Morgunblaðið - 18.03.1999, Síða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 18. MARZ 1999 49*-
HELGI
EÐVARÐSSON
+ Helgi Eðvarðs-
son var fæddur
á Akureyri 26. aprfl
1963. Hann lést 12.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Eðvarð P. Ólafsson
blikksmíðameistari,
nú búsettur í
Reykjavík, og Bára
Ólafsdóttir sauma-
kona, nú búsett í
Hafnarfirði. Þau
slitu samvistum.
Systur Helga eru: 1)
Ólöf, f. 19. mars
1961, sjúkraliði, gift
Sigurði Jóni Björnssyni húsa-
smið, þau eiga tvo drengi, Ólaf
og Eyjólf. Þau eru búsett í
Reykjavík. 2) Anna, f. 21. maí
1962, viðskiptafræðingur, gift
Höskuldi Stefánssyni bifvéla-
virkja, þau eiga fímm dætur,
Eddu Báru, Sigríði, Ólöfu Lilju,
Laufeyju Láru og Aldísi Önnu.
Þau eru búsett á Akureyri.
Elsku litli bróðir okkar, nú hefur
þú kvatt okkur allt of snemma. Við
munum sakna þín mikið. Við eigum
svo margar góðar minningar um
þig, elsku bróðir. Þú varst alltaf svo
kraftmikill og duglegur. Snemma
byrjaðir þú að gera við dótið okkar,
þú vildir endilega laga dúkkurnar
og hjólin okkar, enda valdir þú þér
það ævistarf að gera við bíla. Einnig
eigum við svo margar góðar og fal-
legar minningar frá því þegar við
voram á skíðum, t.d. þegar við fór-
um til Geilo að æfa eða þegar þú
fórst með stóra systur þinni í ferða-
lag um Evrópu.
Þú varst alltaf svo góður við litla
drenginn þinn og margar minningar
eigum við frá samverastundum með
ykkur feðgum þegar þú komst með
hann til okkar.
Aldrei gleymum við því þegar þú
komst heim með fyrsta verðlauna-
peninginn þinn í skíðaíþróttinni,
þegar þú kallaðir á mömmu og fórst
með hana afsíðis til að sýna henni
silfurpening sem þú vannst.
Áhugamálin breyttust þegar þú
varðst eldri og tengdust íþróttum
og bílum. Sjálfur varst þú í ralli og
fylgdist mikið með torfærukeppni.
Við kveðjum þig, elsku bróðir, nú
hefur þú fengið hvíld.
Ólöf og Anna.
Okkur systkinin langar til að
senda þér hinstu kveðju, nokkur
þakkarorð fyrir samfylgdina, þakka
þér fyrir allt það góða sem þú gafst
okkur, þakka þér fyrir að nenna að
druslast með okkur frændsystkinin
að sunnan þegar við heimsóttum
ykkur til Akureyrar, bíltúrana,
skíðaferðirnar upp í fjall og allt það
sem þú gerðir fyrir okkur. Þakka
þér fyrir að heimsækja okkur í sum-
arbústaðinn um verslunarmanna-
helgar, þá var svo mikið fjör hjá
okkur, við frændsystkinin skemmt-
um okkkur svo vel saman.
Við ætluðum alltaf að endurtaka
gömlu verslunarmannahelgarnar í
bústaðnum, hittast saman
frændsystkinin eina helgi, þetta töl-
uðum við oft um í þau fáu skipti sem
við hittumst nú seinustu ár, við töl-
uðum um að rækta frændgarðinn
betur, við verðum að fara að hittast
sögðum við alltaf, en af því verður
ekki að sinni að minnsta kosti, að
við öll hittumst saman, því nú hefur
svo stórt skarð verið hoggið í hóp
okkar frændsystkina, sem aldrei
verður fyllt, og það eina sem við
getum gert er að viðhalda minningu
þinni, minningu um góðan dreng,
sem alltaf var tilbúinn að hjálpa
þegar á þurfti að halda.
Elsku ft'ændi, þér hlýtur að hafa
verið ætlað beti'a og æðra hlutverk
þama hinum megin, við vei'ðum að
trúa því að nú líði þér vel og við vit-
um að amma hefur tekið vel á móti
þér, og umvafið þig allri þeirri vænt-
umþykju og hlýju sem hún átti svo
mikið af, þú nýtur góðs af því núna.
Helgi var í sam-
búð með Valgerði
Kristjánsdóttur og
eignuðust þau einn
son, Eðvarð Þór, f.
9. aprfl 1987. Þau
slitu samvistum.
Valgerður og
Eðvarð Þór eru bú-
sett á Akureyri.
Helgi var bifvéla-
virkjameistari og
lærði iðngrein sína
hjá Höldi á Akur-
eyri. Hann fluttist
til Reykjavíkur og
starfaði hjá Eim-
skip, fyrst á vélaverkstæði og
síðan stundaði hann siglingar
hjá félaginu. Eftir sjómennsk-
una vann Helgi við iðngrein
sína þar til hann stofnaði sitt
eigið bifreiðaverkstæði sem
hann starfaði við síðan.
títför Helga fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Við systkinin og mamma viljum
þakka þér allt of stutta samfylgd í
þessu lífí, þú verður áfram í huga
okkar og hjörtum, og þú munt
aldrei gleymast. Elsku Eðvarð Þór,
Bára og Kristinn, Eddi, Ólöf, Anna
og fjölskyldur, ykkar missir er
mestur, guð gefí ykkur styrk til að
takast á við sorgina og geyma minn-
inguna um góðan dreng.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast, margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Eygló, Þóra og Sigurður.
Elsku frændi, það hryggir okkur
meira en orð fá lýst að geta ekki
fylgt þér til grafar í dag, að geta
ekki fylgt þér seinustu ski'efin þín á
þessari jörð, að geta ekki verið ná-
lægt tjölskyldu þinni þegar hún
þarf á huggun að halda, en svona er
lífið, við því getum við ekkert gert,
hvorki við né þú.
Hverjum hefði dottið það í hug
fyrir tæpum tólf árum, þegar við
áttum bæði von á okkar fyrsta erf-
ingja, svo stolt og full af bjartsýni á
lífið, að tólf árum seinna byggi ég í
Danmörku og skrifaði minningar-
grein um þig, en svona eru örlögin,
hvort sem okkur líkar betur eða
verr.
Ég á aldrei eftir að heyra frá þér
setningar eins og „hæ uppáhalds-
frænka“ eða „rosalega eru þetta
góðar kökur hjá þér, þetta er alveg
eins og amma bakaði“. Þetta voru
orð sem mér þótti óskaplega vænt
um og mun geyma með mér alla
ævi. Þú varst alltaf svo hress og
kátur þegar við hittumst, og við gát-
um spjallað svo mikið saman. Því
miður hittumst við lítið síðustu ár,
en verðum vonandi duglegri að
halda sambandi í næsta Iífi.
Elsku frændi, hér í Frederiks-
gárd 28 verður íslenski fáninn við
hún á útfarardegi þínum, í virðing-
arskyni við þig. Við munum fylgja
þér í huganum í dag og alla aðra
daga og geyma minninguna um
elsku frænda sem kvaddi þetta líf
allt of snöggt og allt of fljótt, til að
sinna öðrum og merkari störfum.
Elsku Bára frænka og Kristinn,
Eddi, Ólöf og Anna og fjölskyldur
ykkar, guð veri með ykkur og gefi
ykkur trú og styrk á þéssari sorgar-
stund.
Elsku Eðvarð Þór, geymdu minn-
inguna um góðan pabba, og guð veri
með þér, elsku drengur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. EgOsson.)
Þóra, Jóhann og börn,
Danmörku.
Fögur er foldin,
heiður er Guðs himinn,
indæl pílagríms ævigöng.
Fram, fram um víða
veröld og gistum
í Paradís með sigursöng.
(M. Joch.)
Ég kynntist Helga Eðvarðssyni
fyrst um það leyti sem hann varð
kærasti Valgerðar systur minnar.
Hann var ailtaf kraftmikill og lífleg-
ur og afburða skíðamaður, eins og
mikill fjöldi verðlaunapeninga ber
vitni. Hann var góður bifvélavirki
og handverksmaður.
Helgi og Vala eignuðust Eðvarð
Þór 1987 en slitu samvistum.
Eðvarð er myndarlegur eins og fað-
ir hans og hefur erft leiftrandi
kraftinn frá honum.
Það var ekki fyrr en 1995 sem ég
kynntist Helga aftur. Ég hafði þá
keypt mér forláta bfl og komst fljótt
að því að alltaf mátti treysta á Bfla-
verkstæði Helga. Það var sama
hvenær haft var samband við hann,
alltaf var hann jákvæður og tilbúinn
að hjálpa til. Mér er það til dæmis
ógleymanlegt þegar hann dró bílinn
niður alla Hellisheiðina í vonsku
veðri; það var ekkert vandamál.
Helgi bjargaði því.
Helgi Eðvarðsson var drengur
góður. Blessuð sé minning hans.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
votta ég aðstandendum Helga
dýpstu samúð.
Helga Kristjánsdóttir.
Nú lengir daginn óðum og
blessuð sólin skín. Ofurlitlir grænir
stilkar páskaliljanna brjóta sér leið
upp á yfirborð jarðar til að verma
sig svo þeir nái að dafna og opna
gulu blómin sín. Hve sárt getur það
verið þegar Vetur konungur nær
aftur yfirhöndinni og fellir hinar
ungu plöntur til jarðar. Því miður
þá gerist það stundum. Þetta kemur
mér í hug nú er ég kveð kæran vin
sem í blóma lífsins fellur örendur tii
jarðar, yndislegur drengur, ljúfur,
hjálpsamur. Ungur, duglegur mað-
ur, bifvélavirki, sem vildi allra
vanda leysa, skapgóður drengur
sem átti auðvelt með að sjá betur
hliðarnar á ölium málum. Hve oft
hef ég ekki leitað til hans með mína
litlu bíltík þegar hún var um það bil
að hiksta sínu síðasta? Ávailt tók
hann á móti mér með sama ljúflynd-
inu og alltaf gat hann læknað iitla
Cuore-inn minn. Hann eyddi ótal
stundum á verkstæðinu sínu, oftast
frá morgni og fram á rauða nótt,
jafnt helgar sem virka daga. Hann
var vinnuþjarkur. Einu frístundir
hans tengdust bílum því þegar hann
var ekki að vinna á verkstæðinu tók
hann þátt í rallmótum og rall var
hans áhugamál. Á árum áður var
hann góður skíðamaður og minnist
ég þess þegar við vorum krakkar
hve flinkur mér fannst hann vera að
taka svigið niður skíðabrekkurnar í
Hlíðarfjalli.
Mikið er erfitt að sætta sig við að
Helgi sé dáinn. Það er svo stutt síð-
an ég hitti hann og hann sagði mér
með miklu stolti að hann væri búinn
að festa kaup á stærra bifreiðaverk-
stæði. Hvernig getur ævistarf sem
rétt er að byrja hranið til grunna í
einni andrá? Ég kveð góðan vin
minn og þakka honum fyrir allt það
góða sem hann gerði fyrir mig.
Blessuð sé minning hans.
Sigurlaug Hólm Ragnarsdóttir.
Nú þegar sól er farin að hækka á
lofti og daginn farið að lengja kveð
ég vin minn hann Helga. Þau þrjú
ár sem ég hef þekkt Helga hafa að-
eins verið góð ár. Þegar kynni okk-
ar hófust var ég í vandræðum með
að komast til Akureyrar með tor-
færujeppa sem ég er með. Hringdi
ég þá í Helga Oskars sem er vinur
Helga. Hann sagði við mig að ég
skyldi ekki hafa áhyggjur, hann
myndi sjá um að ég kæmist norður
og var ég orðinn rólegur enda var
búið að tryggja sér far norður. Á
fimmtudegi hringdi í mig maður
sem sagðist heita Helgi Eðvarðsson
og hann ætlaði að fara með jeppann
minn norður. Bíddu við, sagði ég, ég
hélt að Helgi Oskars ætlaði með
mig. Já, hann ætlaði en komst ekki.
Hann bað mig að fara í staðinn. Það
var í lagi mín vegna. Síðan birtist
þessi stóri maður hjá mér með bíl
og kerrajeppinn drifinn upp á og
svo sagði hann bara bless, sé þig á
Akureyri. Þegar ég kom svo norður
hitti ég hann aftur. Var hann þá bú-
inn að ná í hann Edda son sinn.
BERTA FRERCK
HREINSSON
+ Berta Frerck
Hreinsson fædd-
ist í Bad Segeberg í
Sleswig-Holstein 4.
ágúst. 1914. Hún
lést í Reykjavík 10.
mai's síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Luise og Wil-
helm Frerck. Systk-
ini hennar voru Em-
my, Anny, Elfriede,
Wilhelm, Karl Her-
mann. Þau eru öll
látin.
Berta ólst upp í Bad
Segeberg, síðar
vann hún í nokkurn tíma við
eldamennsku í Hamborg, enn
síðar þegnskylduvinnu við
sprengiefnaframleiðslu þýska
ríkisins, lenti á spítala vegna
innvortis skemmda, vanii svo í
bókhaldi hjá þýska
sjóhernum í Brest,
Frakklandi, svo í
Noregi. Eftir stríð
kom hún til íslands
árið 1949 og kynnt-
ist Agnari K.
Hreinssyni. Eignuð-
ust þau soninn Agn-
ar. Hérlendis vann
hún á Landakoti,
svo í eldamennsku
hjá Agli Vilhjálms-
syni. Hún átti við
hjartveiki að stríða
og lenti hún nokkuð
oft í aðgerðum á
spítölum hérlendis sem lengdu
líf hennar.
títför Bertu fer fram frá Foss-
vogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Leiðir okkar Bettýar lágu þannig
saman að einkasonur hennar, Agn-
ar Agnarsson, og ég voram bekkj-
arfélagai' frá átta ára aldri, lengst
af nági'annar og leikfélagar. Örlögin
höguðu því svo til að við Agnar átt-
um saman fjölda áhugamála, til að
mynda að hjóla til veiða með veiði-
stöng að vopni til ýmissa vatna í ná-
grenni höfuðborgarinnar. Á veturna
tefldum við en alloft fór síst minni
hugarorka í að kryfja þjóðfélags-
málin og leysa lífsgátuna en að velja
mönnum réttan reit á taflborðinu.
Þannig tókum við út þroska barns-
og unglingsáranna saman með þeim
afleiðingum að úr varð ævarandi og
órjúfanleg vinátta. Ég var því um
árabil nánast daglega gestkomandi
á heimili þeirra. Áldrei fann ég ann-
Þessa helgi varð okkur Helga vel til
vina. Það sama má segja um alla að-
stoðarmenn mína. Allir kunnu vel
við Helga.
Eftir þessa fyrstu helgi var Helgi ^
kominn inn í mitt aðstoðarmannalið.
Annað kom ekki til greina. Alltaf
vildi hann keyra sjálfur, það var
með ólíkindum hvað hann gat vakað
lengi og keyrt út um allt land þó að
allir væru sofandi í bflnum. Alltaf
þegar við fóram norður á Akureyri,
svo og á flestar keppnir á Egilsstöð-
um, þá náði Helgi alltaf í hann Edda
sinn, enda hafði hann mjög gaman
af því að koma með. Elsku Eddi
minn, það verða ekki fleiri ferðir á
torfærakeppnir með honum pabba
þínum. Eitt máttu vita að hann
pabbi þinn talaði alltaf um að hann **
Eddi sinn yrði að koma með. Hon-
um þótti mjög vænt um þig. Senni-
lega veistu það. Við skulum vona að
Guð hafi tekið vel á móti honum
enda veit ég að svo er.
Það er erfitt að skrifa minningar-
grein urn svona ungan menn sem er
í blóma lífsins. Að skrifa minningar-
grein um nokkra áratugi fram í tím-
ann, en svona er lífið, gleði í dag en
sorg á morgun.
Helgi var sannur vinur vina
sinna. Aldrei mátti hann vita að eitt-
hvað bjátaði á hjá öðrum, þá var
hann alltaf fyrstur til að koma og
hjálpa. Það fékk ég að reyna og ég
veit að svo var einnig um aðra.
Mér er sérstaklega minnisstæð
síðasta ferð okkar á Egilsstaði. Þá
hafði ég fengið lánaða rútu sem
Rabbi Harðar á, til að fara austur.
Auðvitað var Helgi bflstjórinn og á
síðustu stundu var ákveðið að ég
tæki alla fjölskylduna með austur.
Helgi sagði nefnilega að við yrðum
að nýta rútuna vel. Fjölskyldan var
útbúin í ferðina í einum hvelli, búið
til rúm og fleira. Fór ég heim á und-
an til að gera alla ferðaklára. Allir
vora nú hissa þegar Helgi kom svo
á þessari stóru rútu heim og bakk-
aði alla leið að dyrum. Hvað hann
var lipur að bakka þessari stóra
rútu. Var haldið af stað klukkan 11
um kvöld. Við voram eina 11 eða 12
tíma austur. Helgi keyrði nánast
alla leið einn, annað kom ekki til
greina. Það kostaði tuð að fá að
leysa hann af smátíma, en svona var
Helgi.
Kæri vinur, nú er komið að leið-
arlokum. Söknuður okkar allra sem
þekktu þig er mikill. Ég og fjöl-
skylda mín þökkum þér fyrir allt.
Að lokum viljum við senda föður
þínum svo og öllum öðram ættingj-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Rafn A. Guðjónsson.
að en ég væri aufúsugestur. Bettý
skynjaði og mat vináttu okkar Agn-
ars og hún tók ekki aðeins kurteis-
lega á móti mér heldur fagnandi og
þegar „pælingarnar" okkar stóðu
sem hæst kom hún gjarnan með
pönnukökur og eitthvað heitt að
drekka og lyfti þannig umræðunni á
hærra stig. Bettý var umhugað um
velferð okkar, sýndi áhugamálunum
jákvæðan skilning og biandaði sér
einstaka sinnum í umræðurnar án
allrar framhleypni. Strax á unga
aldri skynjaði ég að þama fór kona
með mikla lífsreynslu og stórt
hjarta. Seinna komst ég að því að
blóma lífsins hafði hún verið hrifin í
stríðsátök, sem mörkuðu djúp spor.
Háöldrað varðveitti hún sitt bams-
lega eðli, einlægni og dyggð, sem
var henni jafn eðlileg og að draga
andann. Það var mannbætandi að
kynnast Bertu Frerck Hreinsson.
Mannkostir hennar munu án efa
reynast drjúgt veganesti á lengri
för.
Heilir æsir.
Heila' ásynjui'.
Heil sjá in fjölnýta fold.
Mál og mannvit
gefið okkur mærum tveim
og læknishendur meðan lifum.
(Sigurdrífúmál.)
Ég votta æskuvini mínum Agnari
Agnarssyni dýpstu samúð. Megi
ginnheilög goð og góðar vættir vera
honum hliðhoil.
Sigurður Þórðarson.
r