu hreyfinganna meðan
heilsa entist. Kirkju sína sótti hún
trúfastlega því henni fannst gott að
vera í nálægð Hans sem lífið gaf og
nærast af orði Drottins. Það sem
skipti hana mestu máli hafði forgang
hjá henni. Hún ræktaði trú sína
skipulega og á grundvelli hennar
miðlaði hún öðrum.
Eins og áður sagði vann hún við
bókband fyrri hluta ævi sinnar. Eg
man eftir henni í Herbertsprenti í
Bankastræti þar sem hún starfaði
um árabil. Síðari hluta ævi sinnar
vann hún við bókhald hjá Völundi á
Klapparstíg. Hún lagði sig heils-
hugar fram við öll sín störf, hvar
sem þau voru unnin.
Eitthvert merkasta starf sem
hún vann snýi’ að mér sjálfum. Eg
var bara lítill snáði þegar móðir
mín varð veik. Þá gei’ði ég mér ekki
alveg gi’ein fyrir því hvernig ástatt
var en síðar fékk ég spumingum
mínum svarað. I þá daga var ekki
um félagslega aðstoð að ræða eins
og í dag. En þá naut æskuheimili
mitt styrks og aðstoðar Stínu og
Öldu systur hennar. Betri mann-
eskjur gátum við ekki fengið.
Stína sagði upp vinnu sinni tii
þess að fara utan með móður minni
til lækninga. Alda studdi heimilið
með sinni ómetanlegu hjálp.
Að eðlisfari var Stína frekar hlé-
dræg, stóð aldrei á rétti sínum, en
var fyrst til að gera gott úr öllu.
Hún sóttist ekki eftir athygli eða
metorðum en gaf örlátlega. Hún
hafði sérlega gott lag á börnum og
átti svo auðvelt með að ná til þeirra,
enda gaf hún þeim nægan tíma og
veitti þeim athygli.
Drjúgan sjóð minninga á ég í
hjarta mínu um elsku Stínu frænku.
Það em minningar senyengin önnur
hefði getað gefið mér. Ég hefði ekki
viljað missa af neinu af því. Hvað
henni datt margt fmmlegt og
skemmtilegt í hug. Ýmislegt kenndi
hún okkur að gera úr pappír. Ýmsa
leiki kenndi hún okkur einnig eins
og „stafurinn stendur". Ævintýra-
ferðirnar með teppi og smánesti í
Hljómskálagarðinn em ógleyman-
legar. Hún kunni að gera hátíð á
svo einfaldan og eftirminnilegan
hátt. Að eiga hana fyrir frænku hef-
ur auðgað líf mitt og blessað. Sú
fyrirmynd sem hún gaf mér með lífi
sínu er ekkert venjuleg, en sönn og
rétt til eftirbreytni.
Þai- sem ég veit að Stína hefði
ekki viljað mikla umfjöllun um sig
nú frekar en endranær ætla ég ekki
að hafa þessa grein miklu lengi’i.
Ég er og verð ævinlega þakklát-
ur Stínu fyrir það allt sem hún
gerði fyrir okkur systkinin og for-
eldra okkar í gegnum tíðina. Öldu
frænku minni sendi ég okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og þakka
þér, Alda, fyrir kærleika þinn og
alla umhyggju sem þú auðsýndir
Stínu alla tíð og þó sérstaklega nú
síðast. Stína gat ekki verið í betri
höndum en þínum. Ein síðasta
minning mín um Stínu er að ég sat
við sjúkrabeð hennar og reyndi að
sýna henni þakklæti mitt. Ég hélt í
hönd hennar og taldi upp eitt og
annað, meðan ég horfði í augu
hennar sem vöknuðu og svo sagði
hún „blessaður drengurinn". Við
skildum hvort annað og gerðum
okkur grein fyrir að stutt væri eftir
að jarðvist hennar. Nú vitum við að
Stína hefur fengið að sjá gegn-
umstungnar hendur frelsara síns,
sem voru henni svo kærar, opna
fyrir sér himins hlið. Ég þakka
Guði fyrir Stínu, allt sem hún var
mér. Éyrir bænirnar hennar, um-
hyggjuna og að hún hugsaði og
gerði meira fyrir aðra en sjálfa sig.
Ásgeir Markús Jónsson.
Kristín Markúsdóttir er látin.
Hún var systir hennar mömmu.
Alla mína ævi hefur Stína frænka
verið stóra frænkan í fjölskyldunni.
Einn af fóstu punktunum í tilver-
unni, frá því að maður var barn og
fram á þennan dag, var að hitta
hana, hvort heldur var í fjölskyldu-
boðum eða á vinnustað, en við Stína
unnum hjá Timburversluninni Völ-
undi í fjöldamörg ár. Hún var alltaf
jafn elskuleg. Arin liðu og samveru-
stundirnar urðu ekki eins margar á
síðari árum og hér áður fyrr. Nú er
hennar ævi lokið og ekki verður
bætt úr því. Stína var trúuð kona
og heilsuhraust þar til á allra síð-
ustu árum, að hún kenndi sér þess
meins, sem dró hana til dauða, en
hún óttaðist ekkert, sízt dauðann.
Hún gat sagt við hann: Komdu
sæll, þá þú vilt, tilbúin að hitta Guð
sinn þegar kallið kæmi. Við vorum
að vlsu ólík, en alltaf var jafn gam-
an að hitta hana og ég þakka fyrir
allar samverustundirnar, sem við
áttum saman frá fyrstu tíð. Ég
sendi systrum hennar og öðrum
ættingjum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Ég bið Guð að fylgja henni á
þeim leiðum, sem hún nú hefur lagt
út á.
Guðmundur R. Karlsson.
Okkur langar með fáum orðum
að kveðja kæra frænku okkar,
Kristínu Markúsdóttur, eða Stínu
frænku eins og við bræðurnir köll-
uðum hana alltaf. Það er hins vegar
ekki auðvelt að lýsa í fáum orðum
manneskju eins og Stínu frænku,
sem hefur alltaf verið til staðar í lífi
okkar.
Stína frænka var ekki bara
frænka, það erum við allir sammála
um. Stína sýndi okkur alltaf sér-
stakan kærleika og hún var vinur
okkar sem gæddur var þeim ein-
staka hæfileika að vera á öllum tím-
um ,jafnaldri“ okkar. Við vorum
aldrei minni en jafningjar hennar
og átti hún svo einstaklega auðvelt
með að setja sig í spor okkar. Þetta
höfum við reynt sjálfir en einnig
orðið vitni að þvi hvernig hún kom
á sama hátt fram við unga syni okk-
ar, Pétur og Emil. Þegar hún tók
þá til sín og sagði, líkt og við okkur
forðum: „Komið strákar, ég ætla að
sýna ykkur svolítið spennandi!"
vöknuðu góðar minningar. Ætíð tók
Stína okkur að sér í boðum á heim-
ili hennar og leiddi okkur inn í það
ævintýraland sem íbúð hennar var
okkur. Allir hlutir vora svo merki-
legir þegar hún lýsti þeim með
sinni skemmtilegu framsetningu,
hver steinn, hver bók, hver mynd
átti sér svo merkilega sögu.
Stína vissi líka alltaf hvað strák-
um þótti gott að fá að borða, svo
fannst Stínu líka gott að drekka
gos, alveg eins og okkur. Að segja
sannleikann! Það var einn af leikj-
unum sem Stína tók okkur í. Sá
leikur hafði boðskap sem situr í
okkur öllum. Leikurinn fólst í því
að Stína lagði fyrir okkur eftirfar-
andi spurningu: „Hvað finnst þér
vænst um? - Þú verður að segja
sannleikann!" Svör okkar þátttak-
enda voru mismunandi en í spurn-
ingunni fólst svarið. Að segja
„sannleikann“, það var rétta svarið.
Það var ekki síst þessi þáttur, sann-
leikurinn, í fari Stínu sem við vilj-
um minnast sérstaklega. Stína átti
lifandi trú á Frelsarann Jesúm
Krist og var líf hennar og fram-
koma okkur sannur vitnisburður og
hvatning til þess að fylgja einnig
Frelsaranum.
Stína var mikil bænakona og
bæði í gegnum gleðistundir og erf-
iða tíma veitti það okkur styrk að
vita til þess að Stína frænka bað
fyrir okkur. Móðir okkar heitin bar
sérstakan kærleika til Stínu, enda
hafði hún verið mikil hjálp og styrk
stoð á æskuheimili móður okkar.
Það er huggun í söknuði okkar að
við vitum að nú hvíla þær báðar við
brjóst hins himneska föður sem
þær áttu einlæga trú á.
Stína bjó með systur sinni Öldu
og manni hennar Eggerti Theó-
dórssyni heitnum, um árabil. Stína,
Alda og Eggert voru fyrir okkur
sem ein eining og gjarnan nefnd í
einni og sömu andránni. Samheldni
þeirra var einstök og margar góðar
stundir áttum við á heimili þeirra.
Við hugsum því sérstaklega á þess-
ari stundu til Öldu frænku okkar
sem núna hefur einnig misst kæra
systur og vin.
Kærleikur, góðvild, lítillæti,
gleði, trú og sannleikur eru orð sem
strax koma upp í hugann er finna á
fá orð til þess að lýsa Stínu frænku.
Því þykir okkur viðeigandi að lok-
um að vitna í Guðs orð er Stínu var
svo kært, en þar er að finna þann
sannleika sem hún gerði að leiðar-
ljósi í lífi sínu og hefur orðið fjöl-
skyldu okkar alh’i vitnisburður.
„Kærleikurinn er langlyndur,
hann er góðviljaður. Kærleikurinn
öfundar ekki. Kærleikurinn er ekki
raupsamur, hreykir sér ekki upp.
Hann hegðar sér ekki ósæmilega,
leitar ekki síns eigin, hann reiðist
ekki, er ekki langrækinn. Hann
gleðst ekki yfir óréttvísinni, en sam-
gleðst sannleikanum. Hann breiðii’
yfir allt, trúir öllu, vonar allt, umber
allt. Kærleikurinn fellur aldrei úr
gildi.“ I. Korintubréf 13:4-8.
Sigurður, Gunnar Þör
og Hannes Péturssynir.
„Drottinn, þú rannsakar og
þekkir mig. Hvort sem ég sit eða
stend, þá veist þú það, þú skynjar
hugrenningar mínar álengdar... Ég
lofa þig fyrir það að ég er undur-
samlega skapaður, undursamleg
eru verk þín, það veit ég næsta
vel... Prófa mig Guð og þekktu
hjarta mitt, rannsaka mig og
þekktu hugsanir mínar, og sjá þú
hvort ég geng á glötunarvegi og
leið mig hinn eilífa veg.“ (Davíðs-
sálmur 139.)
Mai'gar minningar skjóta upp
kollinum er ég staldra við og minn-
ist vinkonu minnar, Kristínar
Markúsdóttur, sem í dag verður til
moldar borin. Ég fékk stundum að
kalla hana Stínu frænku, þó vorum
við alls óskyldar - ekki var hún
frænka mín heldur Margrétar Egg-
ertsdóttur, vinkonu minnar.
Ein minningin tengist samræð-
um okkar Stínu um 139. Davíðs-
sálm. Hann vitnar um einlæga trú
manns sem þekkti lífið, horfði á
það með augunum og hlustaði á
það með eyrunum, og vissi að það
geymir svo margt erfitt, viðsjált og
slítandi. nr hann vissi líka hitt að
lífið er fallegt, dásamlegt, leyndar-
dómsfullt og spennandi. Þessi trú-
aði höfundur sálmsins veltir öllu
saman fyrir sér: hver er ég, hvaðan
er ég kominn og hvert mun ég
fara? En spurningarnar beinast
ekki út í tómið og hann væntir ekki
svara úr tóminu. Hann beinir
spuringum sínum upp, frá sjálfum
sér, til Guðs. Þegar hann horfir á
sjálfan sig og lífshlaup sitt finnst
honum hann oft vera lítill, óásjá-
legur og veikburða. En hitt veit
hann að hann er af Guði gerður,
skapaður í mynd hans og hann get-
ur glaður og hugdjarfur sagt: „Ég
lofa þig fyrir það að ég er undur-
samlega skapaður, undursamleg
eru verk þín, það veit ég næsta
vel.“ Hann gerir sér grein fyrir
misbrestunum í mannlegu lífi en
hann veit líka hitt að hann er Guðs
góða sköpun.
Við Stína ræddum stundum um
þessa lífsreyndu trú sálmaskáldsins
- og þegar vinkona mín er öll skil
ég að margar af spurningum
skáldsins hafa einnig verið hennar
vangaveltur. Hún var afar farsæl
manneskja í lífi og starfi, vel af
Guði gerð til hugar og handar. Hún
gerði sér far um að lifa grandvar-
lega því lífi sem Guð gaf henni, hún
var trúuð kona, kristin kona sem
þráði og bað að líf hennar allt
mætti mótast af orði Guðs og vilja
hans. Mér finnst eins og hún hafi
verið meðvituð um það að hamingju
og farsæld öðlaðist maður ekki eins
og fingri væri smellt einn góðan
veðurdag heldur væri það vei-uleiki
sem manni hlotnaðist við daglega
iðju og ástundun fyrir náð Guðs.
Hún tókst á við lífið sem gerði
hvort tveggja að kæta hana og
græta, eins og gengur með okkur
öll, hennar líf var ekki áfallalaust
en hún vissi á hvem hún trúði, það
var kjölfestan í lífi hennar.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
þegar ég var lítil stúlka og hún
sveitastjóri í KFUK á Amtmanns-
stíg. Hún var svo sniðug þegar hún
talaði um Guð og Jesú, hún notaði
meira að segja sælgæti í boðunar-
starfi sínu! Það hef ég aldrei séð
gert, hvorki fyrr né síðar. Hún var
virðuleg og alvarleg en þó svo
fyndin og glettin. A unglingsárum
okkar Möggu lánaði hún okkur
krökkunum íbúðina sína til að hitt-
ast í. Við fundum að hún bar um-
hyggju fyi’ir okkur og vildi okkur
allt hið besta.
Ég er þakklát Guði fyrir að hafa
fengið að kynnast Kristínu Mark-
úsdóttur. Hún hefur verið mikill
áhrifavaldur í lífi mínu, ein af mín-
um stóru fyrirmyndum. Við fráfall
hennar votta ég aðstandendum
hennar mína dýpstu samúð og bið
Guð að sefa sorg þeirra og hugga.
Sr. Hallgrímur Pétursson yi’kir svo
í 48. Passíusálmi:
Gegnum Jesú helgast hjarta
í himininn upp ég líta má,
Guðs míns ástar birtu bjarta,
bæði fæ ég að reyna og sjá,
hryggðarmjTkrið sorgar svarta
sálu minni hverfúr þá.
Helga Soffía Konráðsdóttir.
Falleg, gráhærð kona með mild-
an svip og hlýleg augu sem vitna
um innri ró og frið. I hópi ung-
menna á Amtmannsstíg 2b, gamla
félagshúsi KFUM og KFUK. Hún
stendur fyrir framan púltið til þess
að vera nær unglingunum og hún
talar blaðalaust, dálítið ör og af svo
mikilli einlægni og sannfæringu að
það er ekki hægt annað en fylgja
henni eftir. Hún er að tala um mik-
ilvægi þess að fela sig Guði á vald
hvern dag og biðja um vernd hans
og varðveislu. Hún tekur dæmi úr
eigin lífi til þess að unglingarnir
skilji betm’ hvað hún meinar. Hún
minnir á gildi þess að eiga Guð að í
daglegu lífi, að fylgja Jesú Kristi
lífið á enda. Ég hafði hitt þessa
konu áður heima hjá vinkonu
minni. Þetta var Kristín Markús-
dóttir, eða Stína frænka hennar
Möggu.
Það voru forréttindi að fá sem
unglingur að kynnast Stínu. Hún
kom fram við okkur stelpurnar sem
jafningja, þótt hún væri mörgum
tugum ára eldri, reyndari og vitr-
ari. Þegar hún flutti af Hjarðarhag-
anum í fallega raðhúsið á Seíbraut-
inni vorum við vinkonurnar tíðir
gestir í eldhúsinu hennar og stof-
unni. Þá var aldrei eins og maður
væri í hýbýlum eldri konu, meira að
segja nýja kaffistellið hennar var
keypt í „Búð númer eitt“ - búðinni
sem seldi stellin sem við vorum að
safna. Einhvern veginn hafði Stína
engan aldur.
I áratugi nutu KFUM og KFUK
krafta hennar í starfinu. Hún var
kennari í sunnudagaskóla KFUM
og starfsmaður í barna- og ung-
lingastarfi KFUK á Amtmanns-
stígnum í fjölda ára. Um tíma lagði
hún einnig lið starfinu á Akureyri
þegar hún bjó þar um nokkurt
skeið á fimmta áratugnum. í æsku-
lýðsstarfinu nýttust hæfileikar
Kristínar sérlega vel. Hún hafði
ríka frásagnargáfu og var næm á
þarfir barna og unglinga. Hún bar
virðingu fyrir þeim sem hún um-
gekkst og þar voru börnin engin
undantekning. Þegar hún hætti
sjálf að starfa sem leiðtogi í deild,
hélt starfið samt áfram að njóta
starfskrafta hennar. Hún fór í
heimsóknir í KFUK-deildir víða um
bæinn og lét það ekki aftra sér að
fara með strætisvagni upp í Breið-
holt eða til Hafnarfjarðar.
Kristín tók ekki bara þátt í vetr-
arstarfi félaganna, hún var einnigi^
virk í sumarstarfinu og var meðal
brautryðjendanna í sumarstarfi
KFUK þegar það hóf eiginlegt
sumarbúðastarf í Straumi á 4. ára-
tugnum. Hún var einnig með í
Skátafelli og síðar í Vindáshlíð þeg-
ar sumarbúðastarfið hófst þar. En
hvort sem Kristín var á helgistund í
Vindáshlíð eða KFUK fundi að
vetri, var það hennar náðargjöf að
leggja út af Guðs orði. Hún gerði
það í hjartans einlægni og á svo
uppbyggilegan hátt að maður fór
ríkur heim sem manneskja. Þannig
munum við hana best í starn*r'
KFUM og KFUK.
Ki-istín var í stjórn KFUK um
tíma og sinnti stjórnarstörfum eins
og öðru sem hún tók að sér, af heil-
um hug og hjarta. Hún var ekki
margmál á stjórnarfundum, kunni
að hlusta en lá ekki á skoðunum
sínum þegar hún hafði þær. Hún
umgekkst mai-gt ungt fólk, sérstak-
lega í starfi sínu sem sveitastjóri og
þar komu fram hæfileikar hennar
til að starfa með öðrum; hún var
hreinskiptin í samskiptum og veitti
hlýlega áminningu ef á þurfti að
halda en var jafnframt umburðar-
lynd gagnvart ungu fólki með nýjar
hugmyndir. Hún var líka óspör
hrós og þakklæti þegar henni '
fannst vel gert. Það yljaði mörgu
ungu hjarta þegar Stína tók þétt í
hönd eftir vel unnið verk og þakk-
aði fyrir.
Kristín tók þátt í starfi KFUK
meðan heilsa og kraftar leyfðu.
Hún sótti kvennafundi á þriðju-
dagskvöldum, var með í kvenna-
flokkum í Vindáshlíð, bakaði fyrir
kaffisölur til styrktar starfinu og
síðustu árin tók hún að sér ásamt
Öldu systur sinni, að biðja fyrir^
barnastai’fi KFUK í Frostaskjóli, ‘
en sú starfsstöð KFUK var næst
heimili hennar.
Kristín var einstök KFUK kona.
Okkur eru minnisstæð orð úr 73.
Davíðssálmi sem við heyrðum hana
eitt sinn vitna til: „En mín gæði
ei’u það að vera nálægt Guði, ég
hefi gjört Drottin að athvarfi
mínu.“ Þegar við nú kveðjum
Kristínu í virðingu og þökk fyrir
ómetanlegt starf í þágu KFUK,
vitum við að þessi orð era enn orð-
in að veruleika - hún er nú farin
héðan til þess að vera nálægt þeim
Guði sem hún gerði að athvarfi
sínu.
Gyða Karlsdóttir, Landssam-
bandi KFUM og KFUK, *
Þórdís Ágústsdóttir,
formaður KFUK í Reykjavík.
Sérfræðingar
i l)lómaskrt\Ytinj»um
við öll tækifæri
I Tfll blómaveriístæði 1
IHlNNA I
Skólavörftustíg 12,
á horni Bergslaftaslrætis,
sími 551 909«
& ÚTFARARÞJÓNUSTAN
Stofnað 1990
Persónuleg þjónusta
Sími: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is utfarir@itn.is
Rúnar Geirmundsson Siguríur Rúnarsson
útfararstjóri útfararstjóri