Morgunblaðið - 08.07.2000, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ
FÓLKí FRÉTTUM
LAUGARDAGUR 8. JÚLÍ 2000 59
MYNPBONP
Grænar
geimverur
Sérsveitin
(Interceptors)
Spennumynd
★
Leikstjóm og handrit: Philip Roth.
Aðalhlutverk: Olivier Gmner,
Glenn Plummer og Brad Dourif. (90
mín) Bandaríkin, 1999. Myndform.
Bönnuð innan 16 ára.
ENGUM blöðum er að fletta um
það hversu léleg kvikmynd hér er á
ferð. Hún gengst hins vegar inn á
B-myndahlutverk af slíkri sannfær-
ingu að vel er hægt að hafa gaman
af. Þar segir frá
lítilli sérsveit ein-
stakra hörkutóla
sem taka að sér
ýmis áhættuverk-
efni gegn hárri
þóknun. Þegar
fljúgandi furðu-
hlutur brotlendir
utan við smábæ í
Mexíkó senda
bandarísk hemað-
aryfirvöld sérsveitina á staðinn til
að koma eftirlifandi geimverum fyr-
ir kattamef. Þrátt fyrir takmörkuð
fjárráð er öllu til tjaldað í þessari
mjög svo formúlukenndu spennu-
mynd. Flugvélamódel fljúga um
loftin blá og tölvuteiknuð geimvera
kemur fyrir. Tölvugrafíkin er þó
ekki vandaðri en svo að geimveran
(sem er undir sterkum áhrifum frá
geimverunni úr „Predator") lítur út
fyrir að vera handmáluð. Hlutverk
aðalsöguhetjunnar og sérsveitar-
foringjans Jack Lambert er síðan í
höndum Oliviers nokkurs Gruner
sem gæddur er þeim ótvíræða kosti
hasarhetjunnar að tala mjög bjag-
aða ensku. Þetta er hörkuléleg
mynd sem hægt er að hlæja að.
Heiða Jóhannsdóttir
Vantar
púðrið
Virginíumaðurinn
(The Virginian)
Vestri
Leikstjóri: Bill Pullman. Handrit:
Larry Gross. Byggt á skáldsögu
Owen Wister. Aðalhlutverk: Bill
Pullman, Diane Lane og Dennis
Weaver. (120 mín) Bandaríkin,
2000. Sam myndbönd.
Bönnuð innan 12 ára.
ÞESSI vestri er eins og kaka
sem gleymst hefur að setja lyfti-
duftið í þannig að þrátt fyrir allan
efniviðinn er útkoman þung og flöt.
Myndin er byggð á sígildri skáld-
sögu Owens Wist-
er sem gerðar
hafa verið a.m.k.
þrjár kvikmyndir
og ein sjónvarps-
sería eftir. Útgáf-
an frá árinu 1929
mun þó vera einna
frægust þeirra en
þar lék Gary
Cooper aðalsögu-
hetjuna. Bill
Pullman er maðurinn á bak við
þessa útgáfu en auk þess að leika
aðalkúrekann leikstýrir hann sjálf-
ur myndinni. Til þess skortir hann
greinilega hæfileika því atburða-
rásin er stirð og kraftlaus. Þá er
lítið gert til að veita fersku blóði í
þessa gömlu vestrasögu, hún er
einfaldlega tuggin upp aftur með
hangandi hendi og dágóðum
skammti af vestranostalgíu. Sem
sagt, fremur þunnur þrettándi.
Heiða Jóhannsdóttir
HILL PUtLMAN
1
TðNLIST
Pönkið er dautt
ÖRKUMLÚTGÁFAN 2000
Yndislegur hávaði
„Pönkið snýst nefnilega ekki síður um lífsstíl og viðmót en tónlistina
sjálfa og þykir mér Pönkið er dautt bera hressilegt vitni um allt
þrennt,“ segir Kristín Björk ma. í dómnum.
Maunir, Roð, Forgarður Helvítis,
Fallega Gulrótin, Örkuml, Kuml,
Spitsign, Saktmóðigur, bisund,
Dr. Gunni.
HVAÐ sem sagt verður um
dauða eða afturgöngu pönksins er
að minnsta kosti helmingur þeirra
hljómsveita sem koma fram á disk-
inum Pönkið er dautt enn starfandi
og virðast þær ekkert á leiðinni í
gröfinna ef marka má kraftinn í
þeim.
Sigurður Harðarson (Siggi
Pönk), argari hljómsveitarinnar
Forgarður Helvítis, tekur dálítið
skemmtilega til orða í greinarstúf
sínum á umslagi disksins. Þar segir
hann frá fjögurra ára dóttur sinni
sem nú þegar hefur tekið sér tón-
listarsmekk föður síns til fyrir-
myndar og hlustar áhugasöm með
honum á hljómsveitir eins og
Napalm Death og fleiri...í hvert
sinn sem ég geng fram hjá dag-
heimili sé ég fullt af litlum pönkur-
um sem hoppa og strumpa hvað
þeim líkar best þá og þá stundina.
Þama er manneðlið í hnotskurn, í
bömunum..,“ segir Siggi meðal
annars í grein sinni og ef pönkið
býr í bömunum sem skeyta ekki
um hvað umhverfinu finnst þá hlýt-
ur það að vera eilíft svo lengi sem
maðurinn byggir jörðina. Pönkið
snýst nefnilega ekld síður um lífs-
stfl og viðmót en tónlistina sjálfa og
þykir mér Pönkið er dautt bera
hressilegt vitni um allt þrennt.
Það verður að segjast eins og er
að það er allt of lítið um grasrótar-
útgáfu hér á landi og því er þessi
diskur Örkumlútgáfunnar fagnað-
arefni enda vel að verki staðið í að
fanga þá stemmningu sem ríkti í
kringum það gengi sem lék á tón-
leikunum Pönk ’96, ’97 og ’98. Ekki
virðist hafa náðst að hljóðrita tón-
leikana þrjá en mörg laganna bera
þó með sér afar lifandi andrúmsloft
þó flest þeirra séu tekin upp í hljóð-
veri. Fyrsta og síðasta lag disksins,
Balagið og Vögguljóð á tólftu hæð,
sem bæði era með hljómsveitinni
Maunum, era þó greinilega tekin
upp á hljómsveitaræfingu. Það að
fá að kíkja inn í skúrinn og heyra
slitrur úr samræðum meðlima,
blótsyrðin og hlátrasköllin rammar
diskinn afar skemmtilega inn. Þess
hefði eiginlega verið óskandi að öll
lögin hefðu verið tekin upp á æfing-
um hljómsveitanna eða á tónleikum
því þannig hefðu stemmningaveið-
arnar verið fullkomnar.
Fallega Gulrótin á þrjú déskoti
skemmtileg lög á diskinum. Með-
ferð þeirra á pönkinu er hug-
myndarík og hressandi. Þeir sleppa
röddum úr gömlum kvikmyndum
eða bamaleikritum lausum út í
dýnamíska keyrsluna og mjó hljóð
lítilla Casio hljómborða stelast með.
Einfaldir hljómborðsfrasar eins og
þeir í laginu Pönkland áttu drjúgan
þátt í að byggja upp dýnamfldna
sem er þess helsti kostur. Einnig
get ég ekki annað en minnst á
trommumar í lagi þeirra 2PK.
Fyrst og fremst er trommuleikur-
inn sjálfur feykigóður en ekki síst
hljómurinn á trommunum.
Hljómsveitirnar sem eiga lög á
diskinum taka sig greinilega mis-
alvarlega eins og sést á titlum lag-
anna og heyrist á tónlistinni. Ekki
era heldur allir jafn reiðir eins og
formúlan segir að pönkarar séu að
öllu jafna, hvort sem það er kerfið,
þjóðfélagið eða nágranninn sem
veldur gremjunni. Auk þeirra sem
ég hef þegar nefnt era Örkumla-
Arfur 20. aldar
SJONVARP A
LAUGARDEGI
Lokið er hátíðarhaldi á Þingvöllum
til að minnast kristnitöku á íslandi
fyrir þúsund áram. Hátiðin var vel
undirbúin og fór fram með glæsi-
brag, eins og rétt og skylt var á
slíkum degi. Hátíðardagskráin
sleppti að vísu ýmsu
úr, sem ástæða
hefði verið til að
minnast vegna af-
mælisins, einkum
atburða frá 20. öld, sem um margt
hefur verið ströng öld og andvíg
kirkjunni, en að sama skapi harð-
svirað í garð mannkyns, sem hvað
okkur Vesturlandamenn snertir
hefur siðmenntast fyrir tilurð
kristinnar trúar i hartnær tvö þús-
und ár. Kirkjan hefur átt í stöðug-
um brösum við veraldleg yfirvöld á
síðustu hundrað áram eða svo, eða
allt frá því að Lenín lét þau boð út
ganga að Guð væri ópium fólksins.
Síðan þá hafa guðfræðideildir há-
skóla uppfrætt átrúendur Leníns
eins og aðra um hið rétta og marg-
þætta eðli kristindómsins og komið
þeim til prests, án þess þeir treyst-
ust til að boða ópíum.
Kirkjan er um margt stödd í
gömlum tíma og er sífellt að rifja
upp gamla sögu. Endurnýjun
hennar felst mikið meira í því sem
hún leyfir en því sem hún boðar.
Þegar rifjað er upp að frelsarinn
hafi rekið skuldheimtumenn úr
musterinu er ekki þar með sagt að
þeir megi ekki vera trúaðir eins og
aðrir, heldur ekki, að vegna þess að
til eru fátæklingar, séu aðrir guði
firrtir. í raun og vera era hugleið-
ingar af þessu tagi ekki stórvægi-
legar á móti þeim
manndrápssiðum, sem
komust í tísku á 20.
öld, eins og tvær
styrjaldir bera með
sér, manndráp nasista utan víg-
valla og aftökur Stalins í Gúlaginu.
Gyðingar hafa haldið hryðjuverk-
um nasista lifandi, en fáir hafa tal-
að yfir sig út af hryðjuverkum
kommúnista, sem vora þó margfalt
geigvænlegri enda stóðu þau yfir í
sjötíu ár.
Hryðjuverk á Vesturlöndum era
vonandi liðin hjá í þeim mæli sem
gerir 20. öldina að öld hryðjuverk-
anna. í staðinn er komið einskonar
viðurkennt atferli skæraliðahópa,
er starfa innan þjóðfélaga sem
byggja á lögum. Fyrirmyndin er
komin frá einræðisríkjum, sem
samkvæmt fræðum spekinga líta
svo á að líf einstaklings sé einskis
virði. Sérstakir skólar vora settir á
fót til að kenna þeim, sem höfðu óp-
íum fyrir sinn guð, aðferðir við
gíslatökur og manndráp. Þessar
hörmungar settu svip sinn á mann-
líf á Vesturlöndum á seinni hluta
20. aldar. Þau hafa kosið sér atferli
strútsins og stungið höfðinu í sand-
inn. í raun er ekkert mannlegt
kristinni trú óviðkomandi. Hins
vegar er hún ekki alltaf viðstödd
verstu gerðir mannanna og svo
mun enn verða.
Þá er svo komið, að flestir stór-
leikir í sjónvarpi era búnir í bili.
Jafnvel skjálftavaktin er hætt á
Veðurstofunni og ekki von á neinni
atvinnubótavinnu í bili. Dagskráin
sumstaðar er komin með vetrar-
blæ, enda era Simpsons og Cosby
komin á Stöð 2 að nýju. Við höfum
látið okkur annt um Vestur-íslend-
inga á þessu sumri. Hingað er kom-
inn hópur landa frá Utah, frést hef-
ur af þeim á Hofsósi, þar sem unnið
hefur verið skyldugt verk til minn-
ingar um vesturfarir. Og framund-
an er myndaflokkur, sem nefnist
Vesturfaramir í sjö þáttum eftir
Jón Hermannsson. Sá fyrsti var
sýndur á miðvikudag og lofar hann
góðu. Nánar verður fjallað um
þessa þætti næst. Gaman er að
þessari miklu upprifjun um vestur-
farir. Og það er kannski ekki alveg
vansalaust hvað við höfum lítið gert
til að halda uppi kynnum við þessa
fjörra ættingja okkar. En sumarið í
sumar ætlar að verða einskonar
bragarbót.
Indriði G. Þorsteinsson
menn til dæmis léttir á brún og
ófeimnir við að hafa gaman af
þessu. Þeirra pönk er í poppaðri
kantinum þó þeir komi reyndar
víða við. Forgarður Helvítis er hins
vegar með harðari sveitum á disk-
inum og er ekki að heyra á öskram
Sigurðar Harðarsonar í lögum eins
og Vítahringur Ömurleikans og
Gelding Óskhyggjunnar að hann sé
algerlega sáttur við tilveranna. Ég
verð þó að segja að öskrin era með
þeim metnaðarfyllri í hópi öskra á
diskinum. Röddin fléttast afskap-
lega vel saman við hljóðfærin eins
og hún væri eitt þeirra.
Saktmóðigur hefur verið ein iðn-
asta pönkhljómsveitin í bransanum
undanfarið og hafa strákarnir verið
býsna duglegir við tónleikahald.
Mér era sérstaklega minnisstæðir
tónleikar þeirra á Gauki á Stöng
ekki alls fyrir löngu þegar Óttarr
Proppé steig á svið í allri sinni
dýrð, tók með þeim nokkur lög og
glæsilegar dýfur af sviðinu og á
hljómsveitina. Gamla Hamdýrið
stingur einnig inn nefinu á Pönkið
er dautt og rymur þar í laginu Him-
ingeimur kallar jörð ásamt Sakt-
móðigum og gerir það vel.
Hinir árlegu Pönktónleikar í
Norðurkjallara sem Örkumlamenn
stóðu að ásamt Arnari Eggert
Thoroddsen á árunum 1996-98 hafa
hreiðrað Ijúflega um sig í minnum
þeirra sem þá sóttu eða á þeim
léku. Ég tek undir með pönkuran-
um tveim sem rituðu innan í umslag
Pönkið er dautt að þeir minntust
tónleikanna eins og þeir hefðu verið
í gær. Enda sú orka sem flæddi um
kjallarann ansi mögnuð og heldur
ekki á hverjum degi sem maður
verður vitni að slátran ísskáps í
þágu listarinnar eins og á Pönk ’96.
Ur því við getum ekki núið sam-
an lófunum af tilhlökkun eftir
næstu Pönktónleikum verðum við
bara að orna okkur við minningam-
ar og hlusta á Pönkið er dautt.
Kristín Björk Kristjánsdóttir
Strákamir í Backstreet Boys
verða í Hyde Park 9. júlí.
Tónlistar-
veisla í
garðinum
SÖNGVARINN Elton John og
hljómsveitin Backstreet Boys hafa
bæst í hóp þeirra sem skemmta
munu gestum í garðveislu sem
verður í Hyde Park í London á
sunnudaginn. Þegar hefur fjöldi
listamanna boðað komu sína,
þeirra á meðal Bon Jovi, Kylie
Minogue, Sonique og kryddstúlkan
Victoria Beckham.
Islenskir ferðalangar sem eiga
leið um London ættu því að skella
sér í garðinn og njóta tónlistar úr
ýmsum áttum. Þá er vonandi að
veðurguðirnir verði Lundúnabúum
hliðhollir því öll dagskráin fer fram
undir beram himni.

— MAUVIEL
Koparpottar og -pönnur
Frönsk gæðavara (uppáhald fagmanna)
PIPAR OG SALT
Klapparstíg 44 * Sími 562 3614
Nœturqatinn
simi 587 6080
I kvöld leikur hljómsveitin
Haffrót.
Næturgalinn, alltaf lifandi danstónlist.