Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Qupperneq 52

52
má selja eður lóga jörðum sér til hagnaðar ogábata,
en }iað er nú alkunnugt, að opt hafa menn hagnaft
af sölu vissra jarða, og eins gæti það orðið um
kirkjujarðirnar, t. a. m. skylcli væn og kostagóð
kirkjujörð Iiafa nokkra stund veriö í niðurníðslu sök-
um ábúðar einhvers ódugnaðarmanns, og fyrir þá
skuld ekki feingist dugandisbóndi á hana án tals-
verðs kostnaðar frá eigandans hálfu, en þar á móti
skyldi merkisbóndi vilja fá jörðina til ábúðar, með
því móti að hann feingi liana keypta, og byði þó í
hana ærna fé, mundi nú ekki hollara og arðmeira
að mega selja manninum jörð þessa, en fá apturmá
ske tvær eins afgjaldsmiklar jarðir fyrir verð þess-
arar einu jarðar. Opt eru líka kirkjujarðir í jjarlægð
frámanni, sem hægt væri að selja sér til hægðarog
hagnaðar, og fá aðrar opt betri nær sér fyrir sama
verð; að eg nú ekki tali um, ef menn þyrftu að
flytja búferlum lángar leiðir frá eignum þessum, og
margt fleira mætti færa þessu til sönnunar, sem eg
lield að liggi Ijóst fyrir flestum, nema höf. athuga-
semdanna. Eg hefi nú að vísu orðið nokkuð fjöl-
orður, af því eg vildi svara flestu í athugasemdun-
um að kalla orði til orðs; en það er ei mitt að
skera úr, hvort eg eða hann liafi rétt að mæla.
4. KA UP MA Ð URÍNN
kveðnr Reykjavíkurpóstinn.
Reykjavíkurpósturinn hefir í júnímánuði 1849,
rétt undir andlátið, virt kaupmanninn vestra svars
og viðtals enn þá einu sinni, og segist hann þar ná-
kvæmlega hafa yfirfarið ástæður kaupmannsins, en
sér hafi fundizt, að þær sanni ekkert af þvi, sem
þær hafi átt að sanna, og þess utan ber hann kaup-
manninum það á brýn, að hann líti ekki nema áhag
sinn og sinnar stéttar, og yfir höfuð má glögt heyra