Morgunblaðið - 16.09.1998, Blaðsíða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 16. SEPTEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
KJARTAN
HARALDSSON
+ Kjartan Har-
aldsson fæddist
í Reykjavík 28.
mars 1933. Hann
lést á Landspítalan-
um 7. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Haraldur Kjartans-
son, f. 10. sept. 1906
í Presthúsum í Mýr-
dal í V-Skaft., vél-
“cjóri í Reykjavík, d.
7. ágúst 1948, og
Andrea Guðlaug
Ingibjörg Hansdótt-
ir, f. 27. maí 1904 í
Fitjakoti í Kjalarneshreppi í
Kjós., d. 2. des. 1938. Systkini
Kjartans eru: 1) Gunnar, f. 20.
jan. 1929, d. 7. ágúst 1994. Maki
Sigrún Hjördís Eiríksdóttir. 2)
Guðlaug, f. 23. febr. 1931, d. 27.
jan. 1932. 3) Valur, f. 18. jan.
1935. 4) Hreinn, f. 18. jan. 1935,
d. 30. maí sama ár.
Seinni kona Haralds
var Anna Hallfríður
Sveinbjörnsdóttir, f.
28. ágúst 1921. Sonur
þeirra er Snorri
Njörðfjörð, f. 9. mars
1945.
Hinn 17. júní 1954
kynntist Kjartan
verðandi eiginkonu
sinni, Jóhönnu Guð-
rúnu Baldursdóttur.
Hún er fædd 23. júlí
1932 á Austara-Landi
í Oxarfirði og giftust
þau 3. mars 1956.
Foreldrar hennar voru Baldur
Öxdal, f. 10. júlí 1906 á Austara-
Landi, hreppstjóri, d. 29. desem-
ber 1979, og Arnþrúður Gunnars-
dóttir, f. 18. júlí 1908 í Skógum í
Öxarfirði, d. 29. júní 1977. Synir
Kjartans og Jóhönnu eru Harald-
ur, f. 16. júlí 1956, og Baldur Öx-
Elsku pabbi. Þótt við öll vissum
hvað var í vændum þá brá okkur
samt en við vissum að hvfldinni yrðir
feginn. Erfíð veikindi eru að baki
og ég veit að þér líður vel í guðsrfld
og munt vaka um alla framtíð yfír
velferð okkar hinna sem eftir lifum.
Hvers vegna þú? Hvers vegna nú?
Það er hægt að spyrja en fátt er um
svör. Eg er mikið búinn að hugsa um
lífið og tilveruna og tilgang okkar hér
á jörð þessa síðustu daga. Er tilvera
okkar fyrirfram ákveðin og er til-
gangur með tilvist okkar? Enginn
veit það með vissu en þó trúðir þú og
við öll að guð væri raunverulegur.
leitar maður huggunar hans og
trú á guðsríki er sterk er á reynir.
Eg trúi því að þér líði vel og þú sért í
góðum félagsskap hið efra en samt er
þín sárt saknað. Við eigum samt eftir
að hittast aftur og gerir það sorgina
léttbærari. Þú vissir, sem aðrir, að
við Hafdís eigum von á bami eftir
u.þ.b. tvo mánuði og sárt er að þú
náðir ekki að sjá það. Lofa ég þér að
minning þín mun lifa áfram og barnið
kynnist því hversu góður og hlýr
maður þú varst.
Á þessari stundu fyllist hugur
minn af góðum minningum, sérstak-
iega um hversu glaðlyndi þitt og
skemmtilegur hlátur kom fólki alltaf
í gott skap. Augasteinninn þinn, hún
Sigrún mín, saknar þín sárt. Við
^hsmum svo oft til ykkar vestur á
Bfldudal þegar hún var yngri og
varst þú aldrei léttari og kátari en
þegar hún var nærri.
Við áttum margt sameiginiegt og
eitt er vist að áhugi á bflum var og er
mikill hjá okkur. Þér leið alltaf best
að aka á nýbónuðum bfl, hvað þá ef
jeppi var. Áttuð þið mamma marga
fallega jeppa og fóruð í mörg ferða-
lögin hér innaniands með tjaldvagn-
inn í eftirdragi og voru hálendisferðir
í miklu uppáhaldi hjá ykkur. Þessi
gen hef ég víst örugglega í mér líka
og nýt mín vel á slíkum stundum.
Elsku pabbi, guð veri með þér.
Minning okkar um þig mun lifa að
eilífu. Oll vildum við hafa þig lengur
hjá okkur en fyrst kallið kom þá
verðum við að lifa í sátt við guð og
fagna er við sjáumst á ný. Við elsk-
um þig öll.
Þinn sonur,
Baldur.
Elsku hjartans afí minn. Blessuð
sé minning þín. Eg veit að þú munt
alltaf vera hjá mér, pabba og ömmu
því það var síðasta óskin mín og ég
bar hana upp hálftíma áður en þú
fórst til himna. Og ég veit að þú
skildir mig. Eg mun alltaf minnast
þín sem yndislegasta, besta, falleg-
asta og skemmtilegasta afa míns. Þú
varst alltaf í góðu skapi og komst
mér alltaf til að hlæja. Fyinrgefðu
hvað ég var lítið hjá þér og ömmu
síðustu árin þín, en ég mun alltaf
minnast gömlu góðu daganna sem
ég átti hjá ykkur á Bfldudal, þegar
þú hélst í höndina á mér þegar ég
horfði á Tomma og Jenna-spólurnar
dal, f. 31. október 1957. Dóttir
Baldurs frá fyrri sambúð er
Sigrún, f. 10. maí 1980. Móðir
hennar er Kristín Reynisdóttir,
f. 16. mars 1961. Eiginkona
Baldurs er Hafdís Björk Laxdal,
f. 30. mars 1962. Dætur Hafdís-
ar eru Kristín Helga Laxdal
Kristinsdóttir, f. 4. febr. 1982,
og Birgitta Rós Laxdal, f. 6. júní
1992.
Móðir Kjartans lést þegar
hann var fimm ára og fóru þá
bræðurnir í fóstur. Kjartan fór
til ömmu sinnar, Ingibjargar Jó-
hannsdóttur, og föðursystkina
og ólst upp hjá þeim í Reykjavík.
Kjartan gekk í Austurbæjar-
skólann og síðar í Verslunar-
skólann og útskrifaðist þaðan
vorið 1953.
Hinn 27. maí sama ár hóf
hann störf lijá Landsbanka Is-
lands í Reykjavík. Vorið 1983
varð hann útibússtjóri við útibú
Landsbankans á Bíldudal og
lauk hann þar sínum starfsferli
1991.
títför Kjartans fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
og þegar við ókum á jeppanum í
sandinum á ströndinni rétt hjá
Bfldudal og ég tíndi síðan skeljar og
bjó til sandkastala.
Þú áttir alltaf flottasta jeppann á
Bfldudal og ég var alltaf svo ánægð
að eiga afa sem keyrði á svona flott-
umjeppa.
Eg var síðasta manneskjan sem
var hjá þér áður en þú kvaddir
þennan heim og er það mér mjög
mikils virði að hafa getað talað mikið
við þig þá.
Guð gefi þér góða hvfld.
Þitt ástkæra barnabam,
Sigrún Baldursdóttir.
Það hefur verið í ki-ingum 1960 að
við hjónin kynntumst þeim Kjai-tani
og Jóhönnu. Kjartan vann þá í
Landsbanka Islands, þar sem hann
starfaði í um 40 ár í hinum ýmsu
defldum. I aðalbankanum var hann í
dagbók, gjaldkeri, í víxladeild og víð-
ar. Síðar, um 1972, lá leiðin í austur-
bæjarútibú bankans þar sem hann
varð deildarstjóri og aðalgjaldkeri.
Að lokum varð hann útibústjóri
Landsbankans á Bfldudal þar tfl hann
lét af störfum sökum aldurs. Á þess-
um árum í bankanum fór Kjartan í
námsferð tfl Noregs og Englands,
þai- sem hann kynnti sér störf í er-
lendum bönkum, sem kom honum vel
síðar við uppbyggingu á gírókerfi en
þar átti hann stóran þátt. Eins sótti
Kjartan mörg námskeið hér heima,
m.a. Dale Camegie þar sem hann
varð aðstoðarkennari. Hann var alls
staðar vel liðinn, skemmtilegur og
hvers manns hugljúfi.
Kjartan og Jóhanna áttu fallegt
heimili á Hvaleyrarholtinu i Hafnar-
fírði þar sem þau bjuggu með sonum
sínum, þeim Haraldi og Baldri, allar
götur þar til þau fluttu vestur á
Bfldudal um 1983.
Kjartan var mikið snyrtimenni í
klæðaburði og allri framkomu, lipur
afgreiðslumaður sem vildi leysa
allra vanda og gekk ótrúlega vel að
gera öllum til hæfis. Það var gaman
að koma til þeirra hjóna á Hvaleyr-
arholtið og svo síðar vestur á Bfldu-
dal. Þar var engum í kot vísað. Þau
hjón voru mjög samtaka um að ferð-
ast um landið, og reyndar líka mikið
erlendis hin seinni ár, en á þessum
árum brunuðu þau um landið með
tjaldvagn feikigóðan, á hinum ýmsu
bflum. Þau voru miklir aðdáendur
bfla. Sérstaklega man maður eftir
Broneo-jeppa, B-fjórir fjórir, með
mörgum og miklum stöngum á þak-
inu og víðar, talstöðvum mörgum því
Kjartan var mikill áhugamaður um
allt sem sneri að fjarskiptatækni,
mikið ef hann sat ekki í stjórn ein-
hvers klúbbs um þessi mál. Þeir vin-
ir Kjartans sem höfðu sams konar
stöðvar og hann nutu þeirra gæfu að
heyra oft á bylgjum ljósvakans kall-
að: B-fjórir fjórir kallar, B-fjórir
fjórir kallar, heyrir nokkur í mér?
Það voru oft ansi margir að rabba
saman út frá þessum merkjum.
Ein ferð er okkur sérstaldega
minnisstæð um Vestfírði, Látrabjarg
og Suðurfirðina, en þá sem reyndar
oftar var með okkur góður vinur
okkar, Desmond Houd, úr National
Westminster Bank í London, en hon-
um hafði Kjartan kynnst í áður-
nefndri ferð, og í meira en tuttugu ár
hafði hann alltaf samband við okkur
og gerir enn. Hann kom hingað
nokkuð oft og ferðaðist með Kjartani
og Jóhönnu um allt land. Okkur er
ljúft að bera Jóhönnu bestu kveðjur
Desmonds, honum sem öðrum finnst
Kjartan hafa farið allt of fljótt.
Elsku Jóhanna, við þökkum þér
og Kjartani fyrir allar þær góðu
ánægjustundir sem við áttum með
ykkur. Slík skemmtileg kynni verða
vart fundin annars staðar. Góður
Guð styðji þig og styrki. Sonum þín-
um og tengdadóttur, barnabarni og
öllum öðrum ættingjum óskum við
alls hins besta.
Guðríður og Karl.
Látinn er vinur minn og skóla-
bróðir, Kjartan Haraldsson, eftir
stutta sjúkrahúslegu, á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur, 65 ára að aldri.
Fyrstu kynni okkar Kjartans
hófust, er við vorum bekkjarfélagar
í Austurbæjarskólanum og nutum
þá frábærrar handleiðslu Stefáns
Jónssonar, kennara og rithöfundar.
Kjartan var mjög félagslyndur og
vinsæll í bekknum og heillaði alla,
því hann hafði einstakt lag á að
halda uppi skemmtilegum samræð-
um. Námsárangur hans var góður
en uppáhaldsnámsgrein hans var ís-
lendingasögurnar. Úr þeim gat hann
endursagt margar sögur og snjöll
orðatiltæki.
Árið 1949 fórum við saman í dans-
skóla hjá Sigríði Ái-manns og Sif Þórs
og nokkru seinna í Dansskóla Rigmor
Hanson. Kjartan sýndi þar einstaka
hæfileika í samkvæmisdönsum. Hann
varð vinsæll nemandi og aðstoðaði
þær mæðgm- Rigmor og Svövu við
kennslu. Einnig tók hann þátt í fjöl-
mörgum danssýningum.
Eftir að við lukum barnaskólanum
skildi leiðir um sinn, er ég fór í
Gagnfræðaskóla Austurbæjar, en
Kjartan fór í Verslunarskólann. Við
hittumst síðan í 3. bekk Versló er við
urðum aftur bekkjarfélagar í tvö ár.
Þar nutum við góðrar skólastjórnar
og kennslu Vilhjálms Þ. Gíslasonar
og kennslu dr. Jóns Gíslasonar yfii--
kennara og fleiri ágætra kennara.
Það væri hægt að skrifa langa grein
um tímabilið í Versló, því þar var
bæði góð kennsla og skemmtilegt fé-
lagslíf. I Versló stundaði Kjartan
nám sitt með sóma og náði góðum
einkunnum. Á skólafélagsböllum og
árshátíðum var hann hrókur alls
fagnaðar og sló á létta strengi og
dansaði mjög vel. I þá daga biðu
stúlkurnar eftir að herrarnir byðu
þeim upp í dans og þá var eftirsókn-
arvert að fá að dansa við Kjartan.
Hann var eiginlega hinn íslenski
Fred Astaire á þeim árum.
Að loknu námi í Versló héldum við
góðu sambandi, fundum okkar fram-
tíðarlífsförunauta, eiginkonur og
börn svo og nýja vini. Og þá sem
fyrr var Kjartan ómissandi, þegar
hressa þurfti upp á mannskapinn frá
alvöru lífsins, andlega og líkamlega,
við dans og frábæra kímni.
Kjartan hóf störf hjá Landsbanka
íslands í Austurstræti strax eftir
námslok og eignaðist þá marga vini,
sem nutu návistar hans. Árin 1983
til 1991 yar hann útibússtjóri Lands-
banka íslands í Bfldudal og leysti
hann það starf vel af hendi. Ái-ið
1995 fór heilsu hans að hraka og átti
hann erfíð tímabil vegna sjúkdóms,
sem herjaði á hann miskunnarlaust,
þar til yfir lauk. Við Elsa og dætur
okkar vottum Jóhönnu, eiginkonu
Kjartans, og sonum þeirra, Haraldi
og Baldri, og öðrum vandamönnum
okkar dýpstu samúð við fráfall ein-
lægs vinar og þökkum honum fyrir
aliar ánægjustundirnar, sem hann
veitti okkur á liðnum árum.
Blessuð sé minning góðs drengs.
Steinarr Guðjónsson.
+ Óli Geir
Hösluildsson
fæddist í Reykjavík
18. september 1978.
Hann lést af slysför-
um 10. september
-*»;iðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Theodóra Óladóttir,
f. 15.9. 1949, og
Höskuldur Pétur
Jónsson^ f. 4.8. 1948.
Systur Óla Geirs eru
Dagný Ásgeirsdótt-
ir, f. 25.4. 1971, og
Kristrún Signý
Höskuldsdóttir, f.
10.10. 1984. Óli Geir lauk grunn-
skólaprófi frá Digranesskóla.
títför Óla Geirs fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
*athöfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Hafnarfjarðarkirkju-
garði.
Elsku Óli. Við vildum bara
setja niður nokkur orð til að
kveðja freknótta rauðhærða
«rákinn okkar. Það er svo margt
m hægt er að minnast og minn-
ingar okkar um þig verða ávallt í
hávegum hafðar. Þú
sem áttir það til að
stríða okkur enda-
laust áttir fullkom-
lega hjarta okkar og
þar verður stórt pláss
upptekið bara fyrir
þig. Alveg síðan þú
fæddist hefur þú vafið
okkur systrunum um
fingur þér en hvað
var annað hægt þegar
horft var í fallegu
augun þín.
Eitt af því sem þú
gast rökrætt enda-
laust um við okkur var hárið á
okkur og þú áleist það helgispjöll
ef rætt var um klippingar. Það er
án efa stærsta ástæða þess að við
erum með sítt hár í dag, við gát-
um ekki hugsað okkur að særa
hann með því að klippa af okkur
„faxið“.
Mesta áhugamálið þitt var tón-
list og vinir. Það var hægt að tala
við þig í marga klukkutíma um
tónlist, hvort sem þú varst að búa
hana til sjálfur með vinum þínum
eða um var að ræða tónlist uppá-
haldstónlistarmanna þinna, þar
sem Kurt Cobain var í hásætinu.
Vinirnir áttu hug þinn og hjarta
alla tíð. Við munum alltaf muna
eftir endalausum röðum af strák-
um í heimsókn. Þvílíkur lúxus að
eiga slíkan vin sem þú varst. Það
var hægt að segja þér allt og ef
maður náði þér einum gast þú sagt
manni allt. Við systurnar erum
heppnar að hafa eignast slíkan
bróður og slíkan vin. Nú þegar við
kveðjum þá finnum við hvað við
höfum misst mikið og söknuðurinn
er mikill en við huggum okkur við
að hitta þig á ný.
Elsku mamma og pabbi, elsku
drengurinn ykkar er horfinn á
braut en saman getum við staðist
þessa þraut. Núna er drengurinn
okkar horfínn á braut en við get-
um huggað okkur við það að núna
höfum við hann alltaf hjá okkur og
getum alltaf leitað tO hans ef þörf
er á. Allir vinir Óla Geirs. Við vit-
um að þið eigið um jafn sárt að
binda og við. Hann hefði gengið í
sjóinn fyrir hvem og einn ykkar.
Þið verðið að standa saman núna
sem aldrei fyn- og þið vitið að hús
okkar er ykkur ávallt opið. Verið
sterkir.
Elsku Óli, hafðu það sem allra
best. Við vitum að þú vakir yfir
okkur þar til við hittumst á ný.
Kveðja. Þínar systur,
Dagný og Signý.
OLIGEIR
HÖSKULDSSON
GUÐLAUG
BJARNADÓTTIR
+ Guðlaug Bjarna-
dóttir fæddist á
Eskifirði 15. febrúar
1913. Hún lést í
Reykjavík 8. septem-
ber síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Akureyrar-
kirkju 15. septem-
ber.
Mig langar að minn-
ast Guðlaugar móður-
systur minnar, eða
Laugu frænku eins og
hún var alltaf köfluð
hér, með örfáum orðum.
Það hefur nú sennilega fáum kom-
ið á óvart að komið væri að kvöldi
hjá Laugu, en þó er það nú svo að
alltaf hrekkur maður við þegar náinn
vinur hverfur á braut.
Lauga veiktist mikið fyrir tæpum
fimm árum og út úr þeim veikindum
missti hún heyrnina, það er ekkert
smámál að heyra ekkert sem fram
fer í kringum mann og ekki síst fyrir
konu eins og Laugu sem fylgdist svo
vel með öllu, en öll tjáskipti við hana
eftir það fóru fram með skrifum og
kom það sér þá vel hvað hún var
dugleg að spjalla og halda uppi sam-
ræðum þannig.
Lauga fylgdist sér-
lega vel með öllum sín-
um ættingjum, vissi
hvenær allir áttu af-
mæli, ekki bara börn
og barnabörn heldur
líka systkinabörn og
þeirra börn, hún var
sérstaklega gestrisin
og allir voru velkomnir
á Sólvellina til hennar
og Ásdísar. Það fékk
ég og mín fjölskylda
oft að reyna og ekki
síst Auðunn Bjarki og
Helga þegar þau voru
við nám á Akureyri og
vilja þau nú færa þakkir fyrir öll
matarboðin og alla umhyggjuna.
Hún var eins og þeirra önnur
amma, hana munaði ekkert um að
bæta þeim við allan sinn stóra hóp.
Svona var hún og alltaf var líf og
fjör í kringum hana.
Eg vil að endingu þakka Laugu
frænku allar skemmtilegu stundh-n-
ar og við Finnbogi sendum börnum,
tengdabörnum, baimabörnum,
barnabarnabörnum, systkinum og
öllum ættingjum og vinum innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning góðrar konu.
Gunnhildur Stefánsdóttir.