Morgunblaðið - 31.10.1998, Side 64

64 LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Ferdinand
2ö|rffii" aJL
v
I HATE TO
TELL YOU, BUT
DiNNER WILL
BE A LITTLE
LATE T0NI6HT..
ACTUALLY, l'M NOT 5URE
JU5T HOU) LATE..MAYBE
TEN MISIUTE5..MAY6E
TU)0 MINUTE5..MAYBE
THREE 5ECOND5..
Mér leiðist að segja þér það, Reyndar er ég ekki viss um Hvað um það, bara svo að Þrjár sekúndur er
en kvöldmaturinn verður í hversu seint... e.t.v. tíu þú vitir... langur tími...
seinna lagi í kvöld... mínútur...
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sfmi 569 1100 • Símbréf 569 1329
Bændur gerðir
að þrælum
Frá Sigríði Jónsdóttur:
ORÐIÐ góðæri lætur illa í eyrum í
landi, þar sem heil stétt er þrælkuð.
Þrælahald hefur verið fordæmt
um allan hinn siðmenntaða heim en
nú undir lok tuttugustu aldarinnar
viðgengst það hér á Islandi. Eða
hvað er hægt að kalla það annað að
bændur eru neyddir til að selja vör-
ur sínar á svo lágu verði að einn
fjórði hluti þeirra lifir undir fátækt-
ai-mörkum en hinn hlutinn rétt
dregur fram lífið.
Fólk neytir hinnar góðu fæðu,
sem bændur framleia, án þess að
hugsa út í hvernig kjör þeirra eru.
Eg býst við að ráðamönnum
svelgist ekki heldur á. Þeir eru upp-
teknir af mikilvægari málefnum en
kjörum bænda, t.d. hvort eitthvað
brjóti í bága við einhvem stafkrók í
Brussel. Við það vinnur fjöldi
manns sem ekki lifir við fátæktar-
mörkin.
Góðærinu, sem bændur hæla sér
af, er haldið uppi að hluta með því
að þrælka bændur.
A undanfórnum árum hefur botn-
lausum áróðri verið beint gegn
bændum. Sagt er að þeir séu baggi
á þjóðinni, eyðileggi landið o.s.frv.
o.s.frv. Þessu verður ekki líkt við
neitt annað en einelti, sem mikið er
rætt nú og þykir stórt vandamál.
Nú eftir síðustu skýrslu um kjör
bænda er grátlegt að horfa upp á
úrræðaleysi ráðamanna. Nú hrópa
þeir: „Færri bændur, stærri bú,
langtímaáætlun.“
Stærri bú leysa ekki vandann,
þau standa ekki undir aðkeyptu
vinnuafli og byggjast því upp á
áframhaldandi þrælkun bænda.
Fækkun bænda leiðir af sér fækkun
fólks í þéttbýliskjörnum, sem
byggja afkomu sína að miklum
hluta á þjónustu við landbúnaðinn.
Það hlýtur að vera skýlaus réttlæt-
iskrafa, að kjör bænda verði nú þeg-
ar bætt í samræmi við kjör annarra
vinnandi stétta.
Verði núverandi ástandi haldið
óbreyttu og aðeins fálmkenndum
langtímaáætlunum til úrbóta haldið
að bændum, þá fækkar þeim sjálf-
krafa, svo að til útrýmingar mun
horfa. En þá standa ráðamenn
frammi fyrir þeim vanda að skapa
atvinnutækifæri handa því fólki,
sem annars myndi stunda landbún-
að og einnig handa því fólki, sem
hefur atvinnu sína af störfum
tengdum landbúnaðinum, svo og að
útvega gjaldeyri til að kaupa land-
búnaðarvörur frá útlöndum.
Hvernig farið hefur verið með
bændur er þjóðarskömm.
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Gaukshólum 2, Reykjavík
Umferðarhraði
og fleira
Frá Kristni Björnssyni:
TVÖ BRÉF Guðvarðar Jónssonar í
Morgunblaðinu nýlega vöktu at-
hygli mína. Vil ég þakka honum fyr-
ir þau og tel af eigin reynslu að það
sem hann lýsir sé rétt, því miður.
Ég er víst einn af „sleðunum“ í
umferðinni sem stundum er á
minnst því að ég er yfirleitt á lög-
legum hraða, en alloft undir há-
markshraða þegar aðstæður, svo
sem, beygjur, brekkur, mjóar brýr,
veður, birta, búfé í nánd o.m.fl., ger-
ir það að mínu mati æskilegt örygg-
is vegna. Ek því á vegum úti mjög
oft á 70-90 km hraða á klst. Þá aka
allir framúr mér, jafnvel þótt að-
stæður séu slæmar. Þegar ég held
90 km hraða virðist mér um helm-
ingur ökumanna aka framúr og
sumir léttilega. Ég yrði því að fara
nokkuð yfir 90 ef fylgja ætti aðal-
straumnum sem svo er kallaður.
Ég vil taka fram, að ég er tillits-
samur, hjálpa öðrum að komast
framúr með að gefa merki, víkja og
draga úr ferð. Hef ég oft hugleitt
hvort ekki væri réttast að halda sig
mest á 70-80 km hraða því að þá er
auðveldara og hættuminna fyrir alla
að aka framúr, enda finnst mér að
90 km hámarkshraði sé helst til
mikið á okkar vegum því að hér eru
engar hraðbrautir til.
Að undanförnu hefur lögregla
gert átak til að draga úr ökuhraða.
Þetta sýnist mér skila árangri og
hægja á umferðinni en greinilega
eru þó margir sífellt á ólöglegum
hraða. Betur má því ef duga skal og
stöðugt þarf að halda þessu áfram,
vil ég hvetja löggæslu og Umferðar-
ráð til þess.
Svo er að sjá sem mikil óþolin-
mæði og spenna stjórni gerðum
mjög rnargra ökumanna, þeir séu
ávallt að flýta sér, taki áhættu og
brjóti umferðarlög til þess að spara
sér fáeinar mínútur eða jafnvel sek-
úndur til að ná á áfangastað, t.d.
þegar um stuttar vegalengdir er að
ræða í þéttbýli.
Þessu hugarfari þarf að breyta,
ökumenn þurfa að læra „að flýta sér
með hægð“. Einnig er gott að muna
„að kemst þótt hægt fari“.
Með þessu má án efa spara nokk-
ur mannslíf árlega, koma í veg fyrir
fötlun, sjúkrahúsvistir og þjáningar
margra slasaðra og spara milljarða
kostnað vegna skemmda á ökutækj-
um.
Það borgar sig því vel að huga að
þessu.
KRISTINN BJÖRNSSON,
sálfræðingur
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.