Ný félagsrit - 01.01.1848, Blaðsíða 160

ÍGO
IIÆSTAUETTAUDOMAR.
sem konúngs og kirkjn jarbir í hinu forna Skálholts
stipti snerti, hvorki gengnar úr gildi meí) rettarvenju
ne seinni lagabobuin, enda var þab ekki snnnaib, ab
þab n o k k u r n 11 in a hefbi verib venja ab gjalda
fátækra tiund af konungs og kirkju jörbuni,
þeim er um var rædt. Ab sönnu hafbi slík tíund verib
goldin árib 1829, en eptir skyrslu prestsins var þab
einúngis gjört af hlybni vib amts-úrskurb þann, sem
ab frainan er getib.
Landsyfirretturinn dæmdi því, þar.n 9. Oktbr.
1837, í málinu þannig rett ab vera:
„Appellantinn, presturinn Benediktþorsteinsson
á Orinsstöbum, og abrir leigulibar á kóngs og
kirkju jörbum í Norbfjarbar hrepp og Suburmúla
sýslu, eiga fyrir innstefndrar tébs hrepps fátækra
fjárhirzlu ákærtim í þessu máli fríir ab vera.
Málskostnabur fyrir bábuin rettum nibnrfalli, en
í salarium til innstefnda skikkaba málsfærslit-
inanns fyrir undirrettinum, hreppstjóra Jóns Jóns-
sonar á Bót, betali þab opinbera 8 rbd. r. s. þær
uin og móti nefndum presti i niburlagi innleggs
til landsyfirréttarins af 28. Aug. 1837 frá inn-
stefndra fiilliuektugiim frainfærbu ótilbærilegu orb,
vibvíkjandi undirrót máls þessa, eiga daub og
maktarlaus ab vera. Akvebib salarium ab greiba
innan 8 vikna frá dómsins löglegri birtíngu,
undir abför eptir löguiii.”
I Suburmúla sýslu var þann 25. Aug. 1836 í
málinu þannig dænit rétt ab vera:
„Sá innstefndi, sóknarprestur séra Benedikt
þorsteinsson, sem og allir þeir leigulibar er búa