Morgunblaðið - 09.04.2000, Qupperneq 38

MORGUNBLAÐIÐ
38 SUNNUDAGUR 9. APRÍL 2000
Íf--
MINNINGAR
SÆMUNDUR
ÁGÚSTSSON
+ Sæmundur
Ágústsson, Þing-
skálum 8, Hellu, var
fæddur 5. aprfl 1930.
Hann iést á Lands-
spítalanum í Foss-
vogi 30. mars síðast-
liðinn. Forejdrar
hans voru Ágúst
Kristinn Eyjólfsson
bóndi og kennari í
Hvammi og kona
hans Sigurlaug Eyj-
ólfsdóttir húsfreyja .
Systkini Sæmundar
eru Eyjólfur bóndi í
Hvammi, f. 9.1. 1918,
d. 30.3. 1997, Þórður verslunar-
maður í Reykjavík, f. 5.3 1920, d.
14.5. 1990, Eyjólfur Karl arkitekt
í Svíþjóð, f. 1.9. 1922, Guðbjörg
verslunarmaður í Bandaríkjun-
um, f. 5.12.1924. Kona Sæmundar
er Elínborg Óskarsdóttir starfs-
maður á Dvalarheimilinu Lundi á
Hellu, f. 6.6. 1935 í Hellishólum í
Fljótshlíð, dóttir hjónanna Óskars
S. Ólafssonar frá Kjóastöðum í
Biskupstungum og Lovísu Ing-
varsdóttur frá Hellishólum í
Fljótshlíð. Böm Sæmundar fyrir
' hjónaband em: 1) Ingibjörg, f.
18.5. 1957, starfsmaður á Múla-
lundi. 2) Guðrún Jóna, f. 3.7.1960,
skrifstofumaður í Reykjavík, sam-
býlismaður hennar er Grétar
Jónsson framkvæmdastjóri í
Reykjavík. Börn Sæ-
mundar og Elín-
borgar eru: 1) Sigur-
laug, f. 8.2. 1962,
bankastarfsmaður í
Reykjavík , sambýl-
ismaður hennar er
Jóhann Tómasson
byggingaverktaki í
Reykjavík. 2) Lovísa,
f. 14.12. 1963, starfs-
maður í bókbandi í
Kópavogi. 3) Dreng-
ur, f. 22.3. 1969, d.
30.4. 1969. 4) Ágúst
Ármann, f. 18.3.
1974, starfsmaður
hjá Gámaþjónustunni í Reykjavík.
Sæmundur fluttist til Reykja-
víkur 17 ára gamall og bjó þar
með móður sinni og systur í 12 ár
og vann meðal annars sem bif-
reiðastjóri og sjómaður. Árið 1959
fluttist Sæmundur að Hellu. Hann
vann sem verslunar- og skrif-
stofumaður hjá Kaupfélaginu Þór
til margra ára. Hann vann í Sig-
ölduvirkjun, á skrifstofu Rangár-
vallahrepps, hjá Landgræðslu rík-
isins, Oh'sumboðinu á Hellu,
Kaupfélagi Rangæinga, Hvols-
velli, Grillskálanum á Hellu. Síð-
ustu 10 árin vann hann sem gæslu-
maður á Gunnarsholtshælinu á
Rangárvöllum.
Utför Sæmundar fór fram í
kyrrþey.
Elsku pabbi, þetta er hinsta
kveðja frá mér til þín.
Eg sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þínverolderbjörtáný.
Eg þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
oglýsirumókomnatíð.
(Þórunn Sig.)
Hvíl í friði.
Guðrún Jóna.
Okkur í fjölskyldunni langar í
nokkrum orðum að kveðja Sæmund
frænda okkar og kæran fjölskyldu-
vin.
Það voru alltaf náin tengsl á milli
okkar og Sæmundar og fjölskyldu
hans. Við vorum nágrannar, vinir,
skyldmenni, eiginlega ein stór fjöl-
skylda. Heimili hans var okkar ann-
að heimili. Hann var alltaf nálægur
og tiltækur.
Sæmundur reyndist okkur alltaf
einstaklega vel. Að eiga góðan að í
erfiðleikum er ómetanlegt. Það
sýndi sig best þegar pabbi okkar dó,
þá studdi hann okkur og styrkti.
Umhyggja Sæmundar náði líka til
góðu stundanna. Hann sýndi okkur
áhuga, einlægan áhuga, á öllu því
sem við vorum að gera. Hann var
vakandi yfir okkur og velferð okkar.
Þegar maður horfir til baka og
minnist Sæmundar og nærveru hans
Rs
OSWALDS
sí'mi 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
ADAI SI IU.l 1 íll • 101 III YKJAVIK
DíWÍd lnger Óhtfur
Útfnrnrstj. (hfnr/trstj. Útf/tr<trstj.
I ÍKKISTUVINNUSIOI A
EYVINDAR ARNASONAR
Þegar andlát ber að höndum
Utfararstofan annast meginhluta allra útfara á höfuðborgarsvæSinu. Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
AlúSleg þjónusta sem byggir á langri reynslu

Utfararstofa Kirkjugarðanna ehf. Vesturhlíð 2-Fossvogi-Sími 551 1266 % / ^ÞgaR&
er það ekkert eitt einstakt atvik sem
stendur upp úr. Það er miklu frekar
allt. Nálægðin, áhuginn, umhyggjan
og einlægnin. Það lifir ávallt í minn-
ingunni. Þannig viljum við muna
hann Sæmund okkar.
Elsku Ebba, Silla, Lollý, Gústi og
fjölskyldur, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Lóa Rún
Kristinsdóttir.
Kæri Sæmundur minn. Þótt við
værum viðbúin fréttinni um að síð-
ustu baráttu þinni við erfiðan sjúk-
dóm væri lokið áttum við erfitt með
að sætta okkur við að þú fengir ekki
einnig þetta komandi sumar að
rækta verðlaunagarðinn þinn og
taka á móti velkomnum gestum á
sólpalli undir grænum laufkrónum
trjánna, sem voru bara litlir sprotar
þegar þú plantaðir þeim.
Við vorum þeirrar gæfu aðnjót-
andi að eiga fjölskyldu þína að ná-
grönnum um 20 ára skeið og milli
heimila okkar ríktu traust vináttu-
og ættarbönd. Ævinlega var til ykk-
ar hjónanna leitað þegar koma
þurfti ungum syni í skammtímavist
eða biðja um aðra greiða. Það var að-
dáunarvert að fylgjast með hve sam-
staða ykkar hjónanna var sterk og
hversu mikla alúð þið lögðuð bæði
við heimili ykkar og fjölskyldu.
Eins og margir aðrir ijölskyldu-
feður á Hellu þurftir þú lengst af að
sækja vinnu þína utan heimaslóðar.
Þú varst árum saman starfsmaður
Landsvirkjunar og búðarstjóri verk-
taka á virkjanasvæðunum við Sig-
öldu en síðustu árin starfsmaður rík-
isins við heilsuhælið í Gunnarsholti.
Þau störf sem ég held að hafi þó veitt
þér mesta ánægju voru verslunar-
störf sem þú stundaðir um árabil á
Hellu. Viðskiptavinir þínir fundu
ævinlega hvað þú sinntir þeim störf-
um af mikilli kunnáttu og einlægni.
Lífsbaráttan er oft erfið í litlum
kauptúnum úti á landi þar sem at-
vinnuástand getur verið ótryggt,
byggja varð ný hús við búsetu og
raf- og hitaorka er dýr. Við þessar
aðstæður hefur það oft sýnt sig að
afkoman fer mest eftir því hvernig á
er haldið. Það var aðdáunar- og eft-
irbreytnivert hvernig þú og Ebba
byggðuð upp, með alúð og eljusemi,
vandað einbýlishús ykkar með
glæsilegum garði. Ekki með að-
keyptum verktökum eða stórvirkum
vinnuvélum heldur með iðjusemi og
smekkvísi og voruð fyrirmynd
margra annarra, sem áttu þátt í því
að gera Hellu að aðlaðandi og snyrti-
legu kauptúni þar sem fólki finnst
gott að búa.
Að leiðarlokum þökkum við þér
fyrir einlæga vináttu sem aldrei
brást. Ebbu, dætrum þínum, syni og
öðrum aðstandendum vottum við
okkar innilegustu samúð.
Eygló, Sigurður, Sveinn
Óskar og Elís Anton.
Kær vinur, félagi og fyrrverandi
samstarfsmaður er látinn. Stór er sá
hópur vina og kunningja sem nú
drúpir höfði með söknuði og trega
vegna fráfalls öðlingsins frá
Hvammi í Landsveit.
Margs er að minnast þegar litið er
yfir farinn veg samskipta okkar Sæ-
mundar. Að leiðarlokum er mér,
starfsfólki í Gunnarsholti og fjöl-
skyldu minni efst í huga söknuður og
þakklæti fyrir áralanga vináttu og
heilladrjúgt samstarf.
Sæmundur var sérstakt ljúfmenni
og dagfarsprúður og það var mér
heiður að fá að starfa með honum.
Alltaf var hann boðinn og búinn að
liðsinna öðrum.
Móður minni var alltaf sérstak-
lega hlýtt til Sæmundar, en hann
vann sem ungur maður í Gunnars-
holti fyrir 1950 og var henni afar
góður og hjálplegur. Sæmundur
starfaði síðar hjá Landgræðslunni í
allmörg ár á skrifstofunni og var
ávallt hvers manns hugljúfi innan
stofnunarinnar sem utan. Hann kom
sér afar vel á vinnustað og var sam-
ur við háa sem lága, glaður og reifur,
hvort sem ráðherra eða böm leituðu
til stofnunarinnar.
Hann hafði þann skemmtilega sið
að ávarpa vini og kunningja sem
fóstra sína og frá honum stafaði
innri hlýja. Hann hafði ríka réttlæt-
iskennd og sagði skoðanir sínar um-
búðalaust. Það voru forréttindi að
kynnast þeim hjónunum og við
Oddný minnumst flekklausu hlýj-
unnar í augum hans og viðmóti en
minningin um góðan dreng lifir.
Ebbu og börnum, ættingjum og
vinum biðjum við Guðs blessunar og
vottum þeim okkar dýpstu samúð.
Sveinn í
Gunnarsholti.
Þó svo að það hafi ekki verið í þín-
um anda „höfðingi" að vera með ein-
hverskonar mærðar-sögur um látið
fólk ætla ég samt að kasta á þig
kveðju, kæri vinur, að lokinni sam-
veru á þessum samverustað.
Ég man fyrst eftir þér í sjoppunni
í gamladaga þú gantaðist í okkur
unglingunum sem jafningi, þú arg-
aðist í okkur og stríddir, þá var
„kreppubrauðið“ vinsælasta súkku-
laðið í sjoppunni, enda á góðu verði
hjá þér. Mikið gátum við borðað af
því.
Síðar kynntist ég þér náið í gegn-
um dætur þínar, hjá ykkur Ebbu átti
ég ávallt samastað. Það var ósköp
þægilegt að hafa fast húsaskjól á
Hellu fyrir mig sveitastelpuna sem
ekki komst alltaf heim úr ýmsum
menningarferðum! Það var mikil
gæfa fyrir mig að þekkja ykkur.
Nú fyrir skömmu er ég hitti þig
fársjúkan varst þú ótrúlega glað-
lyndur, þér fannst ég orðin ansi
„maddömmuleg", gerðir grín og
glens, þú ætlaðir að koma til mín í
haust og mála fyrir mig loft og veggi.
Því miður verður þú ekki þar með
hefðbundinn pensil og rúllu en ég
veit þú verður okkur þar samt til að-
stoðar. Ég hlakka til.
Ég kveð þig höfðingi með þökk
fyrir allt og allt.
Þínum anda fylgdi glens og gleði
gamansemin auðnu þinni réði.
Því skal halda áfram hinum megin
með himnaríkisglens við mjóa veginn.
Ég vona að þegar lífi mínu lýkur,
ég líka verði engill gæfuríkur.
Þá við skoðum skýjabreiður saman
og skemmtum okkur, já, það verður
gaman.
(Lýður Ægisson)
Hvíl þú í friði.
Þín vinkona,
K. Kristín Daníelsdóttir.
„Hvað segirðu, elsku vinurinn
minn, - hvernig hefurðu það?“
Röddin var hlý og lýsti vel undur-
samlegum manni. Skipti aldrei
skapi, augnaráðið kankvíst, stund-
um pínulítið dreymandi og fasið
seiddi mann til sín.
Sæmundur var í móðurfjölskyld-
unni. Yngsti bróðir Eyjólfs í
Hvammi á Landi, sem er nýlátinn,
Þórðar, verslunarmanns i Reykja-
vík, Eyjólfs Karls, arkitekts í Sví-
þjóð,og Guðbjargar, - Buggu, -
verslunarkonu í Reykjavík og hús-
freyju í Bandaríkjunum.
Agúst faðir þeirra, bóndi í
Hvammi, var bróðir ömmu í
Tryggvaskála, hann lést ungur og
var kona hans Sigurlaug, flutt í
bæinn, þegar ég man fyrst eftir mér.
Eyjólfur tekinn við búsforráðum í
Hvammi.
Eru mér í barnsminni heimsóknir
til Sigurlaugar og Buggu, sem versl-
uðu neðarlega við Laugaveginn.
Þegar Bugga fór til Bandaríkjanna
færði Sigurlaug sig til Sláturfélags
Suðurlands á Skólavörðustíginn, var
hjá Lárusi og Bóa og við hliðina á
mági sínum, Einari, á Týsgötu 1, þar
sem mamma vann og voru tengslin
því mikil.
Aldrei hittist þetta fólk án þess að
talið bærist að Landsveitinni,
Hvammi, Skarði, réttum og veiði.
Þvílíkur draumaheimur. Sæmundur
starfaði í Reykjavík um tíma, en
lengst af á Hellu.
„Hún amma mín það sagði mér“,
sagði skólaskáldið frá Hrólfsstaða-
helli á Landi og hún amma mín frá
Hvammi, var einasta foreldrafor-
eldri mitt, sem lífið leyfði mér að
kynnast. Hún var auðvitað besta
kona í heimi, sem og mamma. Af
þeim dró ég ályktun, hvernig fólk
það væri sem byggði hina töfrandi
Landsveit, fjarlæg sem hún var í
bernskuminningunni.
Pabbi ömmu og afi Sæmundur var
Eyjólfur, oddviti Landmanna í 50 ár
og sýslunefndarmaður Rangæinga
jafn lengi. Hann hafði sem ungur
maður horft á föðurleifð móður sinn-
ar, Gunnarsholt á Rangárvöllum,
verða sandinum að bráð, svo var
einnig með fleirri jai’ðir, víða um
land. Hann var til sjóróðra 1882,
þegar mamma hans bað hann að
koma heim í Hvamm. Bærinn hrun-
inn og heimilisfólkið í tjaldi út á túni.
Hálf sveitin fokin upp, Landskóg-
arnir horfnir og fólkið farið.
Hann hóf baráttu gegn uppfokinu
með hleðslu garða, svo kom Sand-
græðslan og Landgræðslan, sem
loksins hefur tekist að snúa eyðing-
aröflin niður. Hann stofnaði búnað-
arfélag sveitarinnar, rjómabú, við-
lagasjóð og menningarfélag. Hann
styrkti Guðmund skólaskáld til
náms, lánaði nágrönnum sínum pen-
inga til endurreisnar jarðanna og
lagðist gegn því að þeir tækju
kreppulán. Treysti ekki sjóðunum
fyrir jörðunum. Hann var sjálfur
forðagæslumaður sveitarinnar og
gekk ríkt eftir því að allar skepnur
væru vel fóðraðar.
Besti vinur Eyjólfs var Björn í
Isafold sem gaf honum nafnbótina
landshöfðingi. Faðir Sveins, fyrsta
forseta Islendinga, stofnanda utan-
ríkisþjónustu landsins, Rauða kross-
ins á Islandi og fyrirtækja á borð við
Eimskip og Sjóvá.
Eyjólfur tryggði það ásamt Gesti
á Hæli í Hreppum, að vinur hans og
frændi, Einar Benediktsson, fengi
fyrir hönd Títanfélagsins að fjár-
festa í vatnsréttindum Þjórsár og
Tungnaár. Þegar fyrri heimsstyrj-
öldin gerði vonir Einars að engu
runnu öll þessi vatnsréttindi frítt til
íslensku þjóðarinnar. Þúsund mega-
vött, sem svo sannarlega tryggja
birtu og yl og eru grundvöllur
Landsvirkjunar.
Stórbrotnar hugsjónir í æsku og
aðdáun þjóðar á starfi og lífi nákom-
inna manna, sem aldrei viðurkenndu
uppgjöf eða tap, gegn andstreymi og
kúgun, er mikið veganesti ungum
manni út í lífið.
Sæmundur hefði sjálfsagt orðið
góður bóndi á Landinu, með fullar
hlöður af heyi á haustin og vel fram-
gengnar skepnur á vorin. Gullkistan
óþrjótandi, fiskimiðin, toguðu hann
þó að ströndinni, eins og svo margan
annan góðan sveitapilt. Hann flutti í
bæinn, en sneri svo aftur til Rangár-
þings, starfaði hjá Kaupfélaginu Þór
á Hellu og síðar við vistheimilið í
Gunnarsholti.
Sæmundur var undur viðkvæmur
og skilningsríkur. Vissi manna best,
að aðgát skyldi höfð í nærveru sálar.
Hann þráði að reisa við hinn brákaða
reyr í mannheimum, eins og afi hans
hafði reist við heila sveit í sárum og
heila þjóð, fátæka og smáa, til sjálf-
stæðis og bjargálna, með vinum sín-
um. Mörgum þótti mjög vænt um
Sæmund, elskuðu hann af mann-
kostum, drenglyndi og þeirri
hæversku, sem öllu bjargar, án þess
nokkurn tíma að minnast á sjálfan
sig.
Hann átti yndislega konu og börn,
sem nú hafa mikið misst. Ég votta
þeim mína dýpstu samúð, sem og öll-
um barnabörnunum. Oft höfum við
hist, haldið ættarmót, grillað og
rabbað, sungið og dansað. Stundum
jafnvel verið svolítið menningarleg í
anda forfeðranna, gefið út rit, tekið
saman ættartölu og rætt um enn
stærra rit og enn viðameiri tölu.
Stofnarnir falla og nýgræðingur-
inn vex. Landið, sveitin okkar und-
ursamlega, er eins og veröld í hnot-
skurn. Hekla gnæfir og gýs, jörðin
verður til. Bolafljót streymir, Rang-
áin hjalar, silungur og lax sprikla í
vötnum og ám. Sólskríkjan syngur,
lömbin fæðast og valllendið ómar af
hófataki gæðinganna. Féð streymir
dragvænt í réttir, kýrnar gefa hvíta
lífdrykkinn og Fjallið eina bíður
barna sinna með berjalyng og græna
laut.
Við fæðumst drottni og erum hans
að eilífu. Algóður guð leggi nú Sæ-
mund frænda minn sér að hjarta og
gefi honum sinn frið.
Guðlaugur
Tryggvi Karlsson.