Morgunblaðið - 05.11.2000, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 5. NÓVEMBER 2000 37 v
sinnar hafði hún ákveðnar skoðanir
og sparaði hvergi heilræðin við unga
fólkið. Barnabörnunum var hún sönn
amma og hafði mikla gleði af að sjá
þann mannvænlega hóp vaxa úr
grasi - þau eiga henni margt að
þakka.
Síðast þegar við hittum hana gát-
um við ekki merkt að það væri neitt
fararsnið á henni. Vafalaust var hún
oft sárþjáð af gigt og annarri óáran
sem gjarnan fylgir háum aldri, en
hún gerði lítið úr lasleika sínum og
hló og skellti sér á lær sem fyrr. En
nú hefur hún kvatt með reisn eftir
langa og farsæla ævi. Við söknum
hennar og minnumst hennar með
þakklæti.
Þjóðbjörg, Líney,
Anna Margrét og Kristín.
Kvödd er hinstu kveðju Bjarn-
heiður Gissurardóttir eða Beta, eins
og hún var kölluð í fjölskyldu okkar.
Þegar ég var u.þ.b. 8 ára tóku Beta
og Gísli, móðurbróðir minn, mig inn
á heimili sitt þar sem að móðir mín
þurfti að fara á sjúkrahús. Þessi tími
er mér ógleymanlegur þótt stuttur
væri. Heimili þeirra var svo stórt og
fallegt og þar ríkti myndarbragur í
hveiju homi. Beta vann þá við
saumaskap og það var mikið að gera
hjá henni, stanslaust var fólk að
koma og máta og gínan í saumaher-
berginu var alltaf í nýjum og nýjum
fötum. í eldhúsinu var líka mikið að
gera því Beta var engin venjuleg
húsmóðir, enda bjó hún til besta
slátrið og bestu skonsurnar. Búsæld-
arlegt var því að koma í búrið innaf
eldhúsinu og hafði ég mjög gaman af
að kíkja þar inn. Matargat get ég þó
víst ekki hafa talist, enda sagði Beta
við mig, þegar hún var að sauma á
mig fermingarkjólinn, að það væri
nú varla hægt að sauma utan um
þetta beinaverk á mér. En kjóllinn
var fallegur og bar af öðram ferm-
ingarkjólum enda handbragðið til
fyrirmyndar.
I gegnum árin myndaðist sú hefð
að Beta og Gísli buðu okkur alltaf í
jólaboð með miklum myndarhætti.
Beta var alltaf glaðvær og mikil fé-
lagsvera og hlátur hennar smitaði út
frá sér. Hún hafði fengið bæði dugn-
að og stolt í vöggugjöf og dýravinur
var hún hinn mesti. A árum áður gaf
hún alltaf heimilislausum köttum
mat út og var það því ekkert óvenju-
legt að í skansinum við útidyrnar í
Hraunsholti stæði ílokkur katta sem
endaði með því að einn þeirra fékk
heimili hjá mér.
I ágúst sl. hittum við mamma Betu
og Gísla í sumarliúsi dóttur þeirra,
Hjördísar, í Beruflrði fyrir vestan.
Beta og Gísli urðu svo samferða okk-
ur í bæinn og sjaldan hef ég hlegið og
skemmt mér eins vel og með þeim
þremur, öllum á níræðisaldri.
Við mamma þökkum Betu sam-
fylgdina og sendum þér, elsku Gísli
minn, Hjördísi, Sigrúnu og fjölskyld-
um þeirra hugheilar samúðarkveðj-
ur.
Sigurveig Alexandersdóttir.
Þau kveðja nú eitt af öðru,
systkinin frá Byggðarhorni í Flóa.
Nú er það Bjamheiður sem kveður,
en hún var fjórtánda í röðinni af 16
börnum þeirra Ingibjargar Sigurð-
ardóttur og Gissurar Gunnarssonar
sem bjuggu sinn búskap í Byggðar-
horni. En það vill svo til að hún er
einnig sú fjórtánda af systkinunum
sem kveður, og eru þá tvö eftir, þau
Þórný og Geir.
Við sem erum Geirsbörn frá
Byggðarhorni erum svo lánsöm að
hafa alist þar upp og þannig fengið
að kynnast foðursystkinunum er þau
komu reglulega að vitja æskuslóð-
anna. Það var Bjamheiður frænka
okkar sem hafði komið því til leiðar
vorið 1938 að móðir okkar réð sig í
kaupavinnu sumarlangt að Byggðar-
horni. Bjadda, eins og hún var ávallt
nefnd, hafði beitt Lóu frá Kringlu
fortölum til að fá hana í starfið og
hafði Lóa lofað að vera aðeins sum-
arið og ekki lengur. En örlög hennar
réðust á annan veg og urðu árin
hennar í Byggðarhorni nálægt 50 áð-
ur en yfir lauk. Það var ávallt hátíð í
bæ þegar eitthvert systkinanna kom
í heimsókn með fjölskyldu sína.
Léttleiki og glaðværð var ein-
kennandi fyrir Byggðarhornssystk-
inin og léttur og smitandi hlátur
þeirra systranna víðfrægur. Þar átti
Bjadda ekki hvað síst hlut að máli.
Þær eru ógleymanlegar stundirnar í
eldhúsinu í Byggðarhorni þegar
Bjadda og Gísli sátu á skrafi við for-
eldra okkar, og hlátursrokurnar óm-
uðu um húsið. Bjadda kom á hverju
sumri til að hjálpa til við heyskapinn,
og dætur hennar, Sigrún og Hjördís,
urðu okkar bestu leikfélagar. Þá var
öldin önnur við heyskapinn og hrífan
óspart notuð af ungum sem gömlum.
Eins er það ógleymanlegt þegar við
sveitabörnin fengum að fara í heim-
sókn til Bjöddu og Gísla á haustin.
Bjadda og dæturnar tóku á móti
okkur á Steindórsstöðinni og síðan
var farið með okkur í Hafnarfjarðar-
strætó í Garðabæinn í Hraunsholtið
sem síðar varð að Stórási 9. Bjadda
frænka var saumakona og var það
ævintýri líkast að sjá inn í saumaher-
bergið þar sem flíkuraar héngu á
„platfólki", eins og fávís sveitastúlka
orðaði það. Móðir okkar og Bjadda
frænka voru meira en mágkonur,
þær vora líka góðar vinkonur og veit
ég að það var móður okkar mikill
styrkur að eiga Bjöddu að sem trún-
aðarvin. Bjadda var með eindæmun
úrræðagóð og ávallt til staðar þegar
á þurfti að halda. Ég vil sérstaklega
þakka Bjöddu minni þann stuðning í
orði og verki er hún hefur ávallt sýnt
mér í starfi mínu með Árnesingafé-
laginu í Reykjavík.Við systkinin frá
Byggðarhorni viljum þakka Bjöddu
frænku alla hennar ræktarsemi og
elsku í okkar garð og vil ég fyrir
hönd okkar systkinanna votta Gísla
og fjölskyldunni alla okkar dýpstu
samúð og óska þeim Guðs blessunar.
Hjördís Geirsdóttir.
Kveðja frá Kvenfélagi
Garðabæjar
Mánudaginn 6. nóvember verður
kvödd hinstu kveðju frá Vídalíns-
kirkju í Garðabæ Bjarnheiður Giss-
urardóttir, félagskona í Kvenfélagi
Garðabæjar.
Bjarnheiður gekk í Kvenfélag
Garðabæjar 1961 og var alla tíð mjög
virk í starfi, en hún var mikil félags-
vera og naut þess að taka þátt í störf-
um félagsins. Hún var fljótt kosin til
trúnaðarstarfa fyrir félagið, fyrst sat
hún í varastjórn og síðan gegndi hún
starfi varaformanns um 5 ára skeið.
Það er auður hvers félags að eiga
virka og góða félaga en þar var
Bjarnheiður einstaklega gott for-
dæmi. Hún var öðram og þá ekki síst
yngri konunum fyrirmynd þar sem
hún mætti á flestar uppákomur fé-
lagsins og þeir era fáir fundirnir sem
hún hefur ekki mætt áí gegnum tíð-
ina. Öllum sem tóku þátt í vorferð fé-
lagsins fyrir tveim áram er minnis-
stætt hversu mjög það gladdi
Bjarnheiði að fara á snjósleða upp á
Langjökul, þá tæplega 85 ára.
Hún naut hverrar mínútu. Svona
var Bjarnheiður, alltaf til í að gera
skemmtilega hluti og að vera með,
enda alltaf stutt i brosið og hlátrin-
um hennar gleymum við seint.
Aldrei merkti maður fordóma vegna
uppátækja yngri kvennanna, hún tók
bara þátt í öllu saman og hafði gam-
anaf.
Að leiðarlokum viljum við þakka
Bjarnheiði samfylgdina og störf
hennar í þágu Kvenfélags Garðabæj-
ar. Eftirlifandi eiginmanni hennar,
Gísla Ólafssyni, og ástvinum öllum
vottum við innilega samúð okkar.
Blessuð sé minning hennar.
Það era trúlega 25 ár síðan dágóð-
ur hópur kvenna í Garðabæ tók uppá
því að synda saman á sama tíma í
sömu lauginni, sumar jafnt sem vet-
ur. Þetta vora hávaxnar konur og
lágvaxnar, þybbnar konur og mjóar
og á öllum aldri, þær yngstu kannski
um fertugt. Engum hefði dottið í hug
að sú fríðasta, kátasta og duglegasta
í hópnum væri líka elst okkar allra.
Og í öll þessi ár hefur hún passað
uppá að við lifðum lífinu lifandi. Hún
hélt okkur við efnið, hún Bjarnheið-
ur. „Á ekki að fara í sumarbústaða-
ferð? Eigum við ekki að prófa nýja
sundlaug eða eigum við kannski að
skreppa saman til útlanda?" Við
leigðum okkur rútur og ókum um
hérað, grilluðum og sungum saman.
Og auðvitað var það hún Beta, eins
og við kölluðum hana, sem var hrók-
ur alls fagnaðar og fannst alltaf of
snemma farið heim. Og alltaf var
hún fínust og best klædd. Mætti í
rútuna í fallegri dragt eða í fínum
kjól og auðvitað með viðeigandi hatt
á höfðinu. Hún var eins og drottning
og þegar sundhópurinn fékk nafnið
„Vatnaliljurnar" fékk hún auðvitað
nafnbótina „Drottning vatnalilj-
anna“. Það verður minna um ástar-
punga og kleinur þegar Bjarnheiður
bakar ekki lengur fyrir hópinn en við
trúum því að hún verði með okkur í
sundinu eða hvar sem við liljuraar
komum saman. Við munum allar
sakna hennai’ og minnast góðra sam-
verastunda og þökkum henni fyrir
skemmtilega samfylgd í laug og á
landi.
Fjölskyldu hennar sendum við
hlýjustu samúðarkveðjur.
Vatnaliljurnar.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
BANKASTRÆTI 4 SÍMI 551 6690
RÁBHÚSBLÓM
Opiiifrákl. 10-21 alla daga.
OSWALDS
sími 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
Dítvtö Inger Olafur
Vtfararstj. ÚtJ'ararstj. Útfararstj.
LIKKISTUVINNUSTOI'A
EWINDAR ÁRNASONAR
Blómaskreytingar við öll tilefni
Opið til kl. 19 öll kvöld
Blómastofa
Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
SVEINN ÓLAFUR
SVEINSSON
+ Sveinn Ólafur
Sveinsson húsa-
smíðameistari fædd-
ist í Nýlendu undir
Austur-Eyjafjöllum
24. júní 1924. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 4.
október síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Víðistaða-
kirkju 13. október.
Elsku afi, nú ert þú
farinn frá okkur. Við
söknum þín svo mikið.
Það verður erfitt að
fara í sumarbústað án þín. Til-
hlökkunin var alltaf jafnmikil hjá
þér og okkur. Við munum minnast
allra ferðanna með ykkur ömmu,
t.d. í berjamó, kartöflugarðinn og
fjöruna. Það var svo oft suðað um
að fara niður í fjöra þegar við
fengum að gista hjá afa og ömmu á
Sævanginum.
Elsku afi okkur langar að kveðja
þig með þessu ljóði:
Ég sendi þér kæra
kveðju,
nú komin er lífs þíns
nótt.
Þig umvefji blessun og
bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt
hjarta
þá sælt er að vita af því
að laus ert úr veikinda
viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem
ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfrn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifír
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Hjalti Snær, Erla Rós,
Fjóla Ósk, Ómar Smári,
Lilja Dögg og Sóley Dís.
+
Við þökkum af alhug öllum þeim, er auðsýndu
okkur samúð og hlýju við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
mömmu,
GUÐBJARGAR S. GUÐMUNDSDÓTTUR,
Sólbakka,
Bíldudal.
Sérstakar þakkir viljum við færa læknum og
starfsfólki Heilbrigðisstofnunar Patreksfjarðar fyrir góða umönnun.
Einnig þökkum við kvenfélaginu Framsókn, Bíldudal, fyrir hlýju og
virðingu í hennar garð.
Erla Sigurmundsdóttir, Guðmundur Einarsson,
Steinunn Sigurmundsdóttir,
Sigríður Þ. Sigurmundsdóttir,
Bjarni Sigurmundsson,
Þuríður Sigurmundsdóttir, Ástvaldur H. Jónsson,
Jórunn Sigurmundsdóttir, Kristberg Finnbogason,
Freyja Sigurmundsdóttir, Karl Þór Þórisson,
barnabörn og barnabamabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
hlýhug og samúð vegna andláts og útfarar
elskulegrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
BJARGAR PÉTURSDÓTTUR,
Fannborg 3,
Kópavogi,
Sigrún D. Jónsdóttir, Leó M. Jónsson,
Ólafía K. Jónsdóttir, Hermann Isebarn,
Kolbrún Jónsdóttir,
Björg Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, fóstur-
faðir, tengdafaðir og afi,
PÉTUR GUÐNI EINARSSON,
Holtastíg 13,
Bolungarvík,
sem lést sunnudaginn 29. október sl., verður
jarðsunginn frá Hólskirkju í Bolungarvík, þriðju-
daginn 7. nóvember kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á björgunarsveitimar á Vestfjörðum.
Helga Aspelund,
Hannes Pétursson, Sólveig Sveinbjörnsdóttir,
Arna Gísladóttir,
Einar Pétursson, Aníta Ólafsdóttir,
Hildur Elísabet Pétursdóttir, Svavar Þór Guðmundsson,
Harald Pétursson, Friðþóra Sigfúsdóttir
og barnabörn.