Morgunblaðið - 21.09.2000, Qupperneq 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 21. SEPTEMBER 2000 43
+ Bergur Tómas-
son fæddist í
Reykjavík 5. nóv-
ember 1923. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 12.
september síðastlið-
inn. Foreldrar lians
voru hjónin Bjarn-
ína Bjarnadóttir,
húsmóðir, f. 24.12.
1895, d. 29.3. 1970,
og Tómas Jónsson,
verkstjóri, f. 10.4.
1889, d. 31.3. 1936.
Ilann stofnaði Efna-
laug Reykjavíkur
árið 1921. Systkini Bergs voru
þrjú; Bjarni, f. 10.1. 1918, d. 4.3.
1994; Jón, f. 13.12. 1920 og Ást-
hildur, f. 24.5. 1929.
Bergur kvæntist 9. nóvember
1946 Margréti Stefánsdóttur, f.
23.6. 1924. Foreldrar hennar
voru Ólína Hróbjartsdóttir og
Stefán Einarsson, sjómaður.
Börn Margrétar og Bergs eru: 1)
Stefán, f. 8.3. 1947, löggiltur
endurskoðandi. Hann er kvænt-
ur Jennýju G. Magnúsdóttur,
stuðningsfulltrúa. Börn þeirra
eru: Heimir, f. 25.4.
1988, og Finnur, f.
13.11. 1989. Fyrir á
Jenný soninn Hörð
Steinar Sigurjóns-
son, f. 8.10. 1975. Áð-
ur var Stefán kvænt-
ur Þórunni Ingólfs-
dóttur deildarstjóra.
Börn þeirra eru:
Stefán Þór, f. 24.3.
1969, og á hann einn
son, Gabríel Þór, og
Margrét, f. 16.3.
1973. Sambýlismaður
hennar er Ulfar Har-
aldsson. Dóttir
þeirra er Þórunn Birna. 2) Tóm-
as, f. 4.7. 1950, viðskiptafræðing-
ur og kennari við Verslunar-
skóla íslands. Hann er kvæntur
Nínu V. Magnúsdóttur, kennara.
Börn þeirra eru Bergur, f. 16.7.
1977, satnbýliskona hans er
Edda Óttarsdóttir og eiga þau
eina dóttur, fædda 10. Jiessa
mánaðar, og Margrét Ólafía,
nemi, f. 9.1. 1981. 3) Bergljót, f.
18.5. 1957, kennari. Hún var gift
Steini Æ. Öfjörð, tæknifræðingi.
Þau eignuðust tvo drengi: Sölva,
f. 24.6. 1980, d. 2.10. 1980, og
Arnar, f. 8.6. 1982. 4) Birna
Hildur, hjúkrunarfræðingur, f.
4.5. 1959, gift Ólafi Njáli Sig-
urðssyni, forstjóra. Börn þeirra
eru: Signý, f. 24.2. 1984, Kristín,
f. 15.7. 1988, og Daníel, f. 26.9.
1993.
Bergur ólst upp við Laugaveg-
inn í Reykjavík. Eftir hefðbundið
barnaskólapróf fór hann í Versl-
unarskóla Islands og lauk prófi
1942. Starfaði um tíma sem sölu-
maður hjá Heildverslun Hall-
gríms Tulinius. í byrjun árs 1944
hóf hann nám í endurskoðun hjá
Endurskoðunarskrifstofu Ara Ó.
Thorlacius og Björns Steffensen,
hlaut löggildingu 1949 og gerð-
ist meðeigandi þeirra 1958.
Stofnaði sína eigin endurskoð-
unarskrifstofu 1965 og rak hana
þar til hann var ráðinn Borgar-
endurskoðandi Reykjavíkur 1975
og starfaði þar til starfsloka
1994. Hann tók virkan þátt í
starfi Félags löggiltra endur-
skoðenda, sat í stjórn í níu ár,
þar af formaður í þrjú ár. Berg-
ur var mjög hlynntur norrænu
samstarfi og var kosinn í stjórn
Sambands endurskoðenda nor-
rænna sveitarfélaga 1976 og sat
í stjórn þess til 1994.
Uför Bergs verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
BERGUR
TÓMASSON
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymist eigi,
og gæfa vað það öllum, er fengu að
kynnastþér.
(Ingibjörg Sig.)
Aðfaranótt þriðjudagsins 12. sept-
ember kom hringingin sem ég hafði
kviðið, þér hafði hrakað elsku pabbi
minn og við komum öll til þín og enn
var myrkur úti, rok og rigning. Þeg-
ar ég sá þig sá ég að þú háðir mikið
stríð og ég gat ekki gert mér grein
fyrir því hvort barátta þín væri fyrir
því að lifa áfram í þessu lífí eða það að
öðlast friðinn og ganga inn í ljósið.
Ég settist því við rúmstokkinn þinn
og bað þess að drengurinn minn, sem
fór fyrir tuttugu árum, kæmi til þín
og tæki í hönd þína og leiddi þig
óhræddan inn í ljósið og ég sá ykkur
fyrir mér þar sem þú, elsku pabbi,
varst orðinn heilbrigður á ný og þið
leiddust á vit ljóssins og nýrra heim-
kynna í ríki Guðs. Og þegar birti af
degi færðist mikil ró yfír þig eins og
ákvörðun væri tekin.
Það var búið að vera mikil kvöl að
horfa upp á þig þjást þessa tvo síð-
astliðnu mánuði elsku pabbi og að þú
skyldir ekki geta tjáð okkur hvernig
þér liði og hvað þú vildir.
Þegar ég lít til baka og raða perl-
um minninganna man ég að á ungl-
ingsárunum reyndi ég oft að tala við
þig um pólitík en flestir vissu að út á
þá braut átti maður ekki að fara en
ég þrjóskaðist við. Það var erfitt því
við vorum á öndverðum meiði í póli-
tík, þú svo mikill sjálfstæðismaður en
ég að reyna að vera eins mikill
kommi og þorandi var að vera. Oft
urðu umræðurnar heitar og oftast
varð ég að láta í minni pokann þótt ég
reyndi að hafa síðasta orðið og þá oft
með tárin í augunum. Það undrar
mig því oft í dag að ég skuli vera orð-
in mesta íhaldið í fjölskyldunni en
aftur á móti varst þú farinn að mýkj-
ast með ánmum.
Ferðalög voru líf þitt og yndi,
hvort sem var innanlands eða utan,
og dáðist ég oft að því hversu dugleg-
ur þú varst að keyra út um alla
Evrópu og það löngu áður en það
varð eins algengt og það er í dag. I
vetur varstu búinn að ákveða ferða-
lög sumarsins, bæði á Vestur- og
Suðurlandi. Þér þótti líka einstak-
lega vænt um sumarbústaðinn okkar
í Skorradal og mikið varstu mér
þakklátur þegar ég keyrði ykkur
mömmu þangað í sumarbyrjun og nú
vildi ég óska að ég hefði gert það oft-
ar. Þú hafðir líka einstaklega gaman
af að segja frá ferðalögum þínum og
þá ekki síður í myndum og gleymi ég
ekki slædsmynda-kvöldunum sem
voru heima hér áður fyrr. Þennan
ferðaáhuga þinn hef ég svo sannar-
lega erft og vona ég að ég geti séð þó
ekki væri nema part af öllu því sem
þú sást.
Elsku pabbi, þú flíkaðir ekki til-
fínningum þínum en hafðir mikið
skap. Við vitum þó öll að börnin okk-
ar, öll sem eitt, hændust að afa og
viidu hvergi annars staðar vera en í
hlýjum og kærleiksríkum faðmi þín-
um, þau vissu hverjar tilfínningar
þínar voru og þurftu ekki að spyrja.
Það verður erfitt fyrir þau að sjá á
eftir þér svo fljótt og þá ekki síst
Daníel, sem bað á hverjum degi um
að fá að fara til ömmu og afa og varð
maður stundum móðgaður að vera
settur í annað sætið hjá honum.
Ég hef verið að velta því fyrir mér
síðastliðna daga hvers vegna ég valdi
þig sem foreldri í þessu lífí og hvað
það er sem þú áttir að kenna mér. Ég
veit það nú; þú kenndir mér að vera
heiðarleg, hreinskilin, vinnusöm og
nægjusöm og það að maður skyldi
aldrei öfunda náungann og koma
fram við aðra af kærleik. Eg vona,
elsku pabbi, að mér takist að tileinka
mér þessa eiginleika svo þú getir
verið stoltur af mér.
Elsku pabbi, í þeim erfiðleikum
sem ég hef gengið í gegnum síðastlið-
in tuttugu ár varst þú alltaf boðinn
og búinn að hjálpa mér ef þú mögu-
lega gætir og það var svo gott að
ganga í gegnum erfiðleikana vitandi
það að til þín gæti ég alltaf leitað. Ég
veit að ég mun alltaf geta leitað til
þín í bænum mínum og að þú munir
tala máli mínu þar sem þú ert nú.
Það verða skrýtin jól sem við eig-
um næst en ég þakka í dag öll þau að-
fangadagskvöld sem þú og mamma
vilduð halda með minni litlu fjöl-
skyldu og í dag þakka ég þær minn-
ingar sem við eigum um þau.
Þegar ég gekk út af spítalanum 12.
september og þú hafðir kvatt þetta
líf lágu fyrstu laufblöð trjánna á göt-
unum, því rokið hafði verið mikið um
nóttina. Ég hugsaði með mér: Er
komið haust í mínu lífi og veturinn
liðinn í þínu og að nú upplifir þú nýtt
vor í nýjum heimkynnum og ég veit
að þér líður vel þar sem þú ert núna
ogþálíðurmérvel.
Eg kveð þig að sinni, elsku pabbi
minn, með þökk í hjarta og þessum
orðum skáldsins, sem ég vil gera að
mínum:
Eg sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásæiteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórann Sig.)
Þín dóttir
Bergljót.
Elsku afi.
Manstu jólasveininn sem þú áttir,
þennan sem þú geymdir alltaf nammi
í? Sama hversu illa hann var brotinn
og beyglaður; þú náðir alltaf að gera
við hann fyrir jólin og setja nammi í
hann. Við krakkarnir skiptumst síð-
an á um að hlaupa til þín til að fá
nammi „frá jólasveininum". Og þeg-
ar við urðum eldri og þótt aðrir
kæmu í okkar stað gafstu okkur allt-
af nammi úr jólasveininum. Manstu
ha?!
Manstu allar sögurnar sem þér
fannst svo gaman að segja? Þú gast
talað endalaust um heima og geima.
Þegar ég kom í heimsókn hafðirðu
alltaf nýja sögu um það sem þú hafðir
nýlent í. Manstu ha?!
Manstu þegar ég var lítil og átti af-
mæli? Þá skrifaðir þú alltaf h'til Ijóð,
sem þú bjóst til, á kortið, sem
mamma þurfti alltaf að lesa fyrir mig
vegna þess að ég skildi ekki svona
fullorðinsskrift. Nú verð ég sautján í
febrúar og það er aðeins ein mann-
eskja sem ég á eftir að sakna þá og
það ert þú! Mig langar til að endur-
gjalda þér öll ljóðin sem þú hefur
sent mér og sendi þér hér eitt:
Það er svo sárt að sakna. Ó afi,
gastu ekki látið þér batna? Hvað get
ég gert? Hvað get ég sagt?
Nema að vonandi við hittumst á
endanum eftir allt.
Signý Ólafsdóttir.
Vinur minn og fyrrverandi sam-
starfsmaður, Bergur Tómasson, er
látinn eftir skamma en erfiða sjúkra-
húslegu. Kynni okkar Bergs hófust
þegar hann tók við starfi borgarend-
urskoðanda árið 1974. Þar gegni ég
starfi aðalbókara og unnum við því
náið saman þar til hann lét af störf-
um sakir aldurs. Samvinna okkar var
með eindæmum góð og var gott að
leita í smiðju Bergs við lausn mála og
áttum við iðulega fagleg skoðana-
skipti sem enduðu stundum með
þessari hæversku ábendingu: „Jæja
Óskai- minn, má við svo búið standa
en er ekki til eftirbreytni" og þá vissi
ég að hann var ekki alveg sammála,
en miklu oftar fóru skoðanir okkar
saman. Bergur var góður fagmaður
og naut trausts endurskoðenda bæði
hér heima og erlendis. Hann var
lengi í stjórn Félags löggiltra endur-
skoðenda og formaður um tíma.
En fyrst og fremst var Bergur við-
mótsþýður og góður maður með góða
nærveru hvort sem hann var staddur
á vinnustað eða utan hans, hafði
næmt skopskyn og góða frásagnar-
gáfu. Bergur var tilfinninganæmur
og kunni vel að meta góða list, sér-
staklega tónlist.
I einkalífi sínu var Bergur ham-
ingjumaður, átti indæla konu, fjögur
uppkomin börn og mörg barnaböm,
sem honum varð tíðrætt um eins og
öllum góðum öfum. Við hjónin áttum
því láni að fagna að kynnast Mar-
gréti eiginkonu Bergs og áttum við
með þeim margar ánægjulegar sam-
verustundir, bæði hér heima og er-
lendis. Magga mín, megi Guð veita
þér og fjölskyldu þinni styrk og
huggun við fráfall góðs heimilisföð-
ur.
Minning um góðan vin lifu-.
Óskar G. Óskarsson.
Það eru liðin um 52 ár síðan ég
kynntist svila mínum og góðum vini,
Bergi Tómassyni. Kynni okkar hóf-
ust þegar ég kvæntist konu minni
Huldu, systur Margrétar konu
Bergs. Bergur ólst upp í föðurhúsum
við Laugaveginn ásamt systkinum
sínum. Að loknu skyldunámi hóf
hann nám í Verslunarskóla íslands
og lauk prófi þaðan árið 1942, en fór
þá að starfa við heildsöluverslunina
Hallgrímur Tuliníus. I ársbyrjun ár-
ið 1944 hóf hann störf við endurskoð-
un hjá Birni Steffensen og Ara Ó.
Thorlacius. Hann lauk prófi sem lög-
giltur endurskoðandi árið 1949.
Bergur var meðeigandi i endurskoð-
unarskrifstofunni hjá Birni og Ara
frá 1958-65, en árið 1965 stofnaði
hann eigin endurskoðunarskrifstofu
sem hann rak til ársins 1975. Þann 1.
okt. 1975 varð hann borgarendur-
skoðandi Reykjavíkurborgar þar
sem hann starfaði til ársins 1994 er
hann hætti vegna aldurs. Bergur var
í stjórn Félags löggiltra endurskoð-
enda 1965-73, þar af formaður 1970-
73. í öll þau ár sem kynni okkar stóðu
er margs að minnast, og þær heim-
sóknir sem við hjónin fórum til Bergs
og Margrétar gleymast aldrei, enda
gestrisni þeirra rómuð fyrir frábær-
ar móttökur og höfðinglegar veiting-
ar, en starf mitt varð þess valdandi
að ég hitti hann sjaldnar vegna þess
að ég var oft langtímum úti á sjó eða í
erlendum höfnum. Þegar kynni okk-
ar Bergs hófust bauð hann mér að
ganga frá árlegu skattframtali mínu
sem ég þá og hann annaðist fyrir mig
þar til ég hætti sjómennsku, og ég er
honum ævinlega þakklátur fyrir þá
aðstoð. Þegar að framtali kom hitt-
umst við ýmist heima hjá þeim hjón-
um eða hjá okkur Huldu. Þegai’ þetta
gerðist vai’ ávallt snæddur góður
málsverður og spjallað íram eftir
kvöldi. Eftir að við hjónin fluttumst
til Akraness þar sem við bjuggum í
tæp tuttugu ár var sá háttur við hafð-
ur þegar að skattframtali kom að þau
hjónin komu til okkar upp á Akranes
og gistu þá venjulega nótt hjá okkur.
Þetta voru okkur mjög kærar
heimsóknir sem seint gleymast.
Bergur og Margrét eignuðust fjögur
börn sem öll hlutu góða menntun,
barnabömin urðu ellefu og barna-
barnabörnin eru þrjú. Það hefur á-
vallt ríkt mikill kærleikur innan fjöl-
skyldunnar og systkini Margrétar og
makar þeirra hafa haft mjög góð
samskipti við þau hjónin og ættingja
svo aldrei hefur borið skugga þar á
milli. Við hjónin biðjum að endingu
Margréti, öllum afkomendum henn-
ar og tengdabörnum Guðs blessunar
á þessum erfiðu tímum, og þér Berg-
ur óskum við velfamaðar yfir móð-
una miklu, Guð fylgi þér.
Hulda og Haraldur Jensson.
Kveðja frá Félagi löggiltra
endurskoðenda
Stétt löggiltra endurskoðenda á
íslandi er ekki mjög gömul. Þegar
Bergur Tómasson fékk löggildingu
til endurskoðunarstarfa á árinu 1949
höfðu einungis 16 einstaklingar feng-
ið þau réttindi hér á landi á undan
honum. Það hefur því verið hlutverk
Bergs og annarra endurskoðenda af
hans kynslóð að móta stétt sinni far-
veg og afla henni þess trausts sem
starf endurskoðenda byggist á. Fyr-
ir störf þessara manna standa starf-
andi endurskoðendur í mikilli þakk-
arskuld.
Bergur hóf störf við endurskoðun
á árinu 1944 og stóð fyrir eigin
rekstri, ýmist einn eða í félagi með
öðram, allt til ársins 1975, þegar
hann gerðist borgarendurskoðandi
hjá Reykjavíkurborg. Því starfi
gegndi hann allt til ársins 1994 þegar
hann lét af störfum fyrir aldurssakir
og hafði hann þá starfað í samtals 50
ár við ævistarf sitt. Hvort sem var í
einkarekstrinum eða í opinberu
starfi var Bergur farsæll í starfi og
ávann sér traust viðskiptamanna og
samstarfsmanna sinna.
Bergur tók virkan þátt í starfi Fé-
lags löggiltra endurskoðenda og sat
þar í stjórn á áranum 1965 til 1973.
Hann var formaður félagsins á ár-
unum 1970 til 1973.
Undirritaður átti því láni að fagna
að kynnast Bergi nokkuð á undan-
fömum áram. Var ætíð skemmtilegt
að spjalla við hann um heima og
geima og sat hann aldrei á skoðunum
sínum um málefni líðandi stundar.
Skemmtilegust er þó sú minning að
hafa fengið það hlutverk að heiðra
Berg, ásamt jafnöldram hans í end-
urskoðendastétt, í tilefni 50 ára lög-
gildingarafmælis þeirra í desember
síðastliðinn.
Fyrir hönd Félags löggiltra end-
urskoðenda færi ég frú Margréti og
öðram aðstandendum samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd Félags löggiltra end-
urskoðenda,
Símon Á. Gunnarsson.
Bergur Tómasson kom til starfa
hjá Reykjarikurborg árið 1974 og
gegndi stöðu borgarendurskoðanda í
nærfellt 20 ár, eða þar til hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir í ársbyrj-
un 1994.
Starfsferill Bergs hjá borginni var
farsæll. Hann var vel liðinn embætt-
ismaður, hvort heldur sem var meðal
samstarfsfólks eða innan sem utan
borgarkerfisins. Honum var tamt að
líta með velvilja á menn og málefni,
því hann hafði, sem kallað er, já-
kvætt viðhorf til lífsins. Hann hafði
góða kímnigáfu og var oft mjög orð-
heppinn.
Þessir eðlisþættir Bergs öfluðu
honum vinsælda. Þær vinsældir náðu
út fyrir landsteinana. Á áram sínum
sem borgarendurskoðandi tók hann ,
virkan þátt í samstarfi norrænna
sveitarfélagaendurskoðenda, mótun
starfsaðferða og -stefnu. Þai’ eignað-
ist hann marga trausta vini og er
hans minnst á þeim vettvangi sem
trausts fagmanns og skemmtilegs fé-
laga.
Bergur sinnti ýmsum trúnaðar-
störfum íyrir Félag löggiltra endur-
skoðenda og var formaður þess um
skeið.
Góður drengur er nú genginn.
Stai-fsfólk Borgarendurskoðunar
minnist hans með þakklæti og sendir
Margréti og fjölskyldunni innilegar
samúðarkveðjur.
Símon Hallsson.
Við Bergur Tómasson kynntumst
fyrst fyrir aldai-fjórðungi í stjórn
Borgarendurskoðunar. Nær allan
starfstíma Bergs hjá Reykjavíkur-
borg eða í um tuttugu ár unnum við
Bergur mjög náið saman í stjóm
Borgarendurskoðunar ásamt Bjarna
Bjarnasyni, lögg. endurskoðanda.
Fyrir þau kynni og samstarf er ég
mjög þakklátur, enda var sérstak-
lega ánægjulegt að vinna með Bergi
Tómassyni.
Bergur var afbragðs endurskoð-
andi, glöggur á hin stærri mál og ná-
kvæmur. Það var því mikill fengur
fyrir Reykjavíkurborg þegar Bergur
var ráðinn í starf Borgarendurskoð-
anda á sínum tíma. Ég minnist þess
að margir fundir í stjórn Borgarend-
urskoðunar hófust með því að Berg-
ur sagði hnyttna sögu af sjálfum sér
úr daglega lífinu, enda Bergur góður
sögumaður sem sá oftast broslegar
hliðar á flestum málum. Það var því
oft léttleiki í byrjun funda, þó alvöru-
mál væra á ferðinni.
Ég er þakklátur að hafa kynnst
Bergi Tómassyni og haft tækifæri að
vera samferða honum svo lengi í
stjórn Borgarendurskoðunar. Hin
seinni ár var Bergur ekki heilsu-
hraustur og því kom fráfall hans ekki
á óvart. En gjarnan hefði ég viljað *
eiga með honum ógengin spor fram á
nýja öld.
Ég sendi eiginkonu hans, Mar-
gréti Stefánsdóttur, svo og allri fjöl-
skyldu hans innilegar samúðarkveðj-
ur. Blessuð sé minning Bergs
Tómassonar.
Hrafn Magnússon.