Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 19

og skjildi Iiann hafa að launuin 6000 rúblur hvur missiri.
Enn [)aö þekktist Kosciuszho ekkji, sem von var.
Nú fer Kosciuszko með Niemcemicz, vini siuum,
vestur til Eínglanz, og var þar vel og vingjarnlega við
honum tekjið*). ^aðan fór hann í Vesturheím, Og fjekk
j)ar alla hina sömu sæmd í viðtökum og ifirlæti, og síðar
Lafayette, er verlð hafði firirmaður Iians í liði Vestur-
álfumanna, sem áður er sagt. Jjóðfundarmenn sam-
banzríkjanna síndu honum þakklæti sitt, áþann hátt, er þeír
ætluðu, að lionum mætti bezt koma, útlægum manni og fje-
litlum; og greíddu honum laun hans með leígu; enn þá
voru ógreídd so árum skipti. 3>ar að auk gáfu þeír honum
80 mikjið fje, að hann gjæti goldið upp penínga þá, er
rússakjeísari hafði feíngjiö honum. Kosciuszko sendi
kjeísaranum fjeð, og beíddist um lefð, að skjiia aptur
öðru því, er hann hafði þeígjið af kjeísaranum, og þar
með þeíin 1500um þræla, sem firr eru nefndir; og kvaðst
ætla að hafa sjer lil framfæris það er liann hafði aflað
með sæmd þar í Vesturheími.
So var inikjill orztír Kosciuszkos, að mælt er, frægð
hans væri komin til hinna rauðu villiþjóða í Vesturálfu,
er hafast við á skógum og eíðitnörkum; og er þetta sagt
til sannindamerkjis. Eínn af höfðíngjum þessarra þjóða,
er kailaður var “skjaldbakan litla”, var um þær mundir í
Philadelphia; og eítthvurt sinn kjemur haun i heímboð,
þar sem voru stjórnannenn nokkrir og lierforíngjar, og
töluðu um afdrif Sljettumannalanz og fláræði Katrínar rússa-
drottníngar. Eun skjaldbakan sprettur á fætur, æðir um
stofuna með mikjilli reíði, og skjekur ögsi sína so mæ-
landi: “Herkjerlíng sú hefði átt að láta sjer skjiljast,
hvurju maður þessi, sem er vinur minn, muni fá til
leíðar komið”. Hershöfðíngji nokkur, sá er Harrison hjet,
sagði Iionum síðan, að hinn síðasti sljettumannakonúngur,
*) Enn jxftt hann hcfSi barist mót Efnglum í Vesturheími,
sem áður er á vikjið.