Ný félagsrit - 01.01.1848, Qupperneq 155

IIÆSTAKETTAHDOMAR.
loS
>
]>ab bendir ab cins sýsluinanniniint í Arnes syslu, sein
bebib haf&i uni þess álit og alkvæfei, á vissar laga-
greinir og röksenidir, hverjar valdsniaíiur kóngs í
hérabi og dómari niátti betur kunna ab heiinfæra uppá
casum, heldurenn aintsyfirvaldií), er bjó lengra í burtu
frá foro delicti enn 5 mílur: og tók trúanlegt, aí>
illvirki Gottsveins inundi vera ósjálfrádt vobaverk —
hvab hérabsdóniarinn ]>ó réttilega inetur vera frainib
af ásetníngi. Af ániinnstu anitsbréfi verburþví ei leidd
önnur málsbót fyrir kanimerráb Melstcí), enn sú, ab
anitib fjrir sitt leyti samþjkti, ab öndverblega þjrfti
ei uppá réttvísinnar vegna ab lögsækja Gottsvein, og
þessuui væri gefib tækifæri til ab ná sættuin af vibur-
parti sínuiii, úr hverju ekkert v'arb sökiini þess, ab
Gottsvein annabhvort vantabi vilja ellegar efni og
úrræbi til ab fnllnægja þorsteini fjrir libinn órétt og
heilsutjón. Uiii þetta og fleiri málsins atribi varb
hérabsdóniarinn vitandi, ábur hann tók þab undir dóni,
og þá var ennnií tíb til ab sjá svo uni, ab dóinsútfallib
gæti orbib réttvísara og vibunanlegra fjrir klagandann
enn þab varb. Til hins var ekki ab þenkja: ab neinn
brestur í réttdæini eba réttdæniis undirbúníngi yrbi
réttlættur fyrir landsjfirréttinuni, en þótt anitib liefbi —
livab ei er tilfellib, viljab exiniera kanunerráb Melsteb
tilskipnn j)t'S8Í, nc lilsl.ip.m 20. Olit. nián. 1919 fyrir Dan-
niörk, samnnhornar við Cancellibrcf, dags. 16. Sept. 1797,
virðast að ætlast til, að sókn cij;i að stolna af rcttvísinnar
bálfti þar scm cins cr ástalt og í {>essu máli, og þykir þvi
in casu cigi ástæða lil slíkrar málssóknar, 0{j það því síður,
scm það þykir ráða mega af fruinprófinu, að ávcrkinn hcfir
ckki verið vcitlur eptir iimhugsiiu eða mcð ásetningi.” (—•
,,/tifortil dcr xnalcdcs in cnsu dcstomindre findcs An\cdninfj%
som det nf' det oytarjne lorhor er at formode * —),