Ný félagsrit - 01.01.1870, Qupperneq 107

Um stjórnarmálið.
107
mann frumvarpsins. En þegar svo stófe á, þá heffci litií) svo
út, ef uppástúngan heffei verife tekin, aö menn vildi taka
þvert fyrir umræfeurnar, og þafe þykir mér öldúngis efelilegt,
þú þíngife viidi ekki afehyllast þá afeferfe. þafe er annars
svo sjaldgæft, afe oss gefst kostur á afe eiga orfeastafe vife
hinn háttvirta stjúrnarforseta, afe oss hýrnar ætífe brún þegar
vér sjáum hann endur og eins. Vér heyröum nú nýlega
orfe hins háttvirta stjúrnarforseta, og eg vildi gjarnan
gjöra svo mikife úr orfeum hans sem mefe nokkru múti
má verfea, en þar var sannarlega ekkert í, sem mér fannst
geta lagt hapt á frjálst atkvæfei manna, hvort heldur
skyldi láta mál þetta gánga til annarar umræfeu, efea
ekki. þafe er einmitt um þetta atrifei, sem eg vildi úska
afe hinn háttvirti stjúrnarforseti vildi taka til máls, og
segja rétt áfram, einfalt og hispurslaust, en þú ljúslega,
hvort þar sé í rauninni mút ætlan vorri nokkur hlutur,
sem hann fyrir sitt leyti gjöri sérlega mikife úr. Eg játa,
afe mér er þafe úskiljanlegt. Mér finnst, afe þafe væri svo
efelilegt afe þetta mál yrfei afe koma fram til samræfeu, til
umræfeu, afe þafe væri miklu framar undarlegt, ef allsendis
væri þagafe um þafe. þafe vita menn og, afe menn geta
ætífe haft fyrirspurn eins og formála. Mefe spurninpi fékk
mafeur afe vita, hvort stjúrnin ætlafei afe hafa málife fram,
en þá um leife var sannlega ekki færi á afe hafa lángar
samræfeur um allt þetta mál, sem þú hlýtur afe vera oss
mjög umhugafe, hvort sem vér finnum köllun hjá oss til
að taka þátt í umræfeunum eöa ekki. Eg sé því ekki
betur, en afe flutníngsmafeur frumvarpsins hafi valife efeli-
legan veg, þar sem hann hefir borife upp frumvarp, og
eg hefi nokkurn beig af, svo framarlega sem ekki kemur
neitt meira fram málinu til skýríngar, afe þafe kynni afe
verfea misskilife, ef þíngife neitafei afe láta málife gánga til