Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 23

23
mælt, svöruðu margjir í senn, og spurbu, livnr sá mabur
væri, er rjett higbist til komiuu, að ávarpa þá slikum
orbum? Ilann svarar: “eg em Kosciuszko”. Enn fieím
brá so við öllum samt, foríugjum og liðsmönnum, að
þeír leggja frá sjer vopnin, og falia á knje firir alræðis-
raanni (naczelnik) sínum, eptir sið Sljettumanna. Enn
þeír, sem næstir lionum voru, snurtu knje hans hinni
hægri hendi, tóku ofan, og dreífðu dupti á höfuð sín
til iðrunarmerkjis. Síðau var eldurinu slökktur. Hann
gjekk þar sjálfur að, og fór ekkji firr þaöan, enn öllu
var aptur skjilab, er rænt liafði verið. Um þetta varb
mönnum all-tiðrætt.
jregar Alexander kjexsari var kominu til Parísar-
boi’gar, bauð hann Kosciusz/co á sinn fund. Enn sakjir
þess ab Kosciuszko var hinn mesti þjóðfrelsismaöur, varð
hann ekkji búinn til þeín-ar ferðar; enu kjeísarinn sendi
eptir honum vagn sinn og filgdarmann sinn eínn, og tók
honum blíðlega, og faömaöi hann ab sjer á hallarstjett-
unum. Síðan víkur hann máli sínu að um hag Sljettu-
inanna, og livursu á horfðist firir þeím. Landabrjef
e/tt lá þar á borði. Kosciuszko bendir á landabrjefið,
og sínir kjeísaranum hin foruu landamæri milltim Rússa-
veldis og Sljettumannalanz, og tjáir firir liontim, hvur
nauðsin honum þikjir á vera, að þar sjeu biggðir kastalar
og settar varnir, so að Sljettumönnum sje við eíngu
hætt af hendi Rússa. Eptir þessa viðræbu sagbi Con-
stantin kjeísarasou á mannamótum í Parísarborg, “að
karlinn væri gamalóra”. Enn kjeísarinn gaf Kosciuszko
leífi til, ab skjíra brjeflega frá, hvað hann vildi vera
láta ttm þetta mál, og gjöra greín firir því. Síöan ritaði
Kosciuszko kjeísaranum. 3?að brjef er merkjilegt, bæði
sakjir þess, hvursu það er eínfalt og viðhafnarlítið, og
hins, að hann heldur þar fram hinu sama ráöi, og síðar
Londonderry lávarður í Vínarborg, er liaun vantreístist,
að fá meíra ab gjört í hag Sljettumönnum, sakjir ágjirndar