Ný félagsrit - 01.01.1848, Síða 144

ill
HEST.VHKTTAItDrtM AR.
er komiíi í inálinn, aB fæí)i þetla hafi verifc nægilegt
til lífsins vifcurhalds. Hún haffci og legifc veik frá
inifcsumri og frani afc veturnóttuni árifc 1839, en var
þó í inifcjuni Janúar mánufci 1840 orfcin svo hress, vifc fæfci
þafc seni þórnnn gaf henni tvisvar á dag, afc hún, eptir
því sein vitnin báru, heffci getafc gengifc á næsta bæ.
jiafc ber einnig til greina afc taka, afc þau þórunn og
inafcur hennar voru hláfátæk, og einkiim, afc efnin
leyffcn þeini ekki afc láta Onnu betri vernd í tfc gegn
vetrar-kuldanuni, er hún átti verst niefc afc þola.
þegarþórunn koin fyrir rett, þann 28. Apr. 1840,
skýrfci hún frá, afc hún nieö ásettu ráfci og í þeiin til-
gángi afc tengdamófcir sín skyldi deyja úr húngri,
heffci gefifc henni of lítifc afc eta og drekka, til þess
afc losast vifc þessa byrfci, því hún var sökuin elli og
lasleika ekki fær til nokkurrar vinnu, en þau hjón
liöffcu tckizt á hendur afc sjá fyrir henni mefcan liún
liffci. En í öfcru frumprófi, þann 2. iVlai s. á., tók
hún aptur þessa skýrsln, og bar sifcan stöfcuglega fram,
afc sér heffci orfcifc á afc segja þafc í ógáti og óráfci,
vegna þess hún heffci hugsafc svo niikifc uiii inálifc
og af því hún varólett. Læknirinn, sem skofcafci likifc,
þá er þafc var 19 daga gainalt, let þafc álit í ljósi,
afc konan heffci ekki dáifc eingaungu af fæfcis skorti;
aptur þótti honuni liklegt, afc skortur þessi, ásamt
lifrarveiki og kiildanuin á heiniili hennar, hafi valdifc
daufca hennar. Eptir þesstini iiiálavöxtuni þótti yfir-
réftinuiu þafc ekki vera nægilega sannafc, afc þórunn
lieffci valdifc daufca tengdamófciir sinnar, og liélt hann
fifc vifcurkenníng hennar þann 28. Apr. yrfci því sífcur
tekin til greina, sem landlæknirinn áleit hana efasain-
ari og óvissari fyri þá sök, afc hin ákærfca var koniin