Morgunblaðið - 08.10.2000, Síða 6

6 B SUNNUDAGUR 8. OKTÓBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Upplýsingar í Stýrimannaskólanum
í síma 551 3194 eða fax 562 2750.
var fróð um þá staði sem við fórum
um.
Hús úr trjágreinum
Við keyrðum og virtum fyrir okkur
landslagið. Rauður sandur, gul strá,
brún jörð og græn tré á stangli innan
um lága gróðurbrúska gerðu útsýnið
mjög litskrúðugt og eftirminnilegt.
Pippa sagði okkur sögur af frum-
byggjum og frá lagningu vegar og
símalínu á þessum slóðum. Frum-
byggjar Ástralíu voru veiðimenn og
safnarar og áttu aldrei meiri eigur en
þeir gátu borið með sér milli staða.
Peir reistu sér litla kofa úr trjágrein-
um og nýttu sér náttúruna í kring,
söfnuðu jurtum, rótum, berjum og
veiddu dýr sér til matar. Þegar búið
var að nýta svæðið var það brennt.
Bruninn var til að hvíla jörðina, askan
gaf næringu og upp óx nýr gróður.
Brennd jörð stöðvaði einnig skógar-
elda. Sérstakar reglur giltu um brun-
ann, brennt var á vetuma í logni
þannig að hægt væri að hafa stjórn á
eldinum. Ef brennt var rólega var
hægt að stöðva eldinn og dýrin kom-
umst einnig undan. Eftir stóð eyði-
merkureikin, lifandi en sótsvört og
greinalaus. Hún hafði myndað bruna-
þol í gegn um árin og því bitu 950
gráðu heitir logarnir ekkert á þykkan
börkinn. Þjóðflokkamir færðu sig um
set milli landsvæða þangað til þeir
vora búnh- að fara hring og komu til
baka á landsvæði sem þeir höfðu
brennt nokkram áram áður. Þá var
þar fijósöm jörð, full kista matar.
Frambyggjamir veiddu með spjót-
um sem þeir skutu að bráðinni og
bogtijám sem þeir köstuðu í fætur
fórnarlambanna svo þau kæmust
ekki lengra. Verkfæri konunnar var
oddmjó stöng, sem hún notaði til að
grafa eftir rótum, skordýram og
vatni. Auk þess notaði hún flanga
tréskál til að bera í, matast úr og
grafa með. Pippa kallaði þetta sviss-
neskan hníf þeirra tíma.
Kóngagil r Mikla-
gljúfur Ástrala
Við keyrðum áfram eftir veginum
sem teygði sig svo langt sem augað
eygði í átt að sjóndeildarhringnum. Á
leiðinni stoppuðum við og fóram út
fyrir veginn til að ná í eldivið fyrir
kvöldið. Nokkram tímum seinna
komum við að Kóngagili og lögðum af
stað í okkar fyrstu gönguferð sem lá
upp á gljúfurbrúnina, og niður aftur.
Vatnsbrúsarnir vora fylltir og
myndavélar og sólgleraugu tekin
íram. Við héldum af stað og þegar of-
ar dró báru rauð fjöllin við skærbláan
himininn og útsýnið var mikilfeng-
legt. Trjágróður teygði sig niður
gljúírið eftir þurram farvegi lækj-
anna. Pippa stoppaði annað slagið og
sagði okkur frá jarðmyndun eða til
hvers jurtir sem við gengum framhjá
vora notaðar. Sumar vora eitraðar,
aðrar áttu að lækna magaverk eða
sár. „Er einhver með vörtu?“ spurði
hún allt í einu og þegar ein úr hópn-
um gaf sig fram tók hún þyrna úr ein-
um rannanum og stakk þeim hring-
^ Stýrimannaskólinn í Reykjavík
Landsspítalinn Fossvogi
Slysavarnaskóli sjómanna
SJÚKRA- 0G SLYSAHJÁLP - LYFJAKISTAN
23. október - 25. oktðber
27. nóvember - 29. nóvember
18. desember - 20. desember
Námskeið fyrir alla sjómenn verður haldið
í Stýrimannaskólanum, Slysavarnaskóla
sjómanna, Sæbjörgu, og slysa- og
bráðamóttöku Landspítalans, Fossvogi.
Kennt er skv. alþjóðlegum kröfum Alþjóðasiglingamála-
stofnunarinnar, STCW A-VI/4-1 og A-VI/4-2
Kennarar eru læknar og hjúkrunarfræðingar
Landspítalans, Fossvogi, og leiðbeinendur Slysavarnaskólans.
Samhliða námskeiðinu verða gengnar vaktir á
bráðamóttöku Landspítalans, Fossvogi.
breyttust litirnii-. Himinninn varð
ljósblár, það glampaði á ljósrauðan
klettinn og jörðin í kring varð ljós-
græn og gul. Sólin var varla sest þeg-
ar við voram orðin ein efth’. Það virð-
ist sem hinir gæfu sér ekki
almennilegan tíma til að skoða það
sem þeir komu til að sjá. Við stöldruð-
um aðeins lengur, skáluðum og horfð-
um á litabreytingarnar í landslaginu
eftir því sem ljósið minnkaði. Að lok-
um varð kletturinn grár og það tók að
skyggja. Við pökkuðum saman og
keyrðum að tjaldstæði innan þjóð-
garðsins.
Að klífa eða ekki að kh'fa?
Áður en við fóram að sofa ræddi
Pippa það við okkur hvort rétt væri
að klífa klettinn eða ekki. Samkvæmt
Anangu-þjóðflokknum var leiðin upp
á klettinn valin af Mala, forföðurnum,
og er því heilög leið. Ferðamenn
mega klífa hann og margir koma
langar vegalengdir gagngert til þess
en Anangu-fólk vill helst að fólk sýni
menningu þeirra virðingu og fari ekki
upp. Þar að auki telur þjóðflokkurinn
sig bera ábyrgð á gestum sínum og
tekur það mjög nærri sér ef einhver
slasast. Frambyggjamir segja að það
að fara upp á klettinn sé ekki aðal-
málið heldm’ það að koma á þennan
stað og hlusta og skilja. Pippa sagði
að samt sem áður færi fjöldi fólks upp
daglega og við yrðum að gera það upp
við okkur sjálf hvað við gerðum.
Helgir staðir sem
ekki má Ijósmynda
Pippa vakti okkur klukkan 4 næsta
morgun til að við gætum verið komin
að klettinum og séð þegar sólin kom
upp. Okkur til mikilla vonbrigða var
rigning og ekki sást til sólar fyrii’
skýjum. Fyrir þá sem ætluðu að
klifra vora þetta ennþá meiri von-
brigði því kletturinn verður sleipur í
rigningu og óklífanlegur. Við gengum
því hringinn í kring sem var 10 km
langur og áægtis ganga í vætunni.
Litirnir breyttust í regninu og kletta-
veggirnir virkuðu silfurlitaðir og það
glampaði á þá þegar sólin reyndi að
glenna sig milli regndropanna. Klett-
urinn rís 348 metra upp úr sandinum
og er talið að tveir þriðju hlutar hans
séu undir sandinum. Með reglulegu
millibili var skilti þar sem á stóð að
bannað væri að taka myndir. Þá vor-
um við á leið framhjá heilögum stöð-
um sem enginn má fara nærri. Þar
era sprangur í berginu eða hellar
sem lesa má úr sögu Anangu-þjóðar-
innar. Þama era helgiathafnir haldn-
ar til að viðhalda sambandi við for-
feðuma sem sköpuðu landið. Sumir
staðimir era fyrir alla þjóðina en aðr-
ir era einungis fyrir annað kynið.
Fyrii’ hitt kynið er bannað að fara
þangað eða líta. Konurnar kenna
stúlkunum og undirbúa þær fyrir lífið
og karlmennimir fræða drengina.
Þegar drengirnir era orðnir nógu
gamlir og búið er að kenna þeim allt
sem menn þurfa að vita era þeii’
sendir einir út í buskann í ákveðinn
tíma. Þetta kallast „walkabout" og á
að sanna að þeir geti bjargað sér.
Sumir koma aldrei til baka. Það sem
eftir var dags keyrðum við til Alice
Springs og ferðin endaði í pitsuveislu
í boði fyrirtækisins.
Heimildir: Bókin Uluru eftir Stanley
Breeden. Ferðabæklingar, munnlegar heim-
ildir og bókin Australia, The Lonely Planet
Guide.
Höfundur er kennari.
Frumbyggjar leika á hljóðfæri sín fyrir ferðamenn.
Eðla í felulitunum.
inn í kring um vörtuna og átti safinn
að virka eins og vörtueitur. Þegar
upp á brúnina var komið litum við
beint niður 100 metra þverhnípt
bjarg. Útsýnið var stórkostlegt og við
virtum það fyrir okkur, með fiðring í
hnjánum og heit af göngunni. Þegar
lengra var haldið þrengdist gilið.
Langt niðri seytlaði tært vatn sem
rétt glitti í gegnum fjölbreyttan gróð-
ur. Rauðir klettarnir í kring gáfu
þessum stað ævintýralegt yfirbragð
enda bar hann nafnið Eden. Við
gengum lengra þar til við komum að
göngustíg sem lá niður í gilið. Þar
niðri var lítið stöðuvatn og við vorum
ekki lengi að tæta af okkur spjarirnar
og stökkva út í. Þama svömluðum við
og tilfinningin var stórkostleg, sólin
yljaði okkur og kalt vatnið kældi okk-
ur um leið.
Eldað á báli og sofíð
undir berum himni
Við gengum til baka og keyrðum
að gististaðnum okkar. Þar var græn-
um tjöldum tjaldað í hring. í miðjunni
var eldstæði og við tókum brennið
niður af þakinu og kveiktum upp.
Þama gafst tími til að kynnast sam-
ferðafélögunum meðan eldtungumar
teygðu sig upp í myrkrið fyrir framan
okkur. Veðrið var milt og ekki bærð-
ist hár á höfði. Sumir fóra með Pippu
inn í eldhússkýlið að undirbúa kvöld-
matinn, sem kom stuttu seinna í stór-
um jámpottum og var skellt á viðar-
kolin. Maturinn rann Ijúflega niður
enda bragðgóður snæddur undir ber-
um himni. Pippa dró fram „swag“
sem er ástralskur útisvefnpoki úr
þykku vatnsheldu grænu hermanna-
efni með innbyggðri dýnu. Hún stakk
upp á að við svæfum úti því veðrið var
svo gott. Við áttum bara að setja
skóna okkar undir höfðalagið því villi-
hundarnir „dingo“ ættu það til að
stela skóm og öðra lauslegu. Við
Hluti hópsins leggur af stað í gönguna í Kóngagil (Kings Canyon).
gengum til náða, lúin og hvfldinni feg-
in. Eg sofnaði á bakinu og þegar ég
ramskáði nokkram tímum seinna
starði ég beint upp í kolsvartan him-
ininn alsettan skæram stjömum.
Þetta var eitt af því fallegasta sem ég
sá í allri ferðinni enda lá ég dálitla
stund þar til svefninn sigraði á ný.
Maður eða maur?
Næsta morgun keyrðum við áleiðis
að þjóðgarðinum. Brátt kom Ayers
Rock í Ijós, dökkrauður í bleikum
morgunroðanum. Á einum stað sást
fólk fikra sigupp klettinn í beinni röð
eftir kaðli. í fjarlægð var eins og
maurar væra á ferð og er það ástæð-
an fyrir því að frambyggjarnir kalla
hvíta fólkið maura. Við keyrðum að
upplýsingamiðstöð staðarins þar sem
hægt er að fræðast um sögu staðarins
og lifnaðarhætti frambyggjanna.
Þarna er nokkurs konar safn með
listaverkum og upplýsingaspjöldum
á veggjunum. Myndbönd era sýnd,
hægt er að lesa bækur og hlusta á
frásagnir. Einnig er hægt að sjá lista-
menn að verki og versla í minjagripa-
búð staðarins.
Fjall með mörg höfuð
The Olgas era nokkur fjöll sem
standa saman upp úr eyðimörkinni.
Þau heita á frambyggjamáli Kata
Tjuta sem þýðir mörg höfuð. Trúlega
vegna þess að topparnir era rúnnaðir
og líta út eins og kollar. Við gengum
merkta ferðaleið milli fjallanna því
einungis lítið svæði er opið ferða-
mönnum. Kyrrðin var gífurleg og það
var eins og einhver sérstök dulúð
lægi í loftinu. Ti’úlega var það vegna
sagnanna sem Pippa sagði okkur um
helgar athafnir á þessum stað. Fyrir
okkur vora plönturnar og trén eins
og hver annar gróður en í augum
frambyggja er hann nokkurs konar
matvöraverslun, þar sem hver jurt er
ákveðin vörutegund.
Kampavín, kex og hvítir dúkar
Eftir að hafa dvalið þama lungann
úr deginum keyrðum við til baka og
enduðum á útsýnisstað þar sem horft
var á Ayers Rock meðan sólin settist.
Ótal rútur dreif að og á þessum litla
bletti í eyðimörkinni var skyndilega
múgur og margmenni. Út úr sumum
rútunum vora tekin borð, staup, ost-
ar og meðlæti og fólk látið snæða á
þessum fallega stað með bakið í klett-
inn og andlitið í rúturnar. Já, það er
greinilega hægt að láta plata sig út í
margt í þessum heimi. Trúlega hefur
einhver sniðugur fengið þá hugmynd
að skála við þetta tilefni og síðan allar
hinar ferðaskrifstofumar hermt eftir
og reynt að gera betur. íburðuiTnn
var ekki eins mikill hjá okkur, vín,
ostar og kex pakkað í kælibox sem
nokkrir úr hópnum báru með sér á
góðan stað í passlegri fjarlægð frá
bflunum.
Fjall sem skiptir litum
Kletturinn var í fyrstu dökkur um-
lukinn skærbláum himni og nokkrum
skýjum. Þegar sólin lækkaði á lofti
mm mmKmaamammsmm
JÓGA - BREYTTUR LÍFSSTÍLL
Daníel
Hefst 16. október. Mánud. og miövikud. kl. 19.30-20.45.
4 vikna grunnnámskeið fyrir þá, sem eru aö taka sín fyrstu skref í
jóga. Daníel kennir spennulosandi jógastöður, öndunartækni og
slökun auk þess sem hann fjallar um mataræði og andleg lögmál,
sem leiða til jafnvægis og velgengni.
Minnum á að næsta kennaraþjálfun hefst 20. október.
YOGA^
Auðbrekku 14, Kópavogi,
sími 5-44-55-60.
www.yogastudio.is
HALUK OG SPRUND ehf.
halur@yogastudio.is
Biotone nuddvörur, Oshadhi ilmkjarnaoliur
og Custom Craftworks nuddbekkir