Morgunblaðið - 20.04.2000, Qupperneq 48

48 FIMMTUDAGUR 20. APRÍL 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Sigríður Krist-
jánsdóttir fædd-
ist á Seljalandi undir
Eyjafjöllum 1. maí
1920. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi 12.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Kristján
Ólafsson, f. 15.4.
1890, d. 6.4. 1945, og
Amlaug Samúels-
dóttir, f. 27.9.1887, d.
11.12. 1968, er
bjuggu á Seljalandi.
Sigríður var þriðja í
röð sex bama þeirra hjóna er náðu
fullorðinsaldri: Ólafur, f. 21.9.1915,
d. 6.4. 1981, maki Guðrún Helga-
dóttir; Magnús, f. 30.1. 1918, d. 9.2.
1987, maki Laufey Guðjónsdóttir,
látin; Aðalbjörg, f. 25.10. 1923,
maki Andrés Ágústsson; Þuríður, f.
16.7.1926, maki Guðjón Einarsson,
Marta, f. 6.11. 1929, maki Sigurður
Jónsson, látinn. Uppeldissystir Sig-
ríðar er Svanlaug Sigurjónsdóttir,
f. 4.7. 1937, maki Guðni Jóhanns-
son. Tvö systkini Sigríðar dóu í
æsku, þau Högni, tvfburabróðir Að-
albjargar, d. 2.7. 1924, og Þuríður
< eldri, f. 13.10.1921, d. 30.8.1924.
Eftirlifandi eiginmaður Sigríðar
er Hálfdan Auðunsson frá Dalsseli
undir Eyjaíjöllum, f. 30.4. 1911.
Þau gengu í hjónaband 23. desem-
ber 1944. Foreldrar hans vora Auð-
unn Ingvarsson, kaupmaður og
bóndi, lengi í Dalsseli, en síðast á
Leifsstöðum, og Guðlaug Helga
Ilafliðadóttir, húsmóðir. Hálfdan
átti einn son fyrir, Sigurð Sveins-
son Hálfdanarson, f. 28.6. 1935,
maki Theodóra
Sveinsdóttir, f. 15.3.
1936.
Böm þeirra Sigríð-
ar og Hálfdanar em: 1)
Kristján Hálfdanar-
son, f. 9.6. 1945, maki
Sigurveig Jóna Þor-
bergsdóttir, f. 23.12.
1945. Börn þeirra em
Hálfdan Öm, f. 8.10.
1969, og Þóra Marta, f.
10.8. 1975, sambýlis-
maður hennar er
Gunnar Guðnason, f.
24.11. 1974, og eiga
þau eina dóttur, Jónu
Vigdísi. 2) Auðunn Hlynur, f. 17.8.
1946, maki Berta Sveinbjamardótt-
ir, f. 7.7.1952. Þeirra böm em: Sig-
ríður Dögg, f. 28.9. 1972, sambýlis-
maður hennar er Edward Williams.
Sigríður á dótturina Diljá með Stef-
áni Einarssyni; Hlynur Þór, f. 17.1.
1975; Helga Kristm, f. 2.8. 1980. 3)
Guðlaug Helga, f. 20.5. 1948, maki
Ásbjöm Þorvarðarson, f. 11.9.
1950. Þeirra synir em: Darri, f. 7.9.
1972, maki Petra Arnardóttir, f.
28.8. 1966, og eiga þau soninn Oli-
ver; Orri Þór, f. 5.8. 1977; Þórhall-
ur, f. 25.9.1980.4) Hálfdan Ómar, f.
3.12.1949, maki Þuríður Þorbjam-
ardóttir, f. 29.11. 1954. Dóttir
þeirra er Anna Þyrí, f. 31.8. 1990,
en dætur hans og Kolbrúnar Engil-
bertsdóttur af fyrra hjónabandi em
Guðríður Dröfn, f. 5.8. 1973, sam-
býlismaður hennar er Jón Ingi
Dardi, og Sara Hlín, f. 29.7. 1976.
Böm Þuríðar frá fyrra hjónabandi
með Sigurði Indriðasyni em Svala,
f. 10.3. 1978, hennar dóttir Hulda
Bjarklind, og Indriði, f. 12.10.1981.
5) Markús, f. 4.2. 1951, maki Inga
Lára Pétursdóttir, f. 28.6. 1963.
Þeirra böm em: Erla María, f.
31.12. 1989, og Pétur Dan, f. 2.4.
1992, en synir hans og fyrri konu
hans, Guðrúnar Ingibjargar Ólafs-
dóttur, em Hrafhkell, f. 15.4. 1977,
sambýliskona María Katrín Jóns-
dóttir, og Ólafur Öm, f. 12.5. 1985.
6) Amlaug Björg, f. 15.10. 1952.
Sonur hennar og fyrrverandi sam-
býlismanns, Ole Leif Olsen, er Ame
Vagn, f. 17.6. 1972, maki Dagný
Þóra Baldursdóttir, f. 6.9. 1975.
Dóttir þeirra er Snædís Sara. 7)
Heimir Freyr, f. 21.2.1958. 8) Guð-
rún Ingibjörg f. 19.6. 1960. Sonur
hennar er Daði Hrannar, f. 23.7.
1981, faðir Aðalsteinn Már Aðal-
steinsson, og Þormar Harri, f. 7.6.
1994, faðir Þröstur Unnar Guð-
laugsson. 9) Sigríður Hmnd, f.
21.11 1963, sambýlismaður Hafþór
Jakobsson, f. 3.8.1964. Þeirra böm
em: ísak Jakob, f. 16.3. 1993, Áki
Freyr, f. 31.7. 1996 og Eva Huld, f.
18.10.1999.
Sigríður sinnti almennum bú-
störfum á æskuheimili sínu. Hún
stundaði húsmæðranám í Hvera-
bakkaskóla Árnýjar Filippusdóttur
í Hveragerði 1939-40 og við Hús-
mæðraskólann á Blönduósi 1942-
43. Veturinn 1941-42 var hún í vist
í Reykjavík, hún var um tíma
starfsstúlka á Kleppsspítala og var
nokkur sumur matráðskona hjá
vegagerðarmönnum. Hún stofnaði
nýbýlið Ytra-Seljaland með eigin-
manni sínum árið 1944 og hafa þau
búið þar síðan og byggt þar upp hús
og jörð. Á ámnum eftir 1980 vann
hún um skeið hjá útibúi saumastof-
unnar Sunnu sem rekin var í hús-
næði Seljalandsskóla. Hún starfaði
í kvenfélaginu Eygló og var heið-
ursfélagi þar.
títför Sigríðar fer fram frá
Stóradalskirkju laugardaginn 22.
apríl og hefst athöftún klukkan 15.
SIGRIÐUR
KRISTJÁNSDÓTTIR
I E Isku amma mín.
Orð eru máttlaus og um leið óþörf
eins og þú sýndir sjálf þína síðustu
daga. Allt frá því ég skreið upp í til þín
nokkurra ára gamall eina óveðursnótt
í Danmörku og allt þar til við kvödd-
umst síðasta sunnudagskvöldið þitt
hefur þú skipað stóran sess í hjarta
mínu og huga og gerir enn. Allar góðu
stundimar sem við höfum átt saman á
Seljalandi, í Reykjavík og á Akureyri
koma upp í huga minn þegar ég hugsa
til baka en einna kærust er mér sú
stund þegar þið afl komuð norður yfír
heiðar til að vera viðstödd brúðkaup
okkar Dagnýjar. Að hafa notið sam-
vistar við ykkur afa og eiga myndim-
ar sem þá vora teknar er ómetanlegt.
Það var sama hvar þú komst, amma
SÖLSTEINAR við Nýbýlaveg, Kðpavogi
Sími 564 4566
Legsteinar
í Lundi
H
K
H
H
H
H
&
v H
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
P E R L A N
Sími 562 0200
M
M
M
H
H
H
H
H
mín, alls staðar dáðist fólk að þér því
þú varst svo glæsileg og virðuleg. Að
tala við þig var alltaf gaman því þú
fylgdist svo vel með öllu sem gerðist í
kringum þig og hafðir á því ákveðnar
skoðanir. Það var oft á tíðum neyðar-
legt að geta ekki svarað spumingum
frá ömmu gömlu varðandi þau mál
sem vora til umræðu í þjóðfélaginu
hverju sinni því þú komst manni iðu-
lega á óvart og vissir oftast meira um
þau en maður sjálfur.
Amma mín. Nú ertu farin yfir móð-
una miklu en ég veit að þér líður vel.
Þú varst orðin þreytt síðustu dagana
en að hafa fengið að kveðja þig er
ómetanlegt. Þú sem gast ekki talað
undir það síðasta hafðir engu síður
orku til að bera hönd mína að kinn þér
til að sýna væntumþykju þína og
Snædís Sara og Dagný vora heldur
ekki undanskildar kossi írá þér. Þú
veist hversu vænt okkur þykir um þig
og við munum aldrei gleyma þér.
Takk fyrir allt, amma mín. Hvíldu í
friði.
Elsku afí. Hugur okkar er hjá þér.
Ame, Dagný og Snædís Sara.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró-og greiðslukortaþjónusta
Gróðrarstöðin ^ 0^
mciHUb •
Hús blómanna
Blómaskreytingar
við öll tækifæri.
Dalveg 32 Kópavogi sími: 564 2480
Frænka okkar, hún Sigríður Krist-
jánsdóttir á Ytra-Seljalandi undir
Eyjafjöllum, er látin tæpra áttatíu ára
að aldri. Með henni er gengin öðlings-
kona og ættmóðir sem bjó yfír mikilli
staðfestu, reisn og hlýju. Dijúgt og
farsælt er ævistarf hennar og eigin-
mannsins, Hálfdans Auðunssonar, og
birta yfir þeirra dögum og afkomend-
um.
Frá æsku hafa heimsóknir í sveit-
ina, til ættmenna, fossa og fjalla á
Seljalandi, verið ein af festunum í til-
vera okkar. í vesturbænum hjá Sig-
ríði og Hálfdani var bamahópurinn
stór og jafnan mikið um að vera. Sem
böm voram við þar upptekin af leikj-
um og ærslum með frændsystkinun-
um. Þegar við komumst til vits og ára
kynntumst við henni frænku okkar
betur og lærðum að meta hennar
hlýju móttökur og góðu gáfur.
Þau Sigríður og Hálfdan hófu bú-
skap á Ytra-Seljalandi árið 1944.
Þeim varð níu bama auðið en fyrir
átti Hálfdan son. Það má nærri geta
að mikið var að gera á heimilinu við
bústörf og uppeldi bamanna. Til að
drýgja tekjurnar þurfti Hálfdan lengi
að vinna mikið utan heimilis og hvíldi
þá búskapurinn meir á herðum Sig-
ríðar og bamanna. Lengstum vai'
hennar vinnudagur langur og að
mörgu þurfti að hyggja. í stopulum
OSWALDS
sími 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN j
| SÓLARHRÍNGINN
I ADAI.SHU;! 1 4B ♦ 101 KhVKJAVfK' 1
| Diii'íi) lugcr Ólíifnr
í ( Itfiirmslj. ('tjimn stj. (hjimirsij.
I jfKKI STUVl NN US rOI'A
j EYVÍNDAR ÁRNASONAR |
1899
1 ' ‘ ' ■ . 1
frístundum sinnti þó Sigríður hugðar-
efnum sínum. Eitt af því var ræktun
blóma og trjáa og ber garðurinn á
Seljalandi handaverkum hennar á því
sviði fagurt vitni. Er aldur færðist yfir
drógu þau Sigríður og Hálfdan smám
saman úr búskapnum og áttu síðustu
ár rólegri daga þar sem þau nutu
ávaxta ævistarfsins. Birtust þeir ekki
síst í myndaiiegum hópi bama og
bamabama sem hafa staðið þétt sam-
an og goldið þeim ríkulega þá um-
hyggju og handleiðslu sem þau vora
alin upp við.
Sigríður var mikil húsmóðir og tók
vel á móti gestum sem bar að garði á
Seljalandi. Þrátt fyrir að stundum
væri þröngt setinn bekkurinn var allt-
af rými við hennar borð og veitingar
óþijótandi. Þar var notalegt að taka
sér sæti og njóta gestrisni hennar og
Hálfdans. Alltaf gaf Sigríður sér tíma
til viðræðna, spurði frétta af ætt-
mennum sínum og venslafólki en
þeirra velferð lét hún sig jafnan
varða. Fólk þurfti ekki að vera hátt í
loftinu til að njóta virðingar á bekkn-
um hjá Sigríði. Hjá henni skipuðu
bömin ætíð háan sess.
Stundum gafst tóm til að velta af
sér reiðingnum og eiga lengri stund á
Seljalandi. Þá var oft glatt á hjalla og
líflegar umræður um þjóðmál og önn-
ur brennandi efni líðandi stundar.
Sigríður var vel lesin og hafði yndi af
að lyfta huganum á flug yfir hvers-
daginn. Þar naut hún vel gáfna sinna
og kímni sem veitti byr þeim sem með
henni sátu. Ekki spOlti góður hugur
og svolítil bijóstbirta húsbóndans fyr-
ir stemmningunni á slíkum stimdum.
í Kverkinni utan við Seljalands-
bæina hafa afkomendur Arnlaugar
Samúelsdóttur og Kristjáns Ólafsson-
ar, foreldra Sigríðar, stundað skóg-
rækt frá árinu 1981. Þar hefur vaxið
upp fagur skógarlundur sem bragur
er að. Skyldmenni hafa þar sameinast
í gefandi starfi og treyst ættarböndin.
Þau Sigríður og Hálfdan hafa alla tíð
sýnt skógræktinni í Kverkinni mikinn
áhuga og lagt til hennar drjúgan
skerf. Þar hafa þau tekið þátt í sam-
verastundum og bær þeirra hefur
staðið opinn ef eitthvað hefur bjátað á
eða vantað. Það hefur Sigríði án efa
verið mikið gleðiefni á síðustu mánuð-
um ævinnar að taka þátt í ráðagerð-
um fjölskyldu sinnar um aukna skóg-
rækt á Ytra-Seljalandi á næstu áram.
Það verða mikil viðbrigði að koma í
hlað á Seljalandi og sjá ekki henni
Sigríði frænku lengur bregða fyrir
innan við gluggann. Finna ekki leng-
ur hennar hlýja handtak og húsmóð-
urþel. En eftir sig skilur hún ljúfar
minningar sem með okkur munu lifa.
Við vottum Hálfdani, bömum og ætt-
mennum öllum okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Sigríðar Krist-
jánsdóttur.
Borgþór, Svanfríður
og íjölskyldur.
Elsku amma mín. Nú er komið að
kveðjustund. Það er sárt að sjá á eftir
þér. En við eigum margar góðar
minningar um þig og þú verður alltaf í
huga okkar. Jóna Vigdís er nú svo lítil
en samt á hún eftir að muna eftir þér.
Ég á eftir að segja henni heilmikið frá
langömmu sinni á Seljalandi. Þú varst
mjög stolt af litlu stelpunni þinni og
þú varst svo ánægð þegar hún gaf þér
fyrsta brosið sitt.
Þegar ég hugsa til þín sé ég þig allt-
af fyrir mér brosandi en samt svolítið
áhyggjufulla. Þú varst mjög gestrisin
og fannst ekld annað koma til mála en
að fylla borðið af kökum þegar gestir
komu. Ég var mjög stolt af því að fá
að vera heilt sumar hjá ykkur sem
krakki.
Annars var maður nú ekki langt
undan og kíkti oft í sveitina. Þegar ég
var hjá ykkur vann ég ýmis störf og
þú stríddir mér nú á því lengi vel hvað
mér fannst leiðinlegt að reyta arfann í
steinabeðinu þínu. Þú áttir mjög fal-
legan garð og hafðir gaman af því að
dútla í honum á meðan þú hafðir
heilsu til.
Þegar ég var fjögurra ára og var
spurð hvað ég ætlaði að verða þegar
ég yrði stór þá sagðist ég ætla að
verða löggukona og amma. Mér
fannst ekkert geta verið betra en að
vera amma. Ömmur voru svo góðar.
Amma mín. Ég veit að þú ert ekki
langt undan og þér líður vel. Þú átt
eftir að fylgjast með okkur öllum í leik
og starfi. Mig langar að þakka þér
fyrir þær stundir sem við höfum feng-
ið að eiga með þér. Þú hverfur aldrei
úr huga okkar.
Elsku afi minn. Þú sérð nú á eftir
ástkærri eiginkonu, bamsmóður og
góðum félaga. En þú átt stóra fjöl-
skyldu sem styður við bakið á þér í
sorginni. Guð gefi þér og öðram styrk
til að takast á við sorgina og söknuð-
inn.
Margseraðminnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir Uðna tíð.
Maigs er að minnast,
Margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guðþérnúfylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
(V. Briem)
Þóra Marta Kristjánsdóttir,
Gunnar Már Guðnason og
Jóna Vigdís Gunnarsdóttir.
Ég hef nú kvatt kæra ömmu mína í
hinsta sinn. Orðin sem koma upp í
hug mér þegar ég minnist hennar ná
þó engan veginn að fanga hina miklu
persónu sem hún hafði að geyma. Né
heldur geta þau lýst því hve mikil
áhrif hún hefur haft á þann farveg
sem líf mitt rennur eftir. Ég vona
bara að mér takist að tileinka mér þó
ekki væri nema lítinn hluta af því sem
ég hef af henni lært.
Jafnframt því að vera kona sinnar
samtíðar var hún einnig langt á undan
henni á ýmsum sviðum. Hún var vel
menntuð, hafði ríkt innsæi, var hóg-
vær og jákvæð. Hún flíkaði ekki
þekkingu sinni á hinum fjölbreyttustu
málefnum, en lagði ávallt orð í belg
þegar þau vora rædd, sama hvort um
var að ræða menningarmál, stjómmál
eða alþýðumál, og kom oftar en ekki
með hlið á málum sem bára vitni um
mikla reynslu og íhugun.
Ég minnist dýrmætra stunda með
henni þar sem við ræddum um sam-
eiginlegt áhugamál okkar, bók-
menntir, sem vora henni jafnframt
mikilvægt hugðarefni, og skiptumst á
skoðunum um ljóð skálda af ólíkum
kynslóðum.
Ég minnist kyrrlátra kvölda í
ömmusveit þar sem við sátum saman,
nöfnumar, og mér gafst tækifæri til
að forvitnast um gamla tíma og kynn-
ast lífi hennar og draumum sem ungr-
ar konu.
En það era líka smáu atriðin sem
koma upp í hugann sem í minning-
unni era svo mikilvæg: amma í eld-
húsinu í sveitinni að bera á borð
ömmuköku og brúnköku, hún að
steikja flatkökur á eldavélarhellunni,
að baka góða ömmurúgbrauðið sitt,
að stilla strauminn á heimarafrnagn-
inu, að hella meira vatni á stóra pott-
inn á eldavélinni sem var alltaf fullur
af vatni. Hvemig hún og afi komu allt-
af fram í dyr að taka á móti okkur
þegar við renndum í hlað, og þar sem
þau stóðu og veifuðu þegar við keyrð-
um í burtu.
Oft var margt um manninn í sveit-
inni enda var fjölskyldan stór og
bamabömin mörg. Návist ömmu
hafði hins vegar þau áhrif á bamahóp-
inn að sjaldan var tilefni til óþægðar,
enda báram við barnabömin ávallt
fyrir henni sérstaka virðingu sem
mun aldrei þverra.
Ömmu vil ég minnast með eftirlæt-
iserindi hennar í ljóðinu Einræðum
Starkaðar eftir Einar Benediktsson,
sem hún kynnti mig fyrir á unglings-
áram mínum og við lásum saman.
Ljóð þetta finnst mér lýsa vel innræti
hennar og lífsspeki.
Eitt bros - getur dimmu í dagsljós breytt
sem dropi breytir veigheillarskálar.
Þel getur snúist við atorð eitt
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur i brjósti, sem
brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
Blessuð sé minning kærrar ömmu
og megi góður guð vera með honum
afa mínum sem hefur nú kvatt góða
konu.
Sigríður Dögg Auðunsdóttir.