Morgunblaðið - 23.02.2000, Side 40

40 MIÐVIKUDAGUR 23. FEBRÚAR 2000
Jfe------------------------------
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JENNÝ MAGNÚSDÓTTIR,
Hrafnistu Reykjavík,
áður til heimilis á Háteigsvegi 48,
lést mánudaginn 14. febrúar.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Vífilsstaðaspítala og Hrafnistu Reykjavík
fyrir góða umönnun.
Magnús Jóhannsson, Lovísa Guðmundsdóttir,
Þorgils Jóhannsson,
Brynja Jóhannsdóttir, Þorsteinn Magnússon,
Viðar Jóhannsson, Anna Linda Arnardóttir,
Guðm. Bjarni Jóhannsson, Ingibjörg Sveinbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi og
langafi,
GEIRHARÐUR VALTÝR PÁLSSON,
fæddur 01.06. 1925,
lést í Svíðjóð þann 29.11. 1999.
Útför hans fór fram í Svíþjóð.
Minningarathöfn verður haldin í Fossvogs-
kapellunni föstudaginn 25. febrúar kl. 15.00.
Hulda Valtýsdóttir, Gudmundur Jensson,
Kristján Jóhannsson,
Brunhild Gudmundsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
OTHAR ELLINGSEN
fyrrverandi forstjóri
og aðalræðismaður Noregs,
Ægisíðu 80,
Reykjavík,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Holtsbúð
í Garðabæ föstudaginn 18. febrúar.
Jarðsungið verður frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn 25. febrúar
kl. 13.30.
Sigríður Ellingsen,
Dagný Þóra Ellingsen, Garðar V. Sigurgeirsson,
Óttar Birgir Ellingsen, Stefanía Lóa Jónsdóttir,
Steingrímur Ellingsen, Anna Birna Jóhannesdóttir,
Lára María Eilingsen, Erlingur Aðalsteinsson,
Björg Ellingsen, Broddi Broddason.
+
Faðir okkar,
SIGURJÓN JÖRUNDSSON
járnsmiður,
lést á Hrafnistu Reykjavík að morgni sunnudagsins 20. febrúar.
Sigrún Sigurjónsdóttir,
Jóna Gréta Sigurjónsdóttir,
Hilda Hinriks.
+
Sonur okkar, faðir, tengdafaðír, afi og bróðir,
BJÖRN SÆMUNDSSON
bifreiðastjóri,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju föstu-
daginn 25. febrúar kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Magdalena Brynjúlfsdóttir, Sæmundur Björnsson,
Kristbjörg Björnsdóttir Podlech, Horst Podlech,
Magdalena Berglind Björnsdóttir, Auðunn Steinn Sigurðsson,
Sæmundur Björnsson,
Sigurgeir Jóhannes Björnsson,
Stephanie, Katrin, Kristófer Skúli, Margret Rún,
Brynjúlfur Sæmundsson,
Ásta Ásdís Sæmundsdóttir
' og fjölskyldur.
Lokað
Framkvæmdasýsla ríkisins verður lokuð eftir hádegi í dag, mið-
vikudaginn 23. febrúar, vegna jarðarfarar
STEINDÓRS GUÐMUNDSSONAR, fyrrv. forstjóra.
+ Benedikt Val-
geirsson, bóndi,
Árnesi II, Árnes-
hreppi, Stranda-
sýslu, fæddist í Norð-
urfirði, Árneshreppi,
Strandasýslu, 13.
ágúst 1910. Hann lést
13. febrúar sfðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Valgeir Jónsson
og Sesselja Gísladótt-
ir, Norðurfirði. Bene-
dikt var einn af 18
systkinum en af þeim
komust 14 til fullorð-
insára og eru þrjú
enn á lífi; Guðmundur, Eyjólfur
og Laufey.
Benedikt kvæntist árið 1947
Oddnýju Sumarrós Einarsdóttur
frá Neskaupstað í Norðfirði. Odd-
ný var fædd 22.4. 1921, d. 23.12.
1989. Hún var dóttir Einars
Brynjólfssonar og Þórstínu EIisu
Þorsteinsdóttur sem bjuggu á
Neskaupstað. Börn Benedikts og
Oddnýjar eru: 1) Hávarður Brynj-
Elsku afi Bensi. Nú er þinni löngu
ævi lokið þó að við höfum nú flest
haldið að hún yrði miklu lengri. En
við vitum að þú varst sáttur og fékkst
að fara á þann hátt sem þú vildir
sjálfur. Ekki datt mér í hug þegar ég
kvaddi þig eftir jólin að þetta væru
okkar síðustu stundir saman. Minn-
inguna um þessa kveðjustund á ég
eftir að geyma í hjartanu um aldur
og ævi og líka budduna góðu sem þú
gafst mér þá. Það var svo ótrúlega
erfitt að kveðja þig þegar ég fór í
burtu í skólann í fyrra en þó var gott
að vita að mín væri saknað. En gleðin
í augunum þínum þegar ég kom heim
í fríum og þú sagðir: „Nei, ertu kom-
in, Rakel mín?“ og faðmaðir mig og
kysstir bætti fyrir allan heimsins
söknuð. Eg veit nú hverrar gæfu ég
varð aðnjótandi að eiga afa eins og
þig í uppvextinum. Afa sem kennir
manni, sýnir og leiðbeinir í skólanum
sem við öll göngum í. Mínar fyrstu
minningar um þig eru allar þær vísur
sem þú kenndir mér og öll spilin.
Seinna kenndirðu mér svo að raka,
tína dún og hjálpaðir mér í tilraunum
til að mjólka kúna og búa til fyrir
hana hina ýmsu hrærigrauta. Svo
fórum við saman og gáfum fuglunum
og pössuðum að amma sæi þá út um
eldhúsgluggann sinn. Það eru líka
ófáar litlar hendur sem hafa dottið á
mölina og þú hefur skolað og blásið í
og þau skipta sjálfsagt þúsundum
tárin sem þú hefur strokið burt af
litlum kinnum. Hjá þér sá ég líka ást-
ina á sveitinni okkar, hvernig þú
ræktaðir og unnir þssari sveit sem
þú þekktir svo vel og þetta hafði
áhrif á unga sál. í þér átti þessi sveit
dyggan bandamann sem barðist fyr-
ir réttindum hennar. Það er fleira en
sveitin sem naut krafta þinna og at-
orku. Lítilmagninn sá einnig öruggt
skjól hjá þér, afi minn, hvort sem það
voru menn eða dýr, allir fengu að
njóta sinna kosta. Elsku afi minn,
langafastrákurinn þinn hann Guð-
mundur Rafn sagðist ætla að muna
þig í rabarbaragarðinum og garðin-
um þar sem þú eyddir öllum stund-
um á vorin og sumrin á síðustu árum.
Þannig fer ábyggilega fyrir mér og
fleirum líka að sjá þig fyrir mér þar
að hlú að blómunum þínum, rófum og
rabarbara. Eg veit þó allavega að
það er ein persóna sem er glöð núna
og það er hún amma, þið eruð bæði
búin að bíða lengi og nú loks eruð þið
saman á ný og hvar sem þið eruð þá
veit ég að ykkur líður vel. Berðu
ömmu kveðju mína og megi Guð og
englar vaka yfir þér.
Blessuð sólin elskar allt
alltmeðkossivekur.
Haginn grænn og hjamið kalt
hennar ástum tekur.
Þín sonardóttir,
Rakel.
Elsku afi minn. Nú er þínu langa
æviskeiði lokið og þú hefur kvatt
sveitina þína í hinsta sinn. Sveitina
ar, f. 12.9. 1941,
kona hans er Svein-
dís Guðfinnsdóttir, f.
1.6. 1957. 2) Þór-
stína, f. 9.5. 1947. 3)
Einar Kristinn, f.
12.3. 1949, hans
kona er Brynhildur
Bjarnadóttir, f. 25.2.
1961. 4) Valgeir, f.
12.3. 1949, hans
kona er Hrefna Þor-
valdsdóttir, f. 29.12.
1951. 5) Þorgeir, f.
9.4. 1952, hans kona
er Albína Halla
Hauksdóttir, f. 25.1.
1951. 6) Guðlaugur Ingólfur, f.
17.11.1953, hans kona er Jóhanna
Ósk Kristjánsdóttir, f. 20.5. 1959.
7) Sesselja, f. 3.4. 1956, hennar
maður er Þorgeir Pálsson, f.
22.10. 1956. Benedikt átti 21
barnabarn og fjögur barnabarna-
börn.
Útför Benedikts fer fram frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
sem var þér svo kær og þú hefur ver-
ið búsettur í mestan hluta ævi þinn-
ar. Ég var að verða fimm ára þegar
við fluttum í sveitina til þín, ömmu og
Ingólfs. Það er guðsgjöf að mínu
mati að fá tækifæri til að alast upp
með ömmu og afa í slíkri nálægð og
að henni mun ég búa alla ævi. I sveit-
inni er tíminn ekki svo mikilvægur og
við eyddum oft löngum tíma í að spila
kasínu, hæ gosa, rússa eða þá að þú
varst að reyna að kenna mér að lesa.
Það er víst óhætt að segja að þú hafir
verið náttúrubarn, afi minn. Þess ber
garðurinn þinn svo sannarlega
merid. Það er ekki auðvelt verk að
láta rósir springa út norður á Strönd-
um en það tókst þér með þinni ein-
stöki natni. Þú hafðir tröllatrú á öllu
lífrænu og ef skítur dugði ekki þá
dugði ekkert. Ekki minnist ég þess
að þú hafir kunnað annað tungumál
en móðurmál þitt en það kom þó ekki
í veg fyrir að þú gætir talað við ferða-
fólk frá öllum heimshomum. Það var
bara gripið til táknmálsins og skilaði
það góðum árangri.
Já það verður skrítið að koma
næst í sveitina og þú ert ekki þar,
eitthvað að sýsla. Annaðhvort við að
fara út með öskuna eða að sækja
nokkrar spýtur í eldinn. Fuglamir
vinir þínir áttu traustan bandamann í
þér og fengu þeir sinn skammt í
hvernig veðri sem var. I seinni tíð
fórstu mikið í gönguferðir, annað-
hvort norður að Stöpum eða út að
brú og alltaf fylgdi þér stafurinn
góði. Rekaviðarstafurinn sem þú
sagðir mér í haust að þér hafi verið
boðið offjár í. En nú er gönguferð
þinni um lífið lokið og leiðir okkar
munu skilja. Nú ertu búinn að hitta
hana ömmu aftur og getur farið að
bjóða henni góðan dag með kossi á
ennið eins og þú varst vanur að gera.
Hendur ykkar hafa fléttast saman á
ný. Ég kveð þig afi minn með söknuði
í hjarta en hugarró því ég veit að
svona vildir þú hafa þetta. Blessuð sé
minning þín.
Þín
Elísa Ösp.
Elsku Bensi afi minn. Nú leggur
þú upp í þína hinstu ferð. Ekki bjóst
ég við því, þegar ég kvaddi þig þann
6. janúar, þegar ég var á leið í skól-
ann eftir jólafrí að það væri síðasta
sinn sem ég sæi þig. Þú sem varst
svo hress og hraustur.
AJlt sem þú gerðir bar merki um
glæsibrag. Eins og til dæmis fallegi
garðurinn þinn. Þú naust þín svo að
dunda þér í garðinum og alltaf
fannst J)ú þér eitthvað til að fegra
hann. Eg dáðist alltaf að því hvað þú
hgsaðir vel um hann og hvað hann
var alltaf fallegur. Það var ósjaldan
sem maður horfði á eftir þér fara upp
í móa með hjólbörurnar sem þú
smíðaðir og finna góðan áburð fyrir
blómin þín. Þegar þú gerðir það ekki
þá sastu oft á hnyðju með málningar-
pensil í hendi og málaðir girðinguna
utan um garðinn.
Oft á vetrarkvöldum þegar ég og
Rakel vorum að leika okkur, þá kall-
aðir þú á okkur inn í herbergið þitt
og sagðir að þú værir búinn að týna
„Reginukassanum“ þínum og baðst
okkur um að leita að honum. Við lét-
um ekki á okkur standa og leituðum í
öllum skápum, skúffum og homum.
Þér þótti svo gaman að sjá okkur
leita að kassanum og brostir, auð-
vitað vissir þú upp á hár hvar hann
var. Þegar við vorum búnar að finna
kassann, sem var fullur af nammi, þá
verðlaunaðir þú okkur með því að
gefa okkur mola. Oft sagðir þú mér
sögur og fórst með gamlar vísur fyr-
ir mig og þótti mér það alltaf gaman.
Það var alveg ótrúlegt hvað þú kunn-
ir margar vísur og þú mundir þær al-
veg, enda varstu með stálminni. Þú
hafðir alveg ótrúlega mikla frásagn-
argleði og fannst það öllum unum að
hlusta á þig rifja upp gamla tíma.
Það var oft sem við fjölskyldan sát-
um við eldhúsborðið eftir mat og
hlustuðum á þig segja frá liðinni tíð
og hvernig allt hafði verið þegar þú
varst ungur.
Þér fannst alltaf svo gaman þegar
ættingjar og vinir komu í heimsókn,
enda varstu alltaf gestrisinn maður.
Þú hafðir unun af því að sitja yfir
kaffibolla með þeim og segja frá öllu
sem gerðist í sveitinni í gamla daga.
Elsku afi, það er skrýtið að þú
verður ekki heima þegar ég kem
þangað, því þú hefur alltaf verið þar.
En minningarnar um þig hefur þú
skilið eftir og ég veit að þær munu
hlýja öllum um hjartarætur.
Ég trúi því að þú sért ánægður og
hamingjusamur þar sem þú ert og ég
veit að þú ert hjá henni Oddnýju
þinni. Ég vil enda þetta á ljóði, og all-
ar mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur til allra annarra ættingja og vina.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin Ijúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnastþér.
(Ingibj. Sig.)
Hvíl í friði, elsku afi minn. Þökk
fyrir allt.
Þín,
Sigrún Ósk.
Vel er markið hæft og hitt.
Hnígur að skapadómum.
Klipið hefir hjarta mitt.
Hel með kjúkugómum.
(Hannes Hafstein.)
Það má með sanni segja, að það
sem hér er vitnað til hafi átt við, þeg-
ar andlát Benedikts bar að höndum.
Svo snögg voru þau umskipti.
Með fáum fátæklegum orðum
langar mig að senda Benedikt
frænda mínum kveðju, að leiðarlok-
um.
Benedikt var sonur hjónanna, Ses-
selju Gísladóttur og Valgeirs Jóns-
sonar, sem bjuggu allan sinn búskap
í Norðurfirði. Benedikt var einn úr
átján bama systkina hópi, en íjórtán
þeirra náðu fúllorðinsaldri. Nú eru
þrjú eftirlifandi af þessum stóra hópi,
ein systir hans, Soffía, litlu eldri en
hann er nýlátin.
Við þessi tímamót leitar hugurinn
til æskuáranna og til Norðurfjarðar-
heimilisins þar bjuggu afi og amma,
og yngstu synir þeirra, móðurbræð-
ur mínir, voru þá enn heima, þeir
Sveinbjörn, Benedikt, Eyjólfur og
Valgeir og fóstursonurinn, Ólafur
Andrésson, þegar við börnin á
Steinstúni og Njálsstöðum vorum að
komast á legg, þangað varð okkur
tíðförult. Afi og amma voru okkur
góð og ævinlega hafði amma eitthvað
til stinga upp í okkur. Strákarnir áttu
jafnvel til að skreppa í einhverja úti-
leiki við okkur þótt eldri væru. Lík-
lega sáum við, sem yngri vorum ein-
hverja fyrirmyndi í þessum glaðlegu
ungu mönnum. Á jólum komu fjöl-
skyldurnar á Steinstúni og Njáls-
stöðum ævinlega saman í Norðurfirði
á heimili afa og ömmu. Þá var farið í
alls kyns jólaleiki, þessu stjómuðu
strákarnir, og höfðu bæði ungir og
gamlir gaman af. Norðurfjarðar-
heimilið var fjölmennt og þar var
einnig gestkvæmt, það mátti segja,
BENEDIKT
VALGEIRSSON