Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Qupperneq 70

70
um að bjarga sér og sínum. ;því fiykir líka, eins
oger, mikils uin vert að yrkja veljörð sína, ogbafa
nægar slægjur á að gánga, meðan heyanna - timinn
stendur yfir, og hver sá bóndi, er vel aflar heyanna,
þykir jaf'nan vel á veg kominn til að geta bjargazt
f'yrir sig og hyski sitt, en þá er f)ó eptir að verja
vel heyafeingnum, svo að hann verði búinu að mestum
notum. Ei má því neita, aö mestu og beztu hey
húmannsins gánga optast fyrir kýrnar, og fiví er fiað,
að margir eru nú á dögum teknir að eiga færri kýr,
og viö þann muninn meiri sauðpeníng, en bæði um
nautpening og sauðfénaö mun með sanni mega segja,
að bóndinn megi hvorugs án vera, þegar alls ergætt.
En þegar kýrnar víðast taka hið mesta upp af hey-
um bóndans, jiá geta allir heilvita menn séð, hve
áríðandi er, að kýrnar í búuin manna sé góðar og
arðmiklar, því hafa góðir búmenn sagt, að betra sé
í búi aö eiga 2 vænar mjólkurkýr, en 3 stirlur, eða
sem sumir kalla Bstritlur“ eða Bstriplur“. Jó menn
hah fyrir laungu séð sanna á þessu, og þess utan
hafi komið út á prent ritlíngar um einkenni á góð-
um kúm1, og yfirvöldin þar að auki hafi lagt ríkt
á, að bændur kostuðu kapps um að eiga góðarmjólk-
urkýr, en hafna stirtlunum2, munu þó enn þá marg-
ar laklegar mjólkurkýr, sem varla borga eldi sitt,
en eyða lieyum bænda. Trauðlega geta menn þó
sagt, að þetta sé alls kostar að kenna hirðuleysi
manna, því margan bónda þekki eg, sem liefir látið
sér ant um að bæta kúakyn sitt, og feingið sér jafn-
vel lángt að eldiskálfa, bæði kvígur og naut, af því
^) Sjá Lærdómslista-félagsrit, 6. B, bls. 20.—90. !) Á of-
anverðum döguiu Steffáns aiiitinanns Thorarensens heyrð’i eg
þess getið, að hann léti gánga umburðarbréf í norður og aust
uramtinu um efni þetta, en orð lék á, að því boði liefði ekki
allstaðar verið vel tekið.