Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 7

7
pemia á borðinu íirir framan sig. Ilæður að likjiuiliim,
Iivursu glaður Lafaijctte varö við }iessa sjón, og livurnig
Kosciuszko linikkti við, aö sjá hershöfðíngjann koma
{>ar inn til sín í þá munJ, og het'lsa sjer með handa-
bandi og mikjilli blíðu. Upp frá þessu voru {»eír vinir
til dauðadags.
Kosciuszko var si'ðan i mörgmn umsátriim og stór-
orrustum, meðan Jiessi ófriður stóð, og koinst í mikla
kjærleíka við Washington, og gjeröist frægur af hrei'sti
sinni og hjartapríði, og {>ó ekkji siður sakjir manngjæzku
sinnar, og {>ess, að hann rjeð öllu við gjestaherinn, {>ó
hann væri útlendur sjálfur. 5að bar til eítthvurt sinn,
að ráðist var á enska herfilkjiugu sofandi, og drepið so
nálega hvurt mannsbarn, að ekkji stóð uppi, nema 40
liösmanna og fáeinir foríngjar. 3>eír voru teknir liöndum,
og áttu Kosciuszko líf sitt að launa; {m' hershöföíngjinn
hafði bannað, að láta neíiin í burtu komast; enn Ko-
sciuszko gaf jm ekkji gaum, og lagði við lífstjón, ef
nnkkrum væri meín gjert, {>eím er griða beíddist. 5egar
setið var um kastala {lann, er Nincty - Six er nefndur,
síndist það, sem optar, hvursu hanu var vinsæll af niöiiniiin
síiium. Eíiium flokkji af laiidvartiarliðinu var lialdið í
herimm, miklu leíngur enn í firstu var tiltekjið, af því
annar flokkur, sem átti að koma í stað {>essa, var ókom-
inn; og kölluðu menn, að þetta væru svik við sig, og
kurruðu illa. Kosciuszko {)ótti sem var, að {>eír liöfðu
satt að mæla, og mundu eíga bágt með, að vera leíngur
lieíman að. Ilann tók so til orða: “Góðir fjelagar! iður
er heítið lausu, og {>aö lieít vil eg enda; og ef iður
{lóknast, þá farið í friði; eg veíti iður lausn. Enn eg
má ekkji fara frá því starfi, sem mjer er á liendur falið,
og ætla að verða hjer eptir með liösmenn vora, j)ó þeír
sjeu fáir”. jiessi orð voru betri cnn fortölur. Jeír
æptu allir senn, og kváðust livurgji mundu fara, og ekkji
skiljast við höfðíngja sinn. Og upp frá þessu vildi eíng-