Fjölnir - 01.01.1838, Side 17

17
f>a5, sem livur Iiafði feíngjiS sjer i hönd — bissu eöa
sveðju, ögsi eða Ijá. jíarf ekkji Jiað að uiidra, Jiótt fieír
irði untlan að láta, er færri voru og verr búnir. Brestur
nú flótti í fótgaungulið fie/rra Sljettumanna. Kosciuszko
leítar við alla vega, að rjetta bardagann með riddaraliðinu;
enn fjekk eígi að gjört. jþrír hestar voru skotnir undir
honum, og nú er hann lagöur spjóti í ögsliua, og fellur
hann við. 5á er so mælt, að first slægi ótta á sljettu-
mannalið. Kosciuszko raknar við litlu síðar, og kjemst
enn á liest með liðsinni Niemcewiczs, vínar síns, ogríður
sem hvatlegast eptir riddaraliðinu, og vill stöðva fiað,
og halda uppi bardaganum; og uú gáir hann ekkji
vegarins, sakjir ákafa síns og míkjils áhuga, og fellur
hcsturinn í grifju eíua. Komu j>ar að honum Kósakkar
og ríðandi skotmenn; og eínn skotmaður lístur hann
mikjið högg aptan á höfuðið, og í sama vetfángji fær
hann lag af hroddstaung eíus fieírra Kósakkanua. Var
Kosciuszko f)á so mjög ífirkominn af 6árum og mæði, að
hann varð að hníga til jarðar, og í fiví bili kallar hann
hátt: “Finis PoloniaeT *)
3?essi orð Kosciuszkos voru endurtekjin ifir allt
Sljettumannaland.
Nú spirst til Varskár handtekníng Kosciuszkos, og
fiað með, að hann sje látinn. Fjellst borgarmönnum
við fiað allur hugur, og hörmuðu það meír enn frá verði
sagt. Og so seígja þeír menn, sem fiar voru fiá staddir
í borgjinni, að á marga slægi mikjilli sótt, er áður væri
lítt kránkjir, og sumir irði vitstola, enn þúngaöar konur
fæddi börn sín ófullaldra. Iíonur og karlar runnu ura
stræti borgarinnar, ljeta hörmulega, börðu höfðum á
múrana, og æptu af mikjilli örvílnun: “Koseiuszko er
dauður! nú er útsjeð um móðurland vort!”
*) “Nú er úti um Sljettainannaland!”
2