Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Síða 64

64
að bæta, sem nú hefi e$ sae;t, og hvað af því úr að
fella.
2. VM BRÚKVN SLÉTTVJÁRNANNA.
I sjötta ári Nýrra Félagsrita er getift um slétt-
unarverkfæri þau, erþjóðhaginn Guðbrantlur Steffáns-
son, hefir funtlið upp og smíðað, og eru járnin bæði
þar dregin upp, og skýríngar gefnar yfir, hversu
þau skuli nota; en með því eg var einn af þeim
mönnum, sem járnin í fyrstunni voru send til reynslu,
og hefi þókzt verða þess var við brúkun þeirra, að
hentara væri að vikja nokkuð frá þeirri aðferð, er í
Félagsritunum segir fyrir, álít eg mér skylt að geta
þess þeim mönnum til leiðbeiníngar, er framvegis
vilja hafa not, af járnunum, og þæktist eg þá vel
hafa unnið, gætu þessi fáyrði min orðið til þess, að
fleiri vektust til að vilja eignast járnin og nota þau,
einkum þar eð menn þeir, er áður voru vanir við
önnur sléttunarverkfæri, taka þessi lángt fram yfir
öll önnur. En þó mér geðjist að sumu þvi, er í Fé-
lagsritunum er ritað um efni þetta, rita eg hérleið-
arvísir um alla brúkun og meðferð járnanna, ein-
úngis fyrir þá skuld, að einginn lesenda minna rugl-
ist í samanburði á þessari ritgjörð og Félagsritunum,
og auk þess getur svo farið, að einhver lesi þessi
fáyrði mín, er ekki á Félagsritin.
1. Vmdeiiir/sluna.
Járn þessi eru þann veg smíðuð, að stálið er í
miðjunni, en deigt járn lagt utan um beggja vegna,
eru þau siðan soðin saman líkt og ljáir eru smíðaðir
á Islandi, en svo eru járnin mátalega hert, að deingja
má þau köld; en jafnótt og þau eru deingd, skal
jafnan væta vel deingsluhamarinn, og er bezt að
deingja þau með skalla hamarsins, einkum þá deingja