Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 25

25
Kjeísari sjálfur reít aptur brjef til Kosciuszkos á
þessa leíð:
Mjer er irnlælt, a5 svara brjefi iðru, bershöfðíngji!
5að skal verða veítt, sem iöur þikjir mestu máli skjipta.
Ef guð vill, vonar mig, að eg muni koina til leíðar
endurfæðíngu Sljettumannafijóðar, er bæði er hraust og
virðíngarverð. Eg hefi lieítiö því staðfastlega, og leíngji
verið áhugafullnr um farsæld Sljettumanualauz. Ilefir
það eítt firir staðið, er stórtíðindum gjegndi. Enn nú
er þeírri firirstöðu lokjið með skjelfilegri tveggja ára
stirjöld, er leíngji mun í minnum höfð. Ef Sljettumenu
fara skjinsamlega að, skal ekkji á laungu líða, áður þeir
nái aptur nafni sínu og áliti; skai eg vinna mjer það
til ánægju, aö sína þeím, að sá, er þeír ætluðu fjand-
mann sinn, mun gleíma hinu umliðna, og framkvæma
óskir þeírra. Gjarna vildi eg, hersforíngji! njóta iðvars
fulltíngjis í starfi þessu. Orztír iðvar og skaplindi og
vizka irði mjer að mesta liði. Vitið, hershöfðíngji! að
eg virði iður mikjils.
r
I Paríaarborg, 3. dag maimán. 1814.
Alexander.
Meðan stóð á fundinum í Vínarborg bjóst Kosciuszko
af Frakklandi, og ætlaði að ferðast urn Itali'u. Enn
er hann var komiun suður ifir Mundíafjöll, kom þar
til fundar við hann sendimaður sá, er stjórnarráð þeírra
Sljettumanna hafði gjört á eptir honum, og biðja þau
liann firir hönd þjóðarinnar, að hann fari til Vínar,
til að annast um hag barna sinna, so sem triggur faöir
allra Sl jetturaanna, og verndi málefni jþeírra. Kosciuszko
var þá maður gamall, og hafði hann tekjið köldusótt
er honum komu þessi orð. Ekkji að síður brá hann
við samstundis, og fór sem hann var til kvaddur. Enu
er hann kom til Vínar, var það um seínan; menn
höfðu þá slitið fundinum, og það var eínber heppni, að