Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Qupperneq 48

48
selja eður lóga á neinn hátt, án leyfis sjálfrar kirkj -
unnar efiur æðstu verndarmanna hennar, er þó geta
leyft og bannað slikt, því ab eins að kirkjunni sé
sjáanlegur hagnaður búínn af sölunni, nú fyrst kirkj-
an eða í hennar stað æstu vernclarmenn hennar ein-
úngis hafa rétt á að leyfa og banna sölu á jörðum
kirknanna, þá er kirkjan sjálf eigandi jarðanna, en
ekki bóndinn, eður liver annar, sem kirkjuna á, og
verður það þó ekki varið, að eign manna og yfírráð
yfir kirkjunum sjálfum er mikið takmörkuð, enda
lield eg, að einginn kirknaeigandi mundi svo ósvíf-
inn, að þora að nefna sig en ekki kirkjurnar eig-
anda að kirkjujörðunum, þar sem kirkjurnar eptir
gömlum máldögum, ýmsum skjölum og kirkjubók-
um, liafa átt þær í lángan aldur sem óbifanlega
eign, nema skyldi höf. athugas. ætla sér, þá hann
eignast kirkju, sem á jarðir, að fara með þær jarð-
ir að öllu leyti, sem væru þær bændaeign, og nefna
þær þessu nafni; önnur meining verður ekki tekin
af orðum hans, en reynslan og tímarnir miinu leiða
það í ljós, hvort homim muni haldast uppi slikur ó-
jöfnuður og rángindi.
5ví neitar einginn, að alþingismenn liafi undan
skilið alþíngiskostnaðinum lénsjarðir presta, o. s. frv.,
en hvergi sést það, að þeir hafi undan skilið prests-
mötuna (Salarium) eptir bænda-kirkna kúgildin, og er
þar þess heldur ekki minnzt í hinni nýu löggjöf; höf.
athugasemdanna fer sjálfur nærri uin það, að ekki
síður þeir, sem þykjast fróðir, en hinir svo kölluðu
fáfróðu á Islandi, vilja hlýða einúngis útþrykkileg-
um lögum, en ekki ógreinilegum eður misjafnlega
útþýddum lagaboðum eður skilníngi þeim, sem liærri
og lægri embættismenn kunna í þau að leggja, það
er því ekki rétt að kenna fáfræði sumra Islendínga
um misskilníng þann, er hlauzt af óaðgæzlu eður