Morgunblaðið - 19.08.2000, Qupperneq 64

64 LAUGARDAGUR 19. ÁGÚST 2000
MORGUNBLAÐIÐ
-<■
Dýraglens
Grettir
Ferdinand
Ásar eru hærri en kóngar, ekki satt? Gosar Hvað sem hann heitir
Kóngar eru hærri en drottningar.
Og drottningar eru hærri en Flosar..
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Margt býr
í þokunni
Aðalheiður Jónsdóttir skrifar:
JÆJA, þá hafa laun forseta íslands
verið hækkuð og þó ekki hækkuð, því
sjálfur á hann alls ekki að fá meira í
sinn hlut en verið hefur, aðeins að
hækka sem nemur skattinum sem
hann á að borga af launum sínum
eins og aðrir landsmenn, ekki sýnist
ástæða til að gagnrýna það. En ann-
að er vægast sagt undarlegt, forsæt-
isráðherra fullyrti á sínum tíma að
aðrar hækkanir kæmu ekki til
greina. Segja má að margt býr í þok-
unni. Nú gerist það að sex einstakl-
ingar fá launahækkanir og þær ekki
svo litlar. Vissi forsætisráðherra
ekki að handhafar forsetavalds
fengju launahækkanir; þeir heiðurs-
menn forsætisráðherra, forseti Al-
þingis og forseti Hæstaréttar? Vissi
hann ekki að fyrrverandi forseti,
Vigdís Finnbogadóttir, fengi helm-
ingslaunahækkun, hafði 500.000
krónur í eftirlaun auk ýmissa fríð-
inda en fær nú 1.000.000 króna eftir-
laun á mánuði? Vissi hann ekki að
Halldóra Eldjárn, ekkja Kristjáns
Eldjáms fengi nú 600.000 krónur í
eftirlaun eftir mann sinn? Hvers
vegna þessi blekkingarleikur? Voru
allar þessar hækkanir, eftir allt sam-
an, geymdar í heilabúi forsætisráð-
herra þrátt fyrir allar fullyrðingar
um að engar launahækkanir yrðu?
Mér sýnist reyndar að allt þetta fólk
hafi fengið launahækkanir nema for-
seti íslands. Var leikurinn til þess
gerður að hækka laun þessa fólks?
Svona skrípalæti eiga ekki að geta
gerst hjá alvöru þjóð. Hún getur
ekki sætt sig við að hafa í forystu
menn sem ekkert mark er takandi á.
Hér gæti verið fyrirmyndar þjóðfé-
lag ef stjómað væri af réttsýni og
mannviti. En hvað gerist ef hvomgt
er fyrir hendi? Hér er góðæri, segir
Davíð, það hljómar nógu fagurlega
en fjöldi fólks verður ekkert vart við
góðærið hans Davíðs, heldur aðeins
vaxandi dýrtíð.
Þjóð á villigötum
Þjóðarsálin er sjúk, hún hefur vað-
ið í villu og svíma svo lengi, þekkir
ekki sjálfa sig og veit ekki hvar hún
stendur, hún hefur gengið með mein-
semd í maganum án þess að gera sér
grein fyrir því. En hún hefur að
mestu leyti kallað þetta yfir sig, það
verður hún að skilja ef hún á að fá
lækningu, hún hefur flotið sofandi að
feigðarósi. Nú er annaðhvort að
duga eða drepast! Hún verður að
endurskoða afstöðu sína, gagnrýna
sjálfa sig miskunnarlaust og skera
upp herör gegn þeim sem eiga sinn
þátt í ófömm hennar. Þijátíu þúsund
manns undir hungurmörkunum er
hrikalegt ástand hjá einni af ríkustu
þjóðum heims. Er það þolandi leng-
ur? Hvað á allt þetta fólk að gera,
sem ekki getur lifað af laununum sín-
um? Leita til hjálparstofnana eða
deyja úr hungri eins og fjöldi fólks í
fátækustu löndum heims? Dauðinn
er reyndar það sem allir verða ein-
hvern tíma að lúta, líka þeir sem
skammta sér og öðram kjörin hér á
jörð. Verða þeir þá ekki jafn snauðir,
þegar kallið kemur, eins og þeir sem
ekki gátu lifað af laununum sínum?
-Nei, svo þarf ekki að vera, kannski
ákveða þeir að svo miklir fjármunir
verði lagðir í kistumar þeirra, geng-
ið svo vígreifir með peningapokana
sína upp að hinu Gullna hliði. Líklega
ættu þeir að komast þangað ekki síð-
ur en kerlingin hans Jóns, sem
þrammaði þangað með sálina hans
Jóns síns lokaða inni í skjóðu alla leið
upp að hinu Gullna hliði og líklega
gætu þeir ekki síður en hún kvatt
þar dyra - sýnt Sankti Pétri hvað
þeir ættu undir sér - hér væm sko
engir ölmusumenn á ferð.
V erkalýðshreyfí ngin
á brauðfótum
Ég ætla að bregða mér dálítið aft-
ur í tímann og líta á samskipti þáver-
andi ríkisstjórnar og verkalýðs-
hreyfingarinnar, mig minnir að
Steingrímur Hermannsson hafi þá
verið forsætisráðherra. Þá samdi
verkalýðshreyfingin við ríkisstjórn-
ina um að greiðslur til aldraðra og
öryrkja skyldu miðast við lægstu
laun og fylgja almennri launaþróun
(mig minnir að þá hafi einnig verið
hækkuð skattleysismörkin). Þetta
gekk alllangan tíma, allt þar til ríkis-
stjórn Davíðs Oddssonar og Fram-
sóknar komst til valda. Þá var eitt af
hennar fyrstu verkum að lækka
skattleysismörkin niður í 63.000
krónur og kippa greiðslum til aldr-
aðra og öryrkja úr sambandi við al-
menna launaþróun, svo að síðan hafa
kjör þessara hópa stöðugt rýrnað.
Þetta er einn af þeim smánarblettum
sem ríkisstjórn Davíðs Oddssonar
getur aldrei af sér þvegið - og ekki
datt verkalýðshreyfingunni í hug að
hreyfa mótmælum. Kannski hefur
hún fengið smá dúsu fyrir að þegja.
Annars virðist verkalýðshreyfingin
búin að vera sem slík, að minnsta
kosti þegar hún er að semja fyrir
hina lægst launuðu. Þá virðist það
vera atvinnurekendur og ríkisstjórn
sem ráða ferðinni. Það em þeir lægst
launuðu sem eiga að gæta þess að
stöðugleikinn haldist 90.000 kr. eftir
þrjú eða þrjú og hálft ár í mánaðar-
laun. Getur þetta gengið endalaust?
Þeir verkalýðsforingjar sem ekki
vilja sætta sig við svona smánar-
samninga em reknir úr forystusæti.
Svona er þróunin á íslandi í dag,
rétt áður en siglt er inn í nýja öld.
AÐALHEIÐUR JÓNSDÓTTIR
Fumgerði 1, Reykjavík.
— MAUVIEL
Koparpottar og -pönnur
Frönsk gæðavara (uppáhald fagmanna)
PIPAR OG SALT
Klapparstíg 44 ♦ Sími 562 3614
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.