Morgunblaðið - 02.03.2000, Blaðsíða 50

Morgunblaðið - 02.03.2000, Blaðsíða 50
MORGUNBLAÐIÐ 50 FIMMTUDAGUR 2. MARS 2000 IIMRÆÐAN Einkaframkvæmd grunn- skóla - hvers vegna, til hvers? í BYRJUN árs var nýtt skóla- hús Iðnskólans í Hafnarfírði tekið í notkun og má ætla að flestir sem fylgst hafa með húsnæðismálum skólans hafi fagnað þeim tímamót- um. En önnur tímamót urðu við þessi umskipti sem nýlunda þykja í húsnæðismálum skóla, opinberir aðilar hvorki eiga húsið né reka ■ *það. Yfirvöld í Hafnarfirði stefna að því að taka upp sama eða svipað fyrirkomulag varðandi byggingu á húsi fyrir grunnskólann sem koma á í nýja hverfíð í Áslandi, þ.e. að einkaaðilar byggi og reki húsnæðið en skólinn verði leiguliði. Fyrir nemendur og forráðamenn skiptir höfuðmáli hvernig starf fer fram innan veggja húsnæðisins en ekki hvernig staðið er að fjármögnun og rekstri bygginga sem hýsa skólana. En sem skattgreiðendur og kjós- endur hljótum við íbúarnir og reyndar landsmenn allir, að hafa áhuga á og taka þátt í umræðum um þessar nýju hugmyndir. Hver hefur kostnaður bæjarins af bygg- .ojngu, rekstri og viðhaldi Lækjar- skóla verið svo dæmi sé nefnt, eða Víði- staðaskóla? Og hver væri kostnaðurinn ef húsnæðið hefði verið leigt allan þennan tíma samkvæmt nýju hug- myndunum um einka- framkvæmd? Má færa rök að því að húsnæð- ismálum skólanna væri núna betur komið, ef þessar hugmyndir hefðu ráðið för undan- farna áratugi? Yfir- völdum hlýtur að vera skylt að kynna opin- berlega hugmyndir sín- ar og setja fram hlutlægar og skýr- ar upplýsingar um alla þætti málsins, vegna þess að þetta mó- del, sem bæjarstjórn hefur viðrað, getur orðið öðrum fyrirmynd eða víti til varnaðar, allt eftir því hvernig tekst til ef af verður. Meirihluti bæjarstjórnar Hafnar- fjarðar virðist reyndar hafa enn róttækari hugmyndir um stefnum- örkun í skólamálum. A síðasta ári var sam- þykkt í bæjarstjórn að kanna möguleik- ana á að bjóða út kennslu í nýjum grunnskóla í Aslandi. Það eitt að ræða út- boð á skólastarfi í hverfi sem er að verða til, þar sem all- an skólabrag vantar, nemendur koma hver úr sinni áttinni, kenn- arar og skólastjórn ný og allt starf ómót- að, hlýtur að vekja upp efasemdir um metnað og þekkingu yfirvalda á skólamálum. Nær væri að bjóða upp á svona tilraun í grónu hverfi og þá samhliða hefðbundnu skóla- starfí. Setja upp vel skilgreind markmið og mælistikur, skilgreina vel tilraunatímann og hverjir eigi að meta niðurstöðurnar að tilraun lokinni. A þann hátt má skapa grunn sem byggja má frekari þró- Skólamál Okkur foreldra skiptir máli, segir Egill Guð- mundsson, að þjónustan sé góð og uppfylli kröfur okkar og væntingar. un á. En hvað felst í útboði á kennslu og til hvers er það? Auð- vitað vilja allir að vel sé farið með almannafé, að þeir fjármunir sem varið er í margvísleg málefni samn- eyslunnar séu vel nýttir. Og eins má fullyrða að flesta skiptir litlu máli hver veitir þá þjónustu sem lög kveða á um að þegnunum beri. Það sem okkur foreldra skiptir máli er að þjónustan sé góð og uppfylli kröfur okkar og væntingar og skiptir þá engu hvort við skreytum hana með forskeytunum „einka“ eða „opinber". í grunnskól- Egill Guðmundsson anum skiptir það í flestum tilfellum engu fyrir nemendur og forráða- menn þeirra hver veitir þjónust- una. Við gerum „bara“ þær kröfur að skólinn uppfylli allar þær skyld- ur sem honum ber samkvæmt grunnskólalögum og námsskrá. Hafi á að skipa vel menntuðum kennurum sem foreldrar virða og treysta og stöðugleiki ríki í starfi og starfsmannahaldi. Skólinn geti veitt öllum nemendum sínum góða þjónustu og leyst félagslegan og þroskalegan vanda hvers barns eins og lög og reglugerðir kveða á um. Umræðan verður í þessu efni að snúast um innihald fremur en form, vegna þess að markmið bæj- arstjórnar hlýtur að vera að fá sömu þjónustu eða betri en áður á lægra verði ef út í breytingar verð- ur farið. Hvernig hún ætlar að ná þessum markmiðum með útboði verður að skýra fyrir landsmönn- um. Telur bæjarstjórnin að kostn- aður á hvern nemanda sé fastur og auðreiknanlegur eins og í vélrænni framleiðslu eða telur hún skólann samfélag einstaklinga með ólíkt upplag, þroska og getu sem þurfa margvísleg og ólík úrræði og þjón- ustu? Er það vegna þess að bæjar- stjórnin telji grunnskólana illa rekna og spara megi þar umtals- verða fjármuni án þess að skerða lögbundna þjónustu að hún stefnir að svo róttækum breytingum? Minnihluti bæjarstjórnarinnar hef- Hátíð og sorgartíðindi En þú átt að muna, aiia tilverun a, að þetta la nd á þig. ** Efaðillarvættir inn um dyragættir bjóða svika sættir, svo sem löngum ber viðíheimihér, þá er ei þörf að velja: þú mátt aldrei selja það úrhendi þér. (Ur kvæðinu Fylgd eftir Guðmund Böðvarsson.) ÞAÐ er kvikmyndaæði í Gauta- borg, kallast kvikmyndahátíð. Fyrir utan venjulegt framboð í borginni af kvikmyndasýningum, er búið að safna að minnsta kosti 300 kvik- myndum til viðbótar, sem fara má til að sjá, í heila viku frá klukkan 10 að morgni og fram yfir miðnætti. Það sbru líka veittir ókeypis miðar. Að vísu ekki þeim sem ekki hafa efni á að stunda kvikmyndahátíð, svona rétt eftir að vera búnir að drífa sig í leikhús í tilefni aldamótanna. Nei, ókeypis miðamir eru veittir þeim, sem þegar eru búnir að kaupa ákveðið magn aðgöngumiða. Pen- ingarnir renna á peningalyktina. Sem sagt, í Gautaborg er saman komið heilmikið af kvikmyndum hvaðanæva úr heiminum. Innan um þennan heilling er stutt mynd að heiti Eyjabakkar. Eyrarbakki, hélt ég að ætti að standa, en nei, nafnið var og er Eyjabakkar. Um hana stendur skrifað: „Akvörðunartaka íslensku ríkis- stjórnarinnar er álitin ólýðræðisleg og mun aðeins skapa takmarkaða atvinnu í stuttan tíma. Ef af fram- kvæmdinni verður, mun stórt óræktað svæði, hið stærsta, sem eft- ir er í Evrópu, sökkva undir vatn og þúsundir fugla og yilitra hreindýra munu þar með missa vistarveru sína.“ (Göteborg Filmfestival bls. 54.) Þetta getur ekki verið satt, hugsa ég. Þetta er ímyndun. Þetta er ímyndum í kvikmynd. Skömmu seinna kemur íslensk æska eða með öðrum orðum íslend- ingur að heiman úr jóla- og aida- mótaleyfi. „Þetta er ekki satt, sem stendur skrifað um myndina Eyja- bakkar?" spyr ég, varfæmislega og óttaslegin. „Hvort það er satt? Jú, það er sko satt. Þetta er búið að vera eitt höf- uðumræðuefni á íslandi síðastliðin tvö ár. En maður er, af yfirvöldun- úm, - sem ságt af arftökum sjálf- stæðisbaráttunnar - bára sagður vera fífl að setjá sig uþþ á' rhðtf þessu og skilja ekki, að hér er um Svikasættir Nýrík og hlæjandi þjóð ætlar að selja landið, segir Sólveig Kjartans- dóttir, og sökkva því í hendur verslunar og gróðahyggjunni, fyrir pening. framtak og auðlind að ræða.“ „Hvað er á seyði?“ spyr ég. „Hvað, ætla þeir að bræða jökulinn eða hvað?“ „Nú, þeir ætla að virkja." „Virýa? Er ekki búið að virkja? Er það þessi sæsímastrengur, sem einhverjum datt í hug að leggja til útlanda?“ Aðkomukonan horfir á mig í vafa. Það stendur skrifað í andlit hennar, að ég er að rugla saman tveimur að- skildum en þó skyldum, sögulegum atburðum. Spurningin lá í loftinu, til íhugunar, hvort vænta mætti í fram- tíðinni, í álíka ruglingslegu óráði, svipaðra tæknilegra atburða í enda- lausri röð; sæsímastrengur, merg- sognir fískistofnar, mengað haf, krabbameinshætta í vatni Keflavík- ur, sem afleiðing af tækni erlends herliðs. Aðkomukonan vaknar upp úr íhugun sinni og segir: „Þeir ætla að græða á rafmagni. Þeir ætla að selja rafmagn til útlanda.“ „Sem sagt, þeir ætla að selja land- ið,“ hrópa ég upp yfir mig og finnst eins og ég sé stungin með sverði. Það tekur fyrir hjartað. Þeir ætla að selja landið norður af Vatnajökli og sökkva því fyrir pening! Verslunar- ðyggjan er komin til að taka landið eignamámi í gróðaskyni! Hið sama gerði hún með írland í lok síðustu aldamóta. Þá mergsaug hún írsku bændastéttina með því að fá hana til að rækta eins mikið og hægt var af kartöflum til útflutnings - til út- flutnings, til að afla útflutnings- tekha, til að metta erlenda eftir- spurn. Á sama hátt hefur hún mergsogið bændur Afríku með því að fá þá til að rækta hámarksmagn af kaffi og kakói til útflutnings - til útflutnings, til að afla útflutnings- tekna, til að metta erlenda eftir- spurn. í staðinn fyrir að vita og virða sín eigin náttúrulegu takmörk á að virða hana og færa henni hámarks fórnir; verslunar- og gróðahyggj- unni. Peningarnir renna á peninga- lyktina. Og forstöðumennimir, þeir kallast menn framsóknar og sjálf- stæðis! Sjálfstæðis! Sjálfstæðis- flokkur! Ber það vott um sjálfstæð- ishyggju að selja landið úr eigin höndum? Erað það ekki þið, pen- ingamenn, sem manna best vitið, að það sem er gulls virði í dag, verður ekki krónu virði á morgun? Það sem yfir höfuð er einhvers virði, að mínu áliti, verður alls ekki metið í pening- um. Ekki einu sinni völd og metorð verða borguð með peningum. Þegar yfii-völd flýja, á þann hátt sem hér á sér stað, á vit peninganna, er það ábyggilega vísbending um að þau skortir hugmyndir um, hvernig reka á búskap, samtímis sem þau hafa ekki hugrekki til að standa upp úr stólunum sínum. Hvílík skömm! Deyr fé, deyja frændur deyr sjálfur hið sama orðstír er sá er aldregi deyr hvem sér er góðan getur. (Ur Hávamálum.) Loks er það ég sem ranka við mér eftir áfallið og íhugun mína og ég spyr: „Hvað um fólkið? Vora ekki kosningar nýlega? Var ekki verið að kjósa í haust? Fólk hlýtur að hafa gert sér grein fyrir að þetta var kosningamál?“ Þögn. Nýrík og hlæjandi þjóð ætlar að selja landið og sökkva því í hendur verslunar og gróðahyggjunni, fyrir pening! Höfundurbýrí Gautaborg. ÁÐUR EN LANGT UM LÍÐUR GETUR ÞÚ NÝTT ÞÉR T Æ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.