Fréttir frá Íslandi - 01.01.1885, Blaðsíða 12

14
ÖNNUR INNANLANDSSTJÓRN.
sakir sumarið 1884 af landsköfðingja, fyrir fjárvanskil við lands-
sjóð, og 16. júlí 1885 af konungi fyrir fullt og allt og án
eptirlauna. Var hafin réttarrannsókn gegn honum veturinn
1885 og sakamál höfðað á hendur honum 5. ágúst eptir skip-
un stjórnarherrans; hafði Fensmark pá setið í gæsluvarðhaldi
frá 12. maí. Héraðsdómarinn kvað upp dóm yfir honum 14.
ágúst, og dæmdi hann í 8 mánaða betrunarhúsvinnu og að
greiða málskostnað, enn ekki skaðabætur, pareð pá varð eigi
nákvæmlega ákveðið, hve mikill sjóðpurður Fensmarks væri.
Landsyfirdómurinn staðfesti héraðsdóminn 12. okt., og við hann
undi Fensmark, sem vonlegt var, enn sótti um til konungs að
verða náðaður, og pað var honum veitt með konungsúrskurði 6.
nóv., pannig, að hegningu peirri, er hann var dæmdur til (8
mánaða betrunarhúsvinnu), var breytt í priggja mánaða einfalt
fangelsi; mæltist pað misjafnt fyrir, sem vonlegt var, pegar
litið er til saka og í samanburði við aðrar refsingar. Enn sak-
irnar eru sprottnar af dæmalausum embættisrekstri Fensmarks
í pau fáu ár, sem hann var hér við embætti. Honum var
veitt ísafjarðarsýsla sem kandídat í lögfræði 16. apríl 1879,
enn pegar við lok pess árs var sjóðpurður Fensmarks orðinn ná-
lægt 5000 kr. eða næstum eins og sýsluveðinu (6000 kr.) nam,
og síðan jókst hann árlega frá 2—3000 til 5—6000 kr., og
eptir pví sem næst hefir orðið komist nema vanskilin við lands-
sjóð alls milli 26000 og 27000 króna. Auk pessa var hann í skuld
um 1080 kr. 64 au. við sýslusjóð ísafjarðarsýslu og 142 kr. 75
au. við dánarbú eitt, er var í vörslum hans. Og upp í alla
pessa skuld gat hann eigi vísað á nema rúmar 8000 kr. Hann
hirti aldrei um að hafa opinber gjöld aðgreind frá sínu eigin
fé, og brúkaði að minnsta kosti síðustu árin (1883 og 1884)
talsvert fé um fram laun sín til eigin parfa, sem hann tók af
landsfé, og hirti pannig ekkert um að spara við sig, pótt hann
sjálfur játaði, að sér hefði verið kunnugt orðið um sjóðpurðinn
haustið 1882. öll bókfærsla var enn fremur í mestu vanrækslu
hjá honum, og hann sýndi yfir höfuð svo staka óreglu og hirðu-
leysi í embættisrekstrinum pegar frá byrjun, að pað má mestu
furðu gegna, hversu lengi hann hélt embættinu, sér og öðrum
til tjóns og hneisu.