Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 27

27
meö því liann gjeti ekkji oröiö ættjörðu sinni að liöi,
ætli hann að setjast að í Sveíss”. — Ilann kom aldreí
síðan á Sljettumannaland.
f>egar Kosciuszko hafði lokjið ferb sinni á Italíu,
hjelt hann til Solothurns á fund Zeltners og ættíngja
hans. 3>ar var firir bróðir Zeltners, og virðist Kosciuszho
so vel til hans, að hann settist að hjá honum, og
dvaldist j)ar þá stund, er hann átti ólifaða. Hann hjelt
sig ekkji ríkmannlega, og varði tekjum síuum til hjálpar
jiurfandi mönnum, og var það rnikjið fje. Fæða hans
var óbreítt hversdagslega. Hann var að jafnaði so
húinn, að hann var í blárri ifirhöfn, heldur snjáðri, og
blómknappi stúngjið í hneslu á barminura; og so miklu
Ijet liann sig varða uin þelta skart, aö hann inátti ekkji
af því sjá um hávetur; Ijetu konur og meíar í Solothum
sjer mjög annt um, að birgja liann að blóinum, eíns og
með þurfti. Hann svaf hvurja nótt á harðri dínu, og
hafði ifir sjer eína voð þunna. Á sumrum reís hann úr
rekkju eínni stundu firir miðjan morgun, enn á vetrum
stundu seínna. Að morgunmálinu sat hann að borðum
ineð jþeím Zeltner, og að lokjinni máltíð gjekk hann til
stofu sinnar; reít hann f)á brjef og iðkaði vísindi, eður
sagði til elztu dóttur Zeltners; hún var J)á 12 vetra;
unni Kosciuszko henni eíns og faðir barni sínu. jjiegar
stund var af dagmáluin steíg liann á hest, og reíð
eínn saman að hei'man; var það lítill hestur, brúnn
að lit, er hanu hafði jafnan til þeírra feröa. Ilanu
hvarflaði víða um i nágrenninu; og kjæmi hann j)á að
bóndabíli, er honum þætti fátæklegt, var hann vanur að
fara af bakji og binda hest sinn viö trje; að fní búnu
gjekk liann inn, og tók j)á tali, sem firir voru ;
var hann blíður og vingjarnlegur, spurði þá um hagi
þeírra, og gaf þeím gjafir, eptir því sem hvurjum
kom best; síöan fór hann af stað sem skjótast, til að
komnst undan þökkum þeírra. Bærist honum sú fregn,