Morgunblaðið - 12.11.1999, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 12. NÓVEMBER 1999 5J^
MINNINGAR
verustigi. Þú kenndir mér margt
og það var gott að vera með þér.
En nú ert þú orðinn engill með
hinum englunum og á ég alltaf að
geta beðið til þín við öll tækifæri.
Hugsunin um þig bætir heiminn
og einhvern veginn sýndir þú mér
með allri þinni list og þeirri fegurð
sem þú skapaðir, litina á regnbog-
anum og hefði ég svo gjarnan vilj-
að geta komið til þín aftur með
hana Doppu í heimsókn. En drott-
inn stýrir leiðum og vindum og að
heilsast og kveðjast er lífsins saga.
Elsku Begga, Gunni, Jóhanna
og Sigurjóna við Frissi og börnin
erum með ykkur í huga og hjarta.
Guð gefi ykkur styrk og hugrekki
til að takast á við missi ykkar.
Þín
Vaka.
Mig langar til að minnast Þór-
steins Leós Gpnnarssonar í fáein-
um orðum. Eg kynntist honum
ung að aldri í gegnum dætur hans
sem eru mínar nánustu vinkonur,
tvíburasysturnar Jóhanna og Sig-
urjóna. Ég var daglegur gestur á
heimili þeirra frá þeirri tíð. Þór-
steinn var rólegur í fasi, hógvær
og oft djúpt hugsi en undir niðri
leyndist mikill húmoristi sem hitti
oft beint í mark á réttu augnabliki.
Við stelpurnar brölluðum margt
þá dagana og stundum reyndum
við á þolinmæði Þórsteins með
ýmsum uppátækjum. Mér er t.d.
minnisstætt þegar við misstum
eyrnalokk ofan í vaskinn inni á
baði og þegar Þórsteinn kom heim
höfðum við skrúfað í sundur allar
vatnslagnir og vaskurinn var laf-
laus á veggnum. Þórsteini leist að
sjálfsögðu ekki á blikuna en í ró-
legheitum fann hann eyrnalokkinn
og skrúfaði allt saman og bað okk-
ur vinsamlegast að gera ekkert
þessu líkt aftur.
Þórsteinn var mikill listamaður.
Hann var frábær teiknari, hannaði
og saumaði föt sem vöktu hvar-
vetna athygli fyrir smekkvísi og
frumleika, ekki sist þegar Sigur-
jóna og Jóhanna klæddust fötun-
um frá pabba sínum. Eftir því sem
árin liðu urðu samskipti okkar
Þórsteins fátíðari en fyiir rúmum
tveimur árum kynntumst við á ný
er ég leitaði til hans með verkefni
sem alls ekki mátti misheppnast,
nefnilega hönnun og saumun
brúðarkjóls míns. Ég hafði
ákveðnar hugmyndir sem Þór-
steinn útfærði með sinni snilli og
að sjálfsögðu með svolitlum af-
skiptum Beggu, konu hans, sem
var hans helsti og fremsti ráðgjafi.
Þegar kjóllinn var fullgerður og
ég átti að máta hann í síðasta
skipti fyrir brúðkaupið kom ná-
kvæmnin fram í Þórsteini.
Hann sleppti ekki kjólnum frá
sér nema að prófa hann við réttar
kringumstæður og því dönsuðum
við brúðarvalsinn á saumastofu
hans í vesturbænum áður en kjóll-
inn fékk viðurkenningu hans og
Beggu. Að lokum vil ég þakka
Þórsteini og fjölskyldu hans fyrir
góðar samverustundir og vinskap
frá barnæsku til fullorðinsára sem
skipa stóran sess í mínu hjarta.
Ég og fjölskylda mín sendum
okkar dýpstu samúðarkveðjur til
allra ættingja og vina Þórsteins,
þó sérstaklega til þeirra Jóhönnu,
Sigurjónu, Gunnars Leós og
Beggu. í dag dvelur hugur okkar
hjá ykkur. Blessuð sé minning
Þórsteins Leós Gunnarssonar.
Hallgerður Gunnarsdóttir.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sínii 551 9090.
RAGNHEIÐUR
PÉTURSDÓTTIR
+ Ragnheiður Pét-
ursdóttir fædd-
ist á Gunnlaugsstöð-
um á Völlum 9.
ágúst 1904. Hún lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað 1. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar Ragnheiðar
voru Pétur Péturs-
son, f. 1874, d. 1936,
vinnumaður og
póstur á Héraði, síð-
an verkamaður og
múrari í Neskaup-
stað, og Una Stefan-
ía Stefánsdóttir húsmóðir, f.
1882, d. 1950. Systkini Ragn-
heiðar: Sigurbjörg, f. 14. febr-
úar 1902, látin, Jón, f. 25. júní
1903, látinn, Sigurður, f. 21. des-
ember 1905, látinn, Sigríður, f.
13. janúar 1907, látin, Eva, f. 29.
október 1908, búsett á Eskifirði,
Margrét, f. 3. maí 1911, búsett í
Vestmannaeyjum, Sveinbjörg, f.
11. maí 1912, búsett á Héraði,
Þorgerður f. 3. ágúst 1913, látin,
Stefán, f. 13. nóvember 1915,
iátinn, Guðný, f. 31. júlí 1917,
búsett í Neskaupstað, María, f.
8. nóvember 1923,
búsett í Vestmanna-
eyjum. Ragna, f.
1919 dó á fyrsta ári,
þá dóu tveir dreng-
ir í fæðingu, 1910
og 1921.
Hinn 12. maí
1926 giftist Ragn-
heiður Þórði Svein-
björnssyni frá Kvía-
bóli í Norðfirði, f. 5.
júlí 1892, d. 9. febr-
úar 1933. Þau eign-
uðust eina dóttur,
Unu, f. 4. október
1926, d. 28. mars
1996. Maki Guðjón Aanes, lát-
inn. Þau eignuðust sex börn og
eru fímm þeirra á lífi. Seinni
maður Ragnheiðar var Víglun-
dur Víglundsson .r" Krossi í
IVflóafirði, f. 6. desi :i. jr 1894, d.
20. desember 1976. Þau eignuð-
ust einn son, Þórð Anton, f. 29.
desember 1935. Maki Stella
Steinþórsdóttir, þau eiga þijú
börn. Ragnheiður bjó lengst af á
Hlíðargötu 9 í Neskaupstað.
Utför Ragnheiðar fer fram
frá Norðfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Að kvöldi 1. nóvember lést amma
mín, Ragnheiður Pétursdóttir, á
Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaup-
stað, södd lífdaga, enda komin á 96.
aldursár.
A stund sem þessari er við hæfi
að líta yfir farinn veg og koma
margvísleg minningarbrot upp í
hugann. Mér er minnisstæð frásögn
ömmu af því er foreldrar hennar,
Pétur Pétursson og Una Stefanía
Stefánsdóttir, voru stödd á Seyðis-
firði í byrjun aldarinnar, albúinn að
takast á hendur ferð til Vestur-
heims með skipi sem var væntan-
legt. Þá veiktist langamma mín
skyndilega enda orðin þunguð af
þeiiTa fyrsta bami og þau þurftu að
hætta við ferðina. Hjónin ungu
sném því aftur á vit hins íslenska
bændasamfélags sem var á margan
hátt harðneskjulegt og lífsbaráttan
erfið, ekki síst fyrir fólk sem ekld
átti jarðnæði og varð að framfleyta
sér í vinnumennsku. Amma var
fædd á Gunnlaugsstöðum á Völlum
9. ágúst 1904, þriðja barn þeirra
hjóna af tólf sem komust á legg.
BöiTiin vora tekin og þeim komið í
fóstm’, ýmist beint af sænginni eða
nokkuð eldri. Það var ekki fyrr en
árið 1918 að Pétur og Una Stefanía
fluttust á Norðfjörð. Þar tókst þeim
með góðra manna hjálp að komast í
eigið húsnæði og þar auðnaðist þeim
að fá að ala upp þrjú yngstu böm
sín. Má nærri geta að þessar ráð-
stafanir hafi verið sársaukafullar og
gætti gi-einilega beiskju í rödd
ömmu minnar er þessi mál bar á
góma. Hún taldi sig þó hafa verið
heppna en henni var komið í fóstur
til Helgu Bjamadóttur og Stefáns
Einarssonar á Gunnlaugsstöðum.
Sérstaklega minntist hún Helgu
fóstra sinnar með mikilli hlýju og
taldi hana til helstu velgjörðar-
manna í lífi sínu.
Það var svo í kringum tvítugsa-
ldurinn að amma hleypti heimdrag-
anum og fluttist búferlum til Norð-
fjarðar. Hún hafði erft nokkra
fjármuni eftir fóstra sína og gat
reist sér hús á melunum innarlega í
bænum. Húsið nefndi hún Garð en í
næsta húsi, Garðshomi, voru foreld-
ar hennar búsettir ásamt yngstu
systkinunum. Segja má að örlögin
hafi hagað því þannig að hún gat
sameinast fjölskyldu sinni að nýju
og var greinilega bjart yfir endur-
minningu þessara ára, eins og bönd
sem slitin höfðu verið væra aftur
hnýtt.
Fljótlega eftir að amma hóf bú-
skap á Norðfirði kynntist hún eigin-
manni sínum, Þórði Sveinbjöms-
syni frá Kvíabóli, og eignuðust þau
t
Okkar eiskulega móðir, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÓLÖF EGGERTSDÓTTIR,
Vallargötu 23 (Litlabae),
Keflavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju á morgun,
laugardaginn 13. nóvember kl. 14.00. Blóm og
kransar afbeðnir, en þeim, sem vildu minnast
hinnar látnu, er bent á Heilbrigðisstofnun Suðumesja.
Lúðvík Guðmundsson, Bjarney Sigurðardóttir,
Halldóra Jóna Guðmundsdóttir, Ingólfur Bárðarson,
Inga Kristín Ciotta, Anthony Ciotta,
Þórhallur Amar Guðmundsson, Sigríður Friðjónsdóttir,
Gréta Hand, James W. Hand,
Birna Guðmundsdóttir, Donald Lovejoy,
Ólöf Edda Guðmundsdóttir, Gísli S. Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
HERDÍS STEFÁNSDÓTTIR,
er látin.
Þór Sigurðsson,
Stefán Þórsson, Sigurður Þórsson, Þórdís Þórsdóttir.
eina dóttur, Unu móður mína. Þórð-
ur var heilsuveill og féll frá langt
iyrir aldur fram er móðir mín var
aðeins sjö ára gömul. Seinni maður-
ömmu var Víglundur Víglundsson
frá Krossi í Mjóafirði en saman áttu
þau einn son, Þórð.
Auk húsmóðurstarfa starfaði
amma við fiskvinnslu, síðustu árin
hjá Samvinnufélagi útgerðarmanna
í Neskaupstað. Hún vann fulla
vinnu fram á áttræðisaldur enda
heilsugóð með afbrigðum og minn-
ist ég þess varla að henni yrði mis-
dægurt. Heimilið var samt sá staður
sem hún undi sér best á og minnti
um margt á sveitaheimili. Alltaf var
mikill gestagangur. Ekki var óal-
gengt að ættingjar dveldu langdvöl-
um á heimilinu þótt þröngt væri set-
inn bekkurinn, en sjálfsagt þótti að
gefa af sjálfum sér og sínu eins og
tök vora á. Eins og nærri má geta
var ekki mikill tími aflögu fyrir
tómstundir og áhugamál en ég
minnist þess þó að amma starfaði
innan vébanda Slysavamafélagsins
á Neskaupstað. Einnig að hún var
sannfærður Alþýðuflokksmaður en
eflaust hafa lífskjörin og þeir póli-
tísku straumar sem ríktu á áranum
sem hún fluttist til Norðfjarðar ráð-
ið þar mestu um. í prjónaskap var
hún afkastamikil svo eftir var tekið
og höfum við afkomendur hennar
notið góðs af. Yndi hafði hún af
bókalestri og tók gjaman í spil í
hópi vinkvenna sinna.
Mínai’ fyrstu minningar era
tengdar ömmu og húsinu hennar á
Hlíðargötu 9 en foreldrar mínir
vora búsett í kjallaranum og þar er
ég fæddur. Ég mun fljótt hafa
hænst mikið að henni og var ekki
hár í loftinu er ég nánast flutti bú-
ferlum upp á efri hæðina til hennar
og Víglundar, stjúpafa míns. Þegar
foreldrar mínir og systkini fluttust
til Vestmannaeyja árið 1965 var af-
ráðið að ég yrði eftir hjá ömmu og
afa til að byija með og hef ég gran
um að þar hafi amma ráðið miklu
um. Málin þróuðust síðan á þann
veg að þessi ráðstöfun varð varan-
leg enda kunni ég hvergi betur við
mig en á æskustöðvunum. Ég efast
ekld um að ég hafi búið við mikið
eftirlæti en þegar ég lít til baka held
ég að það hafi verið mikil forréttindi
að fá að alast upp við aðstæður sem
einkenndust af skilyrðislausri vænt-
umþykju og tiltrú og að sá grannur
hafi reynst mér drjúgt veganesti á
lífsleiðinni.
Árin liðu, ég fór að heiman til
náms en alltaf var samband okkar
ömmu náið, stefnan iðulega tekin
austur á land í fríum og ógleyman-
legar era stundimar þegar matar-
pakkamir bárust suður yfir heiðar,
fullir af bakkelsi og ýmiskonar góð-
meti sem var ekki daglega á borð-
um. Síðar er leiðir lágu víða um land
og út í heim var amma alltaf á sínum
stað, ánægð með sitt hlutskipti. Síð-
ustu áratugina taldi hún gjaman
sína bestu er hún horfði yfir farinn
veg, heilsan með ágætum og fjár-
hagsáhyggjur langt að baki. Heimiíi-
sitt gat amma haldið fram á síðustu
ár í skjóli Þórðar sonar síns og
SteEu konu hans sem reynst hafa
gömlu konunni einstaklega vel. A
allra síðustu áram fór að bera á vax-
andi nærminnisleysi sem leiddi til
þess að gamla konan varð að leggj-
ast inn á Fjórðungssjúkrahúsið í
Neskaupstað iýrir rúmu ári síðan.
Síðastliðið sumar þegar ég heim-
sótti ömmu var hún ágætlega hress
og með fuEa fótavist. Hún þekkti
mig strax en var greirúlega meðvit-
uð um minnisleysið, sagðist vera
„eins og álfur á hól“, skellti sér á lær
og hló. Sagðist reyndar ekkert
skEja í hvers vegna hún væri á spít-
ala þar sem hún fyndi hvergi tE.
Þegar ég benti henni á að hún væri
að verða 95 ára gömul varð hún al-
veg gáttuð og fannst það greinEega
með óHkindum. Banalegan var stutt
og átakalítE og á starfsfólk Fjórð-
ungssjúkrahússins í Neskaupstað
þakkir skEdar fyrir alúð og natni við
umönnun gömlu konunnar á síðasta
æviári hennar. Það er lærdómsríkt
fyrir okkur, sem farin eru að horfa
tE næstu aldar, að hafa fengið að
kynnast fólki eins og Ragnheiði Pét-
ursdóttur sem upplifði tímana
tvenna í orðsins fyEstu merkingu, á
öld sem mannkynið hefur séð rneii*-,
breytingar en nokkra sinni fyrr.
Með þessum orðum kveð ég ömmu
mína sem stóð mér svo nærri og ég
mun ætíð standa í þakkarskuld við.
Sigurður V. Guðjónsson.
í dag kveðjum við elskulega
ömmu mína Ragnheiði Pétursdótt-
ur. Amma var yndisleg kona, góð og
blíð. Það var gott að alast upp í náv-
ist hennar. Hún kenndi mér svo
margt, t.d. að lesa og prjóna, einnigr.
margar bænir. Amma las mikið iyr-
ir okkur krakkana þegar við vorum
litlir. Þegar ég hugsa tE baka finnst
mér þetta alveg ótrúlegt, því amma
vann aEtaf svo mikið í frystihúsinu
ásamt því að hugsa um heimEið sitt
á Hlíðargötu 9, en þar ólst ég upp til
tólf ára aldurs.
Elsku amma mín, það er margs
að minnast og mun ég geyma ótal
minningabrot um þig, þar tE leiðir
okkar Mggja saman á ný. Nú ert þú
búin að fá hvfldina, elsku amma.
Að leiðarlokum vE ég þakka þér
fyrir allt sem þú gerðir fjTÍr mig.
Snert hörpu mína himinboma dís
svo hlusti englar guðs í paradís.
Viðgötumínafannégijalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
(Davíð Stefánsson.)
Þín
Þóra.
+
Útför bróður okkar,
BOGA PÉTURS GUÐJÓNSSONAR
frá Brekkum,
Kirkjuhvoli,
Hvolsvelli,
fer fram frá Stórólfshvolskirkju laugardaginn 13. nóvember kl. 15.00.
Þeir sem vilja minnast hans, vinsamlega látið Dvalarheimilið Kirkjuhvol
njóta þess.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Guðrún Guðjónsdóttir og
Björgvin Guðjónsson.
+
Minningarathöfn um elskulega eiginkonu,
dóttur, móður og ömmu,
EDITH MARÍU MEADOWS,
Jacksonville,
Flórida,
verður haldin í Keflavíkurkirkju laugardaginn
13. nóvember kl. 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Dóróthea Friðriksdóttir.