Skírnir - 01.01.1900, Blaðsíða 39

Sínaveldis-þáttur.
39
Iítast á blikuna, er vegir vöru bannaðir milli þeirra og sendiherranna í
Peking, og öngvar fregnir gátu þeirra í milli farið. Bretar, Þjóðverjar,
Köear og Prakkar skutu því liði á land, nær 2000 manna, og var heim-
ingurinn brezkt lið. Skyldi það halda til Peking undir foruatu Seymours
aðmíráls, en lið þetta komst aldrei nema hálfa leið, því að þar var járn-
brautin upp rifin, en ofurefli liðs á móti, og varð Seymour aðmíráll aftur
að hverfa með lið sitt. Stjórnin sínverska duldi nö ekki lengur, hvorum
megin hön var. Tjöan prinz varð nö formaður ráðgjafanna, og herlið
stjórnarinnar vann nö að morðum og spellvirkjum í öllu bróðerni með
Boxurum. Þar sem herskipin lágu, átti Sínverjastjórn skotvirki á landi.
Var nö tekið að skjóta þaðan á herskipiu ötlendu; en þau brugðu við
snarplega og sprengdu 2 af virkjunum í loft upp, en hin tók lið þeirra
með áhlanpi. Meðan á þessa stóð, höfðu Sínverjar i Peking myrt æðsta
ritara sendiherra Japaninga. En 2. dag Jölímánaðar fengu menn fulla
vissu fyrir því, að Sínverjar höfðu myrt sjálfan sendiherra Þjóðverja,
Ketteler barón, á stræti einu i Peking 20. Jöní. Þá fréttist það og, að
Sínverjar höfðu brent og brotið niður híbýli allra ötlendu sendiherranna
í Peking nema Breta. Bretar höfðu ramger hös handa sendiherraliði sínu,
og þangað höfðu nö allir flöið aðrir sendiherrar ötlendra rikja og allir
ötlendingar þeir er í borginni voru. Sínverjastjórn hafði skorað á alt
Bendiherraliðið ötlenda, að verða á burt ör borginni innan sólarhrings.
En sendiherrarnir sáu sér ekki fært að verða við þessari áskorun, þar
sem járnbrautin var ófær, og þeir gengu að því vísu, að þeir yrði myrtir
undir eins og þeir kæmi öt fyrir dyr. Sínverjar veittu nö sendiherrun-
um í brezku hösunum reglulega umsát. Gátu sendiherrarnir komið boðum
í Jönílok til aðinírálanna um að koma sem skjótast til liðs við sig, því
að auðaætt væri, að sig myndi bráðum þrjóta vistir og varnir. 26. dag
Jönímánaðar gaf Sínverjastjórn öt auglýsingu og hét á þegna sína um
alt land að efla félag Boxara og leggja herlið fram til að reka alla öt-
lendinga ör landi. En þess er skylt að geta, að varakonungarnir i
suðurfylkjunum neituðu að hlýða þessu boði stjórnarinnar og Ieyfðu
öngvan Boxara-skap í sínum löndum, en bældu þar niður allar óeirðir og
héldu fullri vernd yfir kristnum mönnum og ötlendingum. Þann 4. Jölí
sendi Sir MacDonald, sendiborra Breta, enn eitt bréf til brezka aðmíráls-
ins, en ekki náði það til Tientsín fyr en 21. sama mánaðar, og skoraði
enn fastlega á hann um hjálp; hafði sendiherraliðið þá náð nokkrum
fallbyssum frá Sínverjum og drepið um 2000 liðs fyrir þeim. En nö