Morgunblaðið - 02.03.2000, Blaðsíða 67

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 2. MARS 2000 67
FÓLK í FRÉTTUM
að tortíma
rokktónlist
Ný plata frá Smashing Pumpkins kom út á
mánudaginn var. Billy Corgan, forsprakki
sveitarinnar, er ánægður með árangurinn
og segir meðlimi vinna saman sem ein heild
Morgunblaðið/Björg Sveinsdóttir
AÐ HEFUR ýmislegt
gengið á hjá hljómsveitinni
Smashing Pumpkins und-
anfarin misseri en þrátt
fyrir eiturlyfjavandamál, dauðsföll og
misklíð tókst þeim að fullgera plöt-
una Machina/the Machines of God.
Basaleikarinn D’arcy, sem nýverið
yfirgaf sveitina í kjölfar þess að hún
var fundin sek um að hafa haft fíkn-
iefni í fórum sínum, tók þátt í gerð
plötunnar en hætti áður en hún var
fullgerð. „D’arcy bað um fjögurra
mánaða leyfi eftir að við höfðum lokið
við að kynna plötuna ,Adore“,“ segir
Corgan. „Við erum vön að fara bein-
ustu leið í hljóðver eftir tónleika-
ferðalög en hún var ákveðin í að fá frí
og það varð úr.“ En D’arcy var ekki
lengi í hljómsveitinni eftir fríið.
Jimmy mættur aftur til starfa
Hins vegar snéri gamli trommari
sveitarinnar, Jimmy Chamberlain,
aftur til starfa á síðasta ári en hann
var áður rekinn úr sveitinni vegna
eiturlyfjaneyslu. „Það er góð og gUd
ástæða fyrir því að Jimmy er kominn
aftur,“ útskýrir Corgan. „Hann er
einfaldlega besti trommuleikari í
heimi og að auki hefur hann mikið að
segja um lagasmíðar sveitarinnar.
Hann er gæddur miklu innsæi sem
kemur mér að góðum notum sem
lagahöfundi. Hann tekur með ein-
hverjum hætti tónlistina okkar og
færh- hana á hærra plan. Hann getur
hlaðið tónlistina tilfmningalegri orku.
En það hafa margir sóst eftir starfí
hans. Þegar Jonathan [hljómborðs-
leikari] dó hringdu margir samdæg-
urs og vildu fá hans stöðu í hljóm-
sveitinni, það er uppáhaldshluti sögu
okkar að mínu mati,“ segir Corgan
kaldhæðnislega.
Með nýjan bassa-
leikara innanborðs
Við bassaleikai-anum D’Ai-cy tók
Melissa Auf Der Mar og segist Corg-
an hafa ráðið hana án þess að hafa
fengið hana á æfingu. „Ég bauð henni
starf án þess að heyra hana leika eina
nótu því ég hef þekkt hana í um 8 ár
og það er svipað með hana og Jimmy,
ég vissi að hún var fær um að túlka
tónlistina á tilfinningalegum nótum
og að hún gæti virkað sem hluti af
heildinni." Það virðist hafa gengið
efth- því Corgan segist fá hrós úr öll-
um áttum um nýju plötuna og telur
sjálfur að hljómsveitin nái betur sam-
an á andlega sviðinu nú en þegar unn-
ið var að „Adore“.
„Adore“ markaði tímamót
í þau tólf ár sem sveitin hefur
starfað hefur Corgan verið óspar á
stóni orðin og fullyrti m.a. eitt sinn
eftir að plötumar „Mellon Collie" og
„The Infinite Sadness“ voru komnar
út að þær mörkuðu endalok hljóm-
sveitarinnar sem rokksveitar.
„Adore“ fylgdi í kjölfarið og á henni
kvað við annan tón sem fór misjafn-
lega vel í gallharða Smashing-aðdá-
endur. „Það sem ég átti við með
þessu var að við vorum hætt að líta á
okkur sem rokksveit því við vorum
komin á leiðarenda og gengum á
vegg,“ útskýrir hann. ,„Adore“ var
því stiginn yfir þennan vegg og leið
inn á leirrík og poppuð svæði. En
endurkoma Jimmys gerði okkur
kleift að hallast aftur að rokkinu þó
að það væri í raun ekki forsenda þess
sem síðan varð. Við höfðum ekki spil-
að rokktónlist í um þrjú ár og Jimmy
ekki spilað á trommur í tvö ár en
komumst að því að neistinn var enn
til staðar. Hvað sem öllum yfirlýsing-
um leið fundum við nýjan farveg í
tónlistinni og það er það sem við
gerðum.“
Corgan lýsir sambandi hljómsveit-
armeðlima enn frekar: „Við fylgjum
innsæi okkar og sú leið sem við höf-
um fetað frá „Mellon Collie“ til
, Adore“ og nú til „Machina" var heið-
arleg. Hún var farin vegna þess sam-
bands sem við í hljómsveitinni höfum
okkar á milli sem tónlistarmenn og
listamenn og hefur komið okkur
þangað sem við erum í dag.“
Bjargvættir óhefð-
bundinnar rokktónlistar?
Margir líta á Corgan og Smashing
Pumpkins sem bjai-gvætti óhefð-
bundinnar rokktónlistar en Corgan
sjálfur segh- hljómsveitina mikilvæga
í menningarlegu samhengi. „Ég tel
okkur vera mikilvæga þeirri menn-
ingu sem við tilheyrum og ég held að
á endanum verðum við álitin besta
rokksveit allra tíma. En fyrir 97%
íbúa heimsins skiptir það engu máli.
Það sem skiptir mig máli er að tónl-
istin endurspegli mínar langanir,
mína eigin reynslu og hinna í hljóm-
sveitinni."
Það rifjast upp fyrir Corgan að eitt
sinn á tónleikaferðinni í kjölfar „Mell-
on Collie“ hafi maður komið að máli
við hann og spurt hvort þau elskuðu
rokktónlist eða væru að gera grín að
henni. „Málið er að við dýrkum
rokktónlist, hún er eitt það besta sem
orðið hefur til. Hún er mannskepn-
unni jafn mikilvæg og listir á borð við
þá er Picasso bar á borð. En það þýð-
ir samt ekki að rokktónlist geti ekki
verið ömurleg og hafi farið í rangar
áttir og sé orðin að uppblásnum iðn-
aði sem á það skilið að traðkað sé á
honum svo tónlistin komi til með að
rísa á ný,“ segir Corgan með áherslu.
Lag með ótrúlegt
aðdráttarafl
Það er ekki anað að neinu þegar
Corgan og félagar eru annars vegar
og tók vinnsla laganna á Machine
mislangan tíma. Corgan segist sér-
staklega hafa átt í erfiðleikum með
eitt lagið á nýju plötunni. „Lagið
„Eye of the Moming" var í upphafi
tvö lög,“ byrjar hann frásögnina.
„Annað kölluðum við „Radio“ og hitt
„Eye of the Morning". Svo við fórum
að kalla lagið „Eye of the Radio“ okk-
ar á milli. Við unnum að þessu lagi í
um þijá mánuði og nokkrum sinnum
var ég spurður af hverju ég gæfi það
ekki upp á bátinn eða setti það á b-
hlið á einhverri smáskífunni. En ég
gat ekki hætt því lagið hafði eitthvert
ótrúlegt aðdráttarafl og það fyndna
er að það var eins og það grátbæði
mig, manaði mig til að halda áfram
þar til ég fyndi því farveg og einn
góðan veðurdag var eins og ég hefði
loksins pikkað upp peningaskápinn,
lagið small saman."
Hann bætir hugsandi við: „Mér
finnst lag aldrei fullklárað," fullyrðir
Corgan. „Ég held að það sé greinilegt
á tónleikum okkar því við erum stöð-
ugt að breyta lögunum. Við erum t.d.
farin að spila nýja útgáfu af laginu
„Bullet with Butterfly Wings“, við
fyrstu sýn virðist lagið eins og það
var en ef betur er að gáð kemur í Ijós
að laglínan er önnur. Lag getur
þróast á ýmsa vegu. Það má líkja
þessu við stein sem ýtt hefur verið
upp á hæð, þaðan getur hann rúllað í
allar áttir.“
Ánægður með „Gish“
Smashing Pumpkins hafa gefið út
fimm plötur og að mati Corgan er
„Gish“, fyrsta platan sú fullkomn-
asta. ,,„Gish“ og „Machina“ eru næst
því að verða fullkomnar að því leyti
að hugsjóninni var fullkomlega fram-
fylgt. „Siamese" er ófullkomin að því
Billy Corgan syngur af innlifun.
leyti að hún náði ekki að fanga ákafa
okkar á þeim tíma sem hún var gerð.
Ef mér byðist að gera „Mellon Collie"
aftur myndi ég taka nokkur b-hliðar-
lög af smáskífum hennar sem mér
finnst betri en sum lögin á henni og
setja á breiðskífuna.. Ég myndi líka
gera „Adore" skrítnari,“ segir hann
og bætir við að þau séu teljandi á
fingrum annarrar handar lögin sem
hann telur sameina alla áhrifavalda
sína úr listum, uppeldi og persónu-
legum samskiptum. „Þau eru nú ekki
mörg en ég myndi segja að „Disarm“
af „Siamese Dream“, „1979“ af „Mell-
on Collie" og „Stand Inside Your
Love“ af „Machina" komist næst
því.“
Að mati Corgans eru fáir lagahöf-
undar í dag sem höfða til hans og fátt
um góða drætti. „Það eru ekki margir
að gera nýja hluti. En það er nú bara
mín hrokafulla skoðun. Ég held að
það séu ekki margir að leika rokk-
tónlist í þeim tilgangi að rífa hana*-
niður. Ég held að flestir séu að því til
að hafa ánægju af rokkinu, af þungu
hljómunum, fallegu stelpunum og
syngjandi ungmennum. Ég meina,
það hafa ekki allir sömu markmið, en
þetta er mitt markmið, að tortíma
rokktónlist,“ segir hann að lokum.