Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Qupperneq 72

72
vera, hygg eg öllum mætti vera mjög ant um, aö
bæta kúakyn sitt, og vera sér út um góðar mjólkur-
kýr, en fæstir bændur bafa efni á aö bæta kúakyn
sitt með kúm frá útlöndum, og þar að auki gefst
sjaldan færi á því, tel eg það því mestu varða, að
menn bættu kýreignina beima hjá sér af innlendum
kúm, og er það með því að afla sér þeirrar þekk-
íngar á kúnum, að menn geti hafnað stirtlunum og
átt að eins góðar mjólkurkýr, og þar eð „Fram-
fara stofnfélagið" befir nýlega eignazt nokkrar bæk-
ur, sem greinilega skýra frá óbrygðulum einkenn-
um á öllum kúm, sem berlega sýna á kúnni, bvað
mikið eða lítið bún geti mjólkað með eðlilega nægu
fóöri, befi eg í hyggju að senda bréflega félaginu
nokkrar skýríngar yfir efni þetta, og þær svo fáorð-
ar, sem mér er unt.
Jiegar á það er litið, bversu kýr í öllum lönd-
utn liafa misjafnar verið, svo þegar góð injólkurkýr
borgar ineir en bezta fóður, eru sumar kýr svo ónýt-
ar, að ei verður nema skaði að þeim í búi inanna, jtá
er ekki að furða, þó menn frá fyrstu tiinum bafi
viljað þekkja kýrnar í sundur, og læra að sjá af
útliti þeirra og sköpulagi enar betri frá enum lak-
ari; inörg einkenni á kúnum bafa því af Ijölda
manna að gætt verið og rannsökuð, en eingin feing-
izt óbrygðu!, þángað til að þetta tókst fyrir fá-
um árum.
Frakkneskur maður, Frants Guénon (Genong)
að nafni, hefir fyrir rúmum 30 árum fundið einkenni
þessi, og hafa þau reynzt öldúngis óbrygðul. Ein-
kenni þessi eru svo glögg, að sjá má ekki einúng-
is á hverri fullorðinni kú, strax og gætt er að vand-
lega, hvað mikla og liversu kostgóða mjólk hún
mjólkar, ef hún er vel alin, og þess útan hversu
leingi bún stendur geld, heldur má líka sjá þetta