Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Blaðsíða 65

65
skal hið fyrsta sinn, þvi þau eru þykk með meitils-
egginni, og verður j)á að deingja varlega, svo ekki
komi sprúngur í járnin af of þúngum höggum, eða
eggin verði hólótt; en {)egar járnin eru orðin nægi-
lega þunn, er bezt að slétta eggjarnar á hverfisteini
og brýna síðan, eins og önnur torfverkfæri. Verði
maður þess var, að deiga járnið sláist fram yfir slál-
ið og járnin fari að digna, má þynna þau á hverfi-
steini þannig, að leggja deingslufarið á beggjavegna,
svo deiga járnið eyðist svo mikiö, að stálið komi
fram í eggina. Meðan plógskerinn er deingdur,
skal skrúfa litla skerann frá, og deingja hann sér,
og ríður mest á, að hann bíti vel, því hann sker
grasrótina.
2, Um s k ep t ín r/ u 11 a.
3?að er auðséð á öllum járnunum, hvar sköptin
eiga í þau að gánga, og hefir mér reynzt hezt að
liafa sköptin 5—6 kvartil á leingd, og mega þau öll
vera álíka laung, en sémunur gjöröur á þeim, ættu
sköptin, sem eggjarmegin eru á plógskeranum og
réttskeranum, að vera leingst. Jverhún skal hafa
á öllum sköptunum, líkt og á pálskapti.
3. Um torfski/rðinn af þúfunum.
3?egar slétta skal þúfur, skulu tveir menn fyrst
taka réttskerann ^), setja odd hans beint niður í
jörðina, þar sem rista skal, og rista fyrir mjóuin
toríum í þúfnalautunum, og skulu torfurnar að jafn-
aði ekki breiðari en einskerinn er; því þá verður
*) Nöfn járnanna eru svo vel valin. að allirmunu þekkja
þau, þó þeir liafi ekki séð uppdrált þeirra, þó liefði eg kunn-
að betur við, að bogni skerínn, sem líka er nefndur ,,plógskeri“,
befði heitið ,,krókskeri“, því bann er ekki bugbeygður, heldur
krókbeygður.
5