Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Side 71

71
kúakyni, seni liefir haft orð fyrir að vera gott, en
þetta liefir ósjaldan mistekizt, því stnndnin hefir und-
aneldi góðra kúa ilfei reynzt, og eingin óhrygðnl
einkenui hafa menn enn fundið, til að þekkja góð-
ar kýr og kýrefni frá enum lakari. Olafur stiptamt-
maður Steffánsson hefir skýrt frá nokkrum auðkenn-
um á góðum kúm i ritgjörð sinni ,Um not af naut-
peningi“ í Lærdómslista-félagsritunum, 6. Bindi, hls.
20.—21. Búnauta og lífkálfa auðkenni telur liann upp
í sama ritlíngi, bls. 25.—28., og visa eg þar til þeirra
einkenna, og hafa þau opt reynzt betri en ekki,
en eptirtektasama og greinda búmenn hefi eg
helzt heyrt telja þessi beztu einkennin, að halinn sé
liármikill og stertlángur, mikill mjólkurpoki og digr-
ar mjólkuræðar, mikill kviður og júgur, og digrir
lítið niðurmjóir spenar; en lífkálfa-merki, bæði á törf-
um og kvígum, telja þeir, auk þess að þeir sé ei
ahlir nema undan góðum kúm í báðar ættir, sílt og
stórt brínguhesi, sveipað háralag á hálsinum og apt-
an á lærunnm, og hafi mikinn liárasveip skamt fyr-
ir aptan herðakamhinn, dumburauðan , dökkan eða
músgráan lit, svartleitar granir1. En ekki veröur
ætíð á alt þetta kosið, þegar kálfii skal ala, því
kýr eru óvíða margar á heimili, sem beri um sama
leyti, svo menn geta ekki valið um marga kálfa í
senn, og því síður er vonlegt, að menn bæti kúa-
kyn sitt með því að kaupa kýrnar að öðrum; því
þegar þörfin kallar að, verða menn að taka þærsem
bjóðast, en ekki er víst, að þær sé ætíð góðu kýrn-
ar, einkum ef allur þorri kúa vor Islendinga er nú
í lakari kúaröðinni. 3>ar svo mikiö af heyum manna,
sem svo miklu er til kostað af hverjuin hónda, fer
fyrir nautpenínginn, sem þó ekkert landbú má án
r) Sjá enn fremur utn þetla efni Klpóst. 3. árg. Ids. 181.
og 188.