Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1895, Qupperneq 10

10
faðma breið. Miðgafl er í henni nál. 2 J/* faðm frá suðurenda;
ógjörla sjer fyrir dyrum á honum, verður þar afhús og eru dyr
við vesturgaflinn, sýnist svo sem aðrar hafi verið að austan, en
aðrar að vestanverðu. Yið norðurgaflinn eru dyr á aðaltóftinni,
og lítur lika út fyrír, að aðrar hafi verið á austurhlið en aðrar
á vesturhlið skálans. Með öðrum orðum, það er eins og gaflarn-
ir hafi verið frálausir. En líklega eru þetta aflaganir. Rjett
hjá tóftinni, litlu ofar, er klettur mikill; en annar litlum kipp
þar fyrir ofan og er sá fyrir utan túngarðinn. Þeir heita Sveina-
klettar, og segja munnmæli, að Moðskeggur hafi fyrst rotað ann-
an sveininn, er hann náði fyr, við þann klettinn sem hjá kotinu
var, en hinum sveininum hafl hann ekki náð fyr en upp undir
efri klettinum og því rotað hann þar. En af sögunni eraðráða,
að henn hafi rotað þá báða við þann klettinn, sem nær er, og
er það ef til vill líklegra.
Fyrirsát og víg Bevgs. kap. 35 Vestan i Hrútafjarðarhálsi
upp frá Þóroddstöðum er djúp dalkvos við veginn, er heitir
Svikadalur. Þar er sagt, að Jökull hafi setið fyrir Finnhoga og 4
hafi þeir barizt á melnum við kvosina. Þeir sem fjellu, eru að
sögn dysjaðir þar fyrir norðan melinn. En óglöggar eru dysj-
arnar orðnar, sem von er. Eigi vita menn heldur, hvar haugur
Bergs rakka er, sem sagan segir, að Finnbogi hafi flutt heim og
heygt skammt frá Borg.
V. Þórðarsaga hreðu.
Fyrir utan byggða bæi, sem ekkert er um að segja, eru
engin örnefni hjer, sem fyrir koma í Þórðarsögu, nema Bessa-
borg. Það er hæð mikil með klettabrúnum austan til í Miðfjarð-
arhálsi. Þaðan er viðsýnt vel, og því líklegt, sem sagan segir,
að Þórður hafi gengið þar upp til að kveðja Miðfjörð í seinasta
sinni. Eigi eru heldur nein örnefni hjá Osi, sem minna á Þórð,
nema Þórðarnaust, og er það þó að mestu horfið. Annars er
þar á túninu og í kringum það mikið af fornlegum rústum, sem
ekki er nafn gefið. í bakkanum við árósinn eru 5 naustatóftir
og skammt á milli; hefir sjór náð lengra inn fyrrum, því ár-
burður berst í fjarðarbotninn. Innst eru 2 tóftir saman, þá 1
sjerskilin, þá aftur 2 saman yzt. Öll eru þau meira eða minna
afbrotin, því sjór hefir smátt og smátt brotið af bakkanum. En
ininnst er þó eftir af hinu sjerskilda sem í miðið er; það virðist
»