Morgunblaðið - 19.08.2000, Síða 58

MORGUNBLAÐIÐ
58 LAUGARDAGUR 19. ÁGÚST 2000
*
MINNINGAR
+ Guðjón Guð-
mundsson fædd-
ist á Stóra-Lamb-
haga, Garðahreppi,
18. júní 1914. Hann
lést á krabbameins-
deild Landspítalans
6. ágúst sfðastliðinn
og fór útfór hans
fram frá Dómkirkj-
unni 14. ágúst.
í síðustu viku lést í
* Reykjavík Guðjón Guð-
mundsson raffræðing-
ur, fyrum rekstrastjóri
Rafmagnsveitna ríkis-
ins. Guðjón var um margt sérstæður
maður. Hann var hæglátur, mjög
gamansamur og átti það til að vera
mjög stríðinn. En hann var rökfast-
ur og gat verið ákveðinn, ef þörf var
á. Guðjón tengist Blindrafélaginu frá
stofnun þess og allt til dauðadags.
Þannig var að árið 1923 fæddist lítil
stúlka inn í fjölskyldu Guðjóns.
Henni var geflð nafnið Rósa Guðrún
og þar hafði bæst enn eitt barnið í
systkinahóp Guðjóns. Þegar Rósa
var lítil missti hún sjónina alveg. Það
má nærri geta hvílíkt áfall þetta hef-
ur verið Rósu litlu, sem þá vai’ fjög-
urra ára gömul, og einnig fyrir fjöl-
skylduna.
Þá var engin sérstök menntun til
handa blindum bömum og leiðir til
endurhæfíngar eða náms voru harla
fáar. Þegar fatlað barn kemur inn í
fjölskyldu, getur tvennt gerst: Ann-
aðhvort verður barnið hluti fjöl-
skyldunnar, tekur þátt í lífshlaupi
hennar og margs konar áhugamál-
um, eða barnið verður að vistast inn
á stofnun eða þar til gert heimili,
sem því hentar. Rósa ólst upp í for-
eldrahúsum og naut foreldra sinna
og systkina. Þau studdu hana og
hvöttu til dáða ásamt öðrum ætt-
mennum hennar.
Þegar Blindrafélagið var stofnað
árið 1939, varð Rósa meðal stofn-
enda þess. Fljótlega varð hún í for-
ystusveit félagsins og um árabil var
hún formaður Blindra-
félagsins og mótaði
starfsemi þess mjög. Á
meðan Rósu naut við,
og þó nokkru eftir and-
lát hennar árið 1984,
naut Blindrafélagið
stuðnings og starfs-
krafta systkina hennar
og fleiri ættmenna.
Guðjón tók þátt í fé-
lagsstarfi Blindrafé-
lagsins af miklum
krafti. Hann varð for-
maður bygginganefnd-
ar Blindrafélagsins, sat
í stjórn þess um árabii.
Og átti einnig sæti í stjóm Blindra-
vinnustofunnar. Guðjón hafði yfir-
umsjón með byggingaframkvæmd-
um félagsins og hefur það
áreiðanlega ekki verið létt verk, á
þeim tímum, sem félaginu var mjög
fjár vant og varð eingöngu að treysta
á velvild samborgaranna. Allar raf-
teikningar í eldri byggingu félagsins
vann Guðjón og ætíð gaf hann vinnu
sína. Á 50 ára afmæi Blindrafélags-
ins árið 1989, var Guðjón sæmdur
gulllampa félagsins, æðsta heiðurs-
merki, sem Blindrafélagið veitir.
Þegar aldurinn tók að færast yfir
Guðjón, dró hann úr afskiptum sín-
um af málefnum Blindrafélagins, en
ætíð hélt hann sambandi við félagið
og var vakinn og sofinn yfir velferð
þess. Hann fylgdist vel með og var
óþreytandi að miðla af þekkingu
sinni á margs konar málum.
Nú fer að nálgast fjóra áratugi sá
tími, er ég hef verið í tengslum við
Blindrafélagið. Barn að aldri gekk
ég til liðs við félagið og átti því láni að
fagna að kynnast mæta vel mörgum
stofnendum þes. Á þessum mörgu
árum hef ég komist í kynni við fjölda
fólks, sem hefur lagt málefnum
blindra og sjónskertra lið með marg-
víslegum hætti. Guðjón er einn
þeirra, sem ég og fleiri innan
Blindrafélagsins minnast með miklu
þakklæti og hlýhug. Hann var ekki
mikið fyrir að hreykja sér, en allt,
sem hann vann og gerði, var unnið af
fyllsu samviskusemi og alúð.
Frá Blindrafélaginu eru sendar
þakkir fyrir gengnar stundir. Fjöl-
skyldu hans og ættingjum vottum
við dýpstu samúð okkar.
Blessuð sé minning Guðjóns Guð-
mundssonar.
Gísli Helgason.
Undii- malbikuðu bílastæði álvers-
ins í Straumsvík er bæjarstæðið
Stóri-Lambhagi í Hraunum suður.
Þar var Guðjón fæddur en var settur
í fóstur að Straumi aðeins tveggja
ára gamall. Hraunin voru fátæktar-
bæli og berklaveik móðir hans var þá
komin á Vífilsstaði þar sem hún lést
ári síðar.
Þriggja ára flutti hann með fóstur-
foreldrum til Krýsuvíkur og þaðan
aftur í Garðahreppinn - nú að Hlíð í
Garðahverfi.
Sjö ára flytur hann enn og nú til
föður síns sem þá hafði stofnað nýtt
heimili að Undralandi í jaðri Laugar-
dalsins í Reykjavík þar sem listhús
stendur nú.
Enn er flutt 1923 og nú spölkorn
inn í Laugardalinn að Austurhlíð, en
það bæjarstæði er nú undir malbik;
uðu bílastæði Laugardalshallar. í
Austurhlíð gerðist faðii- Guðjóns
ráðsmaður hjá Carli Olsen bónda
sem var umsvifamikill athafnamaður
utan búrekstrarins. Hjá Carli fóru
saman stórhugur og peningaráð,
jörðin var ræktuð upp, rekið svínabú
og kúabú og landbúnaðartæki keypt
strax og þau urðu föl.
Eftir umrót bernskuáranna er
komin festa og unglingsárin er Guð-
jón á kafi í búskapnum í Austurhlíð.
Keyrir nýmjólkinni um bæinn, fyrst
á hestvögnum en síðan próflaus á
vörubíl; rekur kýmar um Suður-
landsbraut niður á Skelltún nyrst í
Norðurmýrinni, nálægt Hlemmi;
stundar heyskap í Akurey og skýtur
rottur í rjáfri svinahússins sér til
dægrastyttingar.
Unghngsárin í Austurhlíð voru
alla tíð hugstæð, enda hafði hann
áhuga á landbúnaði jafnt sem land-
inu sjálfu - ekki síst skógrækt og
landgræðslu. Laugardalurinn var
honum einkar kær en hann hafði
einnig sterkar taugar til Garðahverf-
isins og Hraunanna.
Hugurinn stóð til menntaskóla-
náms en efnin leyfðu það ekki og
rafvirkjanámi varð hann að fresta
um ár, því faðir hans mátti ekki
missa hann frá búverkunum. Hann
var einn þeirra fjölmörgu sem ekki
var mulið undir í þá tíð.
Starf að rafveiturekstri varð ævi-
starf Guðjóns og lengst af hjá RAR-
IK, Rafmagnsveitum ríkisins þar
sem hann starfaði óslitið frá stofnun
1947 þar til hann fór á eftirlaun 1984.
í áratugi var Guðjón einn áhrifa-
mesti maðurinn í raforkugeiranum.
Starfsævi hans verður ekki rakin hér
en af öllu því starfi var rafvæðing
sveitanna honum hugstæðust.
Tengsl Guðjóns við RARIK voru
áfram sterk þó hann léti af störfum
og allt til hins síðasta fylgdist hann
grannt með því sem var að gerast hjá
fyrirtækinu og í raforkugeiranum.
Minjamál voru honum hugstæð og af
lifandi áhuga fylgdist hann með um-
ræðu síðustu missera um fyrirhug-
aðar stórvirkjanir og nýtingu lands-
ins.
En áhugamálin voru síður en svo
bundin við starfsvettvanginn, þau
voru óþrjótandi. Leikhús og menn-
ingannál í víðustu merkingu, um-
hverfismál og stjórnmálin ekki síst -
þjóðmálaumræðan eins og hún lagði
sig. Andinn var frjór og fjörugur og
hann lét sig málin varða.
Þegar undirritaður hóf störf hjá
RARIK fyrir hart nær aldarfjórð-
ungi er sérstaklega minnisstætt
hversu Guðjón var laus við alla
íhaldssemi, þrátt fyrir þrjátíu ára
starf í fyrirtækinu. Allai- tillögur
þóttu umræðu verðar, þótt þær væru
óvenjulegar eða róttækar og gengju
þvert á viðteknar venjur.
Þrátt fyrir mikinn aldursmun náð-
um við strax vel saman og allan tím-
ann eftir starfslok hans höfum við
haldið góðu sambandi, alveg fram
undir það síðasta. Fyrir þær mörgu
ánægjulegu og lærdómsríku sam-
verustundir vil ég þakka nú að leið-
arlokum.
Þeim fer ört fækkandi sem svo
sannarlega upplifðu tímana tvenna.
Það er ekkert sameiginlegt með
samfélaginu á bernskuárum Guðjóns
og samfélagi nútimans, nema mann-
fólkið sjálft - það er samt við sig.
Hann átti langa, viðburðaríka og
góða ævi.
Við Sigríður þökkum honum sam-
fylgdina og vottum aðstandendum
okkar dýpstu samúð, en vegna dval-
ar erlendis gátum við því miður ekki
verið viðstödd útförina.
Guðmundur Guðmundsson.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast fyrsta yfirmanns míns hjá
Rafmagnsveitum ríkisins - Guðjóns
Guðmundssonar.
Fyrir bráðum tuttugu og sjö árum
hóf ég störf hjá Rafmagnsveitum
ríkisins og var Guðjón fyrsti yfir-
maður minn. Þá var starfsemi RAR-
IK stór í sniðum og fjöldi starfs-
manna og alltaf mikið um að vera.
Starf mitt hjá RARIK í upphafi fólst
m.a. í ritarastörfum íyrir Guðjón.
Guðjón var hafsjór af fróðleik og
hafði ríka þörf fyrir að koma á blað
skoðunum sínum á þeim málefnum
sem honum lágu á hjarta. I öll þau ár
sem við unnum saman féll aldrei
skuggi á samstarf okkar.
Áhugamál Guðjóns voru mörg og
margvísleg en það sem mér stendur
kannski næst er áhugi hans á góðri
tónlist. Árið 1980 réðumst við nokkr-
ir vinnufélagar hjá RARIK í að
stofna kór - okkur til mikillar
ánægju - og studdi Guðjón okkur af
heilum hug og var alltaf til staðar á
tónleikum kórsins. Mig langar fyrir
hönd RARIK-kórsins að þakka hon-
um fyrir allan þann stuðning og ein-
lægan áhuga hans á því sem kórinn
tók sér fyrir hendur gegnum árin.
Alltaf þegar Guðjón kom í heim-
sókn á skrifstofu RARIK eftir
starfslok hans þar hafði hann tíma til
að stoppa hjá mér og spjalla. Síðasta
heimsókn hans verður mér eftir-
minnileg, en þá varð mér ljóst að
Guðjón vinur minn gekk ekki heill til
skógar, en að svo skammt væri að
leiðarlokum gerði ég mér ekki grein
fyrir.
Að lokum langar mig til að þakka
Guðjóni fyrir alla þá vinsemd og vin-
áttu sem hann sýndi mér í gegnum
árin.
Fjölskyldu Guðjóns sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Ásgerður Á. Pálsdóttir.
GUÐJÓN
GUÐMUNDSSON
BJÖRNHÓLM
ÞORS TEINSS ON
+ Bjöm Hólm Þor-
steinsson fæddist
á Akureyri 1. apríl
1980. Hann lést af
slysförum 9. ágúst
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Seljakirkju 17.
ágúst.
Elsku Bjössi. Að fá
að þekkja þig, og að
fá að njótar ástar
þinnar þetta ár er ég
innilega þakklát fyrir,
og að þurfa að kveðja
þig á þennan hátt
finnst mér eins og að kveðja stór-
an hluta af hjarta mínu og sál.
Jafnt því að vera yndislegur
* v unnusti varstu mér sem besti vin-
ur og sálufélagi. Þú stóðst alltaf
við hlið mér í veikindum og sorg-
um og ég trúi því að þú munir gera
það áfram þótt ég sjái þig ekki og
fái ekki að finna fyrir faðmlögum
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
I WH blómaverkstæði 1
IIIinnaII
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
þínum og kossum.
Að minnast glað-
værðar þinnar og
styrkleika hjálpar
mér 'að komast yfir
sorgina sem nístir
hjarta mitt. Þér hlotn-
aðist sá hæfileiki að
geta litið á lífið björt-
um augum og þér
tókst alltaf að kæta
mig og alla í kringum
þig. Hvert sem þú
komst náðir þú að
vinna hjarta og sál
allra sem þú kynntist
og verður þín sárt
saknað af öllum sem nokkru sinni
hittu þig.
Elsku Bjössi minn, þú varst
fyrsta ástin mín og þú munt eiga
stað í hjarta mínu um alla eilífð.
Þú varst eins og nýtt ferskt jarð-
arber, alltaf geislandi af fegurð.
Stundum súr, því það komu slæmir
dagar.
En þú varst alltaf og munt ætíð
verða annar betri helmingur
hjarta míns.
Guð geymi þig.
Þín heittelskaða,
Edith O.
Elsku Bjössi. Að hafa fengið að
eiga þig sem bróður er mér allt.
Allar þær stundir sem við áttum
saman eru stundir sem ég mun
aldrei gleyma. Eins og þegar ég
spautaði á mig ilmvatni í bílnum
þínum, það leist þér sko ekki á,
svo þegar ég var að hjálpa þér að
vinna í sjoppunni og við vorum
bæði svo útkeyrð að við settumst
inn í bílinn þinn og hlustuðum á
Bubba. Svo ef ég var veik stóðstu
alltaf við hlið mér eips og stytta.
Elsku bróðir minn. Ég á eftir að
sakna þín svo sárt, ég á eftir að
sakna þess að geta ekki litið til
hliðar í næsta rúm og séð þitt fal-
lega andlit og að heyra ekki í tón-
listinni í bílnum þínum langar leið-
ir og að hafa ekki neinn til að deila
þeim hlutum með sem ég bara
deildi með þér. Ástin mín, það er
svo mikið sem mig langar að segja
þér, en nú ert þú á betri stað og
líður miklu betur. Ég geymi allar
minningarnar í brotnu hjarta
mínu.
Elsku besti bróðir minn. Ég
kveð þig nú en ekki í síðasta sinn
því við munum hittast aftur á betri
stað.
Stórs hluta hjarta míns er sakn-
að og enginn getur lifað án hlutar
sem vantar, þú ert sá hluti, þín
sárt er saknað.
Þín litla systir að eilífu.
Gunnlaug.
Það er með sárum söknuði þeg-
ar ég hugsa til þess að þú sért tek-
inn burt frá okkur í blóma lífs
þíns, elsku Brói minn, og ótal
hugsanir fara um huga minn þegar
ég hugsa um og minnist þeirra
stunda sem við áttum saman þótt
um skamman tíma væri.
Það kemur þó fyrst upp í huga
minn hve hlýr og góður þú alltaf
varst við okkur og alltaf tilbúinn
til að hjálpa mér, hvort sem það
var að ná í mig eða keyra mig
þangað sem ég þurfti, eða aðstoða
mig á einhvern annan hátt.
En nú þegar þú ert kominn í
faðm Drottins þá er það með sár-
um og þungum tárum að ég kveð
þig núna í þetta sinn, elsku Bjössi
minn.
En eitt er þó til huggunar, að ég
veit að þú ert á góðum stað og að
alltaf verður þú eins og fallegt
blóm greipt í hjarta mér.
Fallegar rósir lifna og visna síð-
an en fegurð þeirra og hlýja lifa í
minningu alla tíð og eins er það
með þig.
Ég fel því góðum Guði að taka
þig í faðm sinn og líta eftir þér en
kveð þig með trega.
Einnig vildi ég biðja almáttugan
Guð að taka þær Helgu Sjöfn og
Fjólu, sem með þér fóru, í sinn
faðm og bið Drottin að vaka yfir
fjölskyldum þeirra.
Þín systir að eilífu.
Birna Hólm.
Elsku vinur og frændi. Það kom
mér á óvart þegar ég fékk hring-
inguna um að nú værir þú farinn.
Allar minningarnar um þig eru
svo margar að hvergi er hægt að
koma þeim hér fyrir, nema bara að
geyma þær í huganum. Ég minnist
þín alltaf sem góðs og skemmtilegs
stráks, þú varst alltaf vinur vina
þinna og hljópst í skarðið þegar
eitthvað amaði að. Ég veit að þér
líður vel, en ég á samt alltaf eftir
að sakna þín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Ég votta fjölskyldu Björns
Hólms og öðrum ástvinum samúð
mína.
Elva Björk Óskarsdóttir.
Elsku Bjössi okkar.
Þegar við fréttum af þessu
hræðilega slysi ætluðum við ekki
að trúa því. Það er svo erfitt að
átta sig á því að þetta hafi gerst.
Við söknum þín öll og getum
ekki hætt að sjá fyrir okkur
þennan hræðilega atburð.
Þegar við krakkarnir hittumst
úti í sjoppu biðum við ósjálfrátt
eftir svarta bílnum og tónlistinni.
Það brást ekki að þegar þú varst
að vinna eða varst úti í sjoppu
voru alltaf allir krakkarnir í kring-
um þig að spjalla og hlusta á tón-
list.
Þú varst alltaf í góðu skapi og
reyndir að koma þeim sem voru
leiðir í gott skap, svo komst þú
okkur alltaf til að brosa.
Þegar ballið var með Utangarðs-
mönnum varst þú að vinna og það
gat enginn leyst þig af, þig sem
langaði svo að fara, en þrátt fyrir
það varstu hress og skemmtilegur.
Kæri vinur.
Þú veist að það fólk sem deyr
ungt er það fólk sem Guð elskar
mest.
Megi Guð geyma þig, Helgu og
Fjólu.
Elsku Gulla og fjölskylda, megi
Guð styrkja ykkur í sorginni.
Arndís, Súsanna,
Pálína, Hanna, Valný
og Anna Karen.
Bjössi var alltaf skemmtilegur
og þegar maður var í vandræðum
var hann til í að hjálpa eða þegar
maður þurfti að fara eitthvað var
hann til í að skutla manni. Þegar
maður keypti bland í poka fyrir 50
kr. þá gaf hann manni alltaf fyrir
150-200 kr. Alltaf þegar maður
kom heim úr vinnunni þá var mað-
ur vanur að heyra dúndrandi tón-
list úr bílnum hans. Hann vildi
gera allt fyrir alla og hann vildi
vera vinur allra og ef hann átti
einhverja óvini þá reyndi hann að
verða vinur þeirra. Hann var einn
góðhjartaðasti drengur sem ég hef
hitt og ég mun alltaf muna eftir
brosinu hans (fallegt bros).
Einn af vinum hans._
Kristján Ulfarsson.