Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1895, Qupperneq 3

3 ,
það hefir garðurinn hlutast sundur og Auðunshóll orðið frálaus.
Þær götur eru nú grónar. «Hóllinn» er efri endi garðlagsins;
en við efri hlið hans er tóft, aflangt-ferhyrnd, sem heflr haft
dyr á vesturendannm og litur helzt út fyrir að hafa verið fjár-
rjett. Er «hóllinn» hafður fyrir annan hliðvegg hennar, en hún
er yngri og rýrlegri en hann. En nærri má geta, að þá er hún
var byggð hefir «hóllinn» enn verið með sínu upprunalcga lagi
sem garður. Nú er hann mjög síginn, og er að eins lítill bali.
Ásmundarnúpur. 3. p. 3. k. «Ásmundur nam út frá Helga-
vatni um Þingeyrasveit ok bjó undir Gnúpi». «Þingeyrasveit»
mun sú byggð sem nú er kölluð «Þingið». Bær Ásmundar hefir
staðið uppi 1 heiðardalnum undir núpnum, sem yztur er á Víði-
dalsfjalli. Þar hefir í langa tíð enginn bær verid, en að eins sel.
Nú er þar aptur gerður bær og kallaður Ásmundar&of.
II. Vatnsdœla.
[Sigurður Vigfússon férnfræðingur hefir áður rannsakað sðgu-
staði i Vatnsdælu, og kann jeg fáu einu þar við að bæta eða
gjör að segjaj.
Þórdísarholt. kap. 15. «Ok er þeir kvamu at Vatnsdalsá...
fæddi Vigdis meybarn, hon var Þórdís kölluð. Ingimundur mælti:
«Hjer skal Þórdisarholt heita .... Þórdísarlækr fellr vestan í
miðju vatni* (eldri útg. «vestan í Smiðjuvatni*). Þórdísarholt
hefir nú týnt nafni sínu; en Þórdísarlækur kemur vestan af háls-
inum fyrir sunnan Vatnsdalshóla og rennur í «Flóðið», sem nú
er kallað. Upp með læknum er lítið holt, sem mun vera Þór-
dísarholt. Sagt er, að þar sem «Flóðið» er nú, hafi áður verið
vötn og hafi hið vestra, sem lækurinn rann i, heitið Smiðjuvatn,
en að þau hafi orðið að einu vatni af því, að skriða, sem fjeil á
Bjarnastaði 1720, hafi stiflað ána. Flóðið fer minnkandi af aur-
burði úr Vatnsdalsá. Sama er að segja um Urðarvatn, sem nú
er lítil seftjörn, en var hyldjúpt í minni gamalla manna. Verið
getur að HeJgavatn hafi líka minnkað af sömu orsök. Þormóðs-
lækur, sem Landn. getur um að fjell úr vatninu í ána, virðist
eptir sambandinu hljóta að vera afrás Helgavatns, en ekki ein-
hvers annars vatns fyrir vestan ána, sem nú sje horfið. Þessi
lækur og Fosslækur munu vera nefndir sem takmörk á land-
námi Ingimundar að utan. [Það er auðsjáanleg ritvilla i Árbók
1*