Morgunblaðið - 19.02.1999, Blaðsíða 28

28 FÖSTUDAGUR 19. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Þú dásamlega diskótíð með
öllum þínum subbuskap
Ævintýra-
og tónlist-
arnámskeið
DANSKA leikhúsfólkið Lars
Holmsted og Pia Gredal halda
tvö námskeið í Gerðubergi dag-
ana 22.-25. febrúar sem ætlað
er fólki sem vinnur með börn-
um.
Inn í ævintýrið er yfirskrift á
námskeiði sem opnar leiðii' til
leikrænnar tjáningar með böm-
um og gefur hugmyndir um
hvemig vinna má með ævintýri í
daglegu starfí. Námskeiðið
hefst á upphitun við undirleik
trommusláttar, síðan munu
þátttakendur syngja, leika og
spinna út frá ævintýrum H.C.
Andersen.
A námskeiðinu Tónlist, taktur
og dans verður unnið með hug-
myndir að því hvernig hægt er
að vinna með börnum og tónlist
og kenndar verða æfíngar sem
styrkja meðfæddan ryþma.
KVIKMYNDIR
Regnboginn
STUDIO 54-ik*
Leikstjórn og handrit: Mark
Christopher. Aðalhlutverk: Mike
Myers, Ryan Philippe, Salina Hayek,
Breckin Meyer, Neve Campbell og
Sela Ward. Miramax 1998.
STUDIO 54 var að vissu leyti
merkilegur staður með sitt óborg-
anlega frelsi fyrir fræga, i-íka og
skrítna fólkið. Diskótíminn, og hið
mikla frjálsræði í ástum og eitur-
lyfjum sem honum fylgdi, er
einnig skemmtilegur fyrir nú-
tímabörn að velta fyrir sér. Vissu-
lega er það því góðra gjalda vert
að gera kvikmynd þar sem þessi
staður og stund eru í bakgrunni.
En góður bakgrunnur stendur
ekki einn og sér. Kvikmyndin
verður eins og tómur pakki ef lítið
sem ekkert er í forgrunninum.
Sagan segir annars frá New
Jersey gæjanum Shane sem tekst
að fá vinnu sem barþjónn á al-
ræmda diskótekinu Studio 54 í
New York. Lífshættir hans breyt-
ast og verða mun villtari er áður;
kynlíf með ókunnugum, eiturlyf
og fræga fólkið verður verða hluti
af hans daglega lífi. Shane er hug-
fanginn af sínum nýja lífsmáta í
vissan tíma en kemst síðan að því
að um leið og aðstandendur og
gestir staðarins njóta frelsis á
vissu sviði eru þau fangar yfir-
borðskenndar og einmanaleika.
Það er nú allt og sumt.
Hvert fóru söguþráðurinn, per-
sónulýsingarnar og dramatíkin?
Þeim er ekki til að dreifa í þessari
kvikmynd. Aðalpersónan og afdrif
hennar eru líka ótrúlega lík því
sem gerist í kvikmyndinni
„Boogie Nights“ þar sem klám-
iðnaðurinn á diskótímabilinu er
umfjöllunarefnið. Öll tilfinninga-
mál Shanes eru afgreidd á svo
óskiljanlegan hátt að maður skil-
ur ekki til hvers var verið að
brydda upp á þessu á annað borð
til þess eins að vekja falskar vonir
hjá áhorfendum um að nú færi
eitthvert drama í gang.
Diskótónlistin dásamleg hljóm-
ar auðvitað allan tímann og það
hefðu mátt heyrast fleiri af alvin-
sælustu smellum þessa tíma. En
tónlistin rifjar samt upp gamlar
og ljúfsárar stundir á dansnám-
skeiðum í útvíðum buxum, en það
var einmitt á einu slíku sem ég
kyssti strák í fyrsta skipti.
(Böddi, ég vona að þú sért að lesa
þetta.) Sem betur fer er þessi óg-
urlegi spillingartími liðinn, ég
segi nú ekki annað.
Hildur Loftsdóttir
ÁHEYRENDUR í Ritzebiittel-höll í Cuxhaven klöppuðu listamönnunum Sólveigu Önnu Jónsdóttur píanóleik-
ara og Önnu Júlíönu Sveinsdóttur mezzósópransöngkonu lof í lófa.
í TILEFNI af því að fyrir skömmu
voru liðin tíu ár frá því Hafnar-
fjörður og þýzka hafnarborgin
Cuxhaven tóku upp viriabæjasam-
band var efnt til íslenzkrar tónlist-
ardagskrár ytra. f Ritzebuttei-höll
í Cuxhaven söng Anna Júlíana
Sveinsdóttir mezzósópransöng-
kona íslenzk og þýzk Iög við und-
irleik Sólveigar Ónnu Jónsdóttur
píanóleikara.
Á dagskránni voru meðal ann-
ars lög eftir Jón Leifs, Jórunni
Viðar, Hjálmar H. Ragnarsson,
Sigvalda Kaldalóns, Sigfús Einars-
son og Karl O. Runólfsson. En auk
íslenzku laganna voru lög eftir
Richard Straufi og þýzka nú-
Sungið til
heíðurs
vinabæjum
tímatónskáldið Walter Knape.
Höfundar söngtextanna voru ekki
síðri, Jóhann Jónsson, Snorri
Hjartarson, Grímur Thomsen og
Halldóra B. Björnsson þar á með-
al, auk þýzku skáldanna Helmuts
Dietluf Roiche, Heinrich Heine og
Karl Henckel.
I Cuxhaven-blaðinu Cuxhavener
Nachrichten er Anna Júlíana
sögð hafa yfir þeim listræna tján-
ingarkrafti að ráða, sem hæfi
einkar vel til að túlka hin ljóð-
rænu lög hinna íslenzku tón-
skálda. Einkum á miðju og lægri
hluta tónsviðsins einkenni rödd
hennar „viss náttúruleg drama-
tík“, sem falli vel að þessum tón-
verkum og auki áhrif þeirra á
áheyrendur.
Segir blaðið undirtektir við-
staddra hafa verið mjög góðar,
en til þess er tekið í frásögninni
að meðal áheyrenda voru Vigdís
Finnbogadóttir, fyrrverandi for-
seti, og Ingimundur Sigfússon
sendiherra.
Danskt djass-
tríó í Múlanum
DJASSKLÚBBURINN Múlinn
hefur starfsemi sína á þessu ári
með tónleikum danska djasstríós-
ins Kind of Jazz í Sölvasal á Sóloni
íslandusi á sunnudagskvöld kl. 21.
Tríóið skipa píanistinn Nils
Raae, bassaleikarinn Ole Rasmus-
sen og trommuleikarinn Mikkel
Find.
I fréttatilkynningu frá Múlanum
segir að Nils og Ole hafi ferðast
um ísland árið 1987 undir nafninu
Frit lejde og leikið víða um land.
Síðan hefur Ole komið hingað til
lands í þrígang; með Conctempo
tríóinu, tríói Peters Gullin auk
þess sem hann lék í samnorrænum
kvintetti Bjöms Thoroddsen í
fyrra.
Kind of Jazz hefur leikið saman
síðan 1990 þegar Mikkel Find
gekk til liðs við Nils og Ole. Efnis-
skráin er á sömu nótum, frumsam-
in lög í bland við djassstandarda
og nomæn þjóðlög, m.a. íslensk.
Auk þess að leika á trommur syng-
ur Mikkel líka og breytti það
nokkuð stfl þeirra félaga, þótt hinn
norræni tónn sé enn ríkjandi, segir
ennfremur.
Tríóið er hingað komið í boði
danska sendiráðsins á Islandi,
Djassvakningar og Djassklúbbsins
Múlans.
KIND of Jazz skipa Nils Raae píanóleikari, Ole Rasmussen bassaleik-
ari, og Mikkel Find trommuleikari.
Leikfangasaga
ERLEMDAR
BÆKUR
Spennusaga
Rangeygði björninn, Kátur“
Gladly the Cross-Eyed Bear“
eftir Ed McBain. Wamer Books
1998. 324 síður.
Bandaríski spennusagnahöf-
undurinn Ed McBain, sem einnig
skrifar undir sínu rétta nafni, Ev-
an Hunter, er einn af afkasta-
mestu rithöfundum í Bandaríkj-
unum í sínu fagi. Hann sendir að
jafnaði frá sér um tvær bækur á
ári ýmist sem McBain eða Hunt-
er og nýtur mikilla vinsælda í
heimalandi sínu og víða um heim.
Hann byrjaði rithöfundarferilinn
árið 1954 sem Hunter en árið
1956 skrifaði hann þrjár löggu-
sögur sem McBain. Það voru
fyrstu sögurnar í hinum þekkta
bálki um löggulífið í 87. hverfi í
New York. Rúmum tveimur ára-
tugum síðar eða árið 1978 tók
hann að skrifa nýjan spennu-
sagnabálk um lögfræðing í
Flórída, Matthew Hope að nafni,
og kom nýlega út í vasabroti hjá
Warner Books-útgáfunni enn ein
sagan í þeim flokki, Rangeygði
björninn, Kátur eða „Gladly the
Cross-Eyed Bear,“ lunkin og
skemmtileg saga um höfundar-
rétt og morð.
Það verður ekki sagt annað en
McBain haldi tryggð við persón-
ur sínar. Matthew Hope er at-
hyglisverð persóna sem hann
hefur verið að vinna með og slípa
og snurfusa og fínpússa í tutt-
ugu ár. Hope er titlaður lög-
fræðingur en er mestmegnis
spæjari og fer um og yfirheyrir
fólk og kemur því í vandræði og
fær á endanum sannleikann út
úr því. Allt gerist það fremur
áreynsluslaust og af kurteislegi-i
ýtni og þrjósku. Kvennamál
hans eru í nokkrum ólestri.
Hann er að jafna sig ennþá eftir
að hafa verið skotinn, sem gerð-
ist áður en við komum til sög-
unnar, og er ekki viss um að
heilastarfsemin sé enn komin í
samt lag. Hann þarf á öllu sínu
að halda á þeim vígstöðvum því
málið um rangeyga björninn er
erfitt og flókið.
Þannig er að skjólstæðingur
Hope, hin lítillega tileygða og
glæsilega Lainie Commins, var
leikfangahönnuður hjá stóru fyr-
irtæki og heldur því fram að eig-
endur þess, hin ákaflega ríku
Tolandhjón, hafi stolið frá henni
hugmynd að leikfangabangsa
sem hefur þá sérstöðu að vera
rangeygður en séu sett á hann
sérstök gleraugu horfir hann
beint í augu eiganda síns. Tol-
andhjónin segjast sjálf hafa
fengið hugmyndina að þessari
sérstöku bangsategund og
Commins sé aðeins að reyna að
hafa af þeim fé. Það næsta sem
gerist er að herra Toland finnst
myrtur um borð í glæsisnekkju
sinni skotinn tvisvar í andlitið og
það um svipað leyti og sást til
Lainie Commins um borð í bátn-
um.
Hvað er sannleikur?
Eins og sjá má þarf Matthew
Hope á allri sinni snerpu að
halda og hún er reyndar tals-
verð þrátt fyrir eftirstöðvar
skotárásarinnar. Hope verður
hugsað til myndar Kurosawa,
„Rashomon" (BcBain/Hunter er
sérstakur áhugamaður um kvik-
myndir hafandi duflað við þær
nokkuð). „Stundum held ég,“
andvarpar hann, „að lífið sé Ras-
homon“. Allir spæjarar gætu
sagt það sama. Myndin fjallar
sem kunnugt er um glæp sem
lýst er út frá nokkrum ólíkum
sjónarhornum og veltir því upp
hvað sé sannleikur og hvað það
sem við kjósum að kalla raun-
veruleika getur verið sleipur
fjandi. Líkt og í myndinni fær
Hope mörg ólík sjónarhorn á
sama atburðinn og reynir að
vinna úr því eftir bestu getu,
sem er erfitt þegar sannleikur
eins er annars lygi.
McBain skrifar sögu sína af
sama örygginu og lesendur hans
hafa vanist. Hann er frábær
sögumaður sem leyfir sér sjald-
an að víkja langt frá efninu og
tekst ávallt að fanga lesanda
sinn frá fyrstu stundu. Sagan
um rangeygða björninn er um
ástina og afbrýðina, sært stolt
og svikin loforð og síðast en ekki
síst gráglettni örlaganna, sem er
aldrei langt undan í sögum hans.
Arnaldur Indriðason
Rangeygður bangsi