Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1895, Qupperneq 20

Er óliklegt, að hún hafi nokkurntíma verið álitin hoftóft, og gilinu
svo geflð nafnið af henni. Líklegra þykir mjer, að þar nálægt
hafl verið hof, — heimahof Þóroddstaða manna; — þar eru blásn-
ir melar við gilið, svo tóftin getur auðveldlega verið blásin
burtu.
/ Haulcadalnum í Dalasýslu spurðist jeg fyrir um staðinn þar
sem þeir börðust Atli frá Bjargi og Þórissynir frá Skarði. En
enginn gat sýnt mjer hann eða nein örnefni, sem bentu á hann.
Af sögunni er helzt að ráða, að það hafl verið á flötinni fyrir
innan hólana, sem eru móts við bæinn i Skarði.
Skammt frá Jörfa í Haukadal heita Valþjófsstaðir, eyðibær.
Á hann heflr hlaupið skriða, — að sögn með snjóflóði, — og eyði-
lagt hann. Þó sjer þar nokkuð fyrir rústum.
Eirikstaðir í Haukadal, þar sem Eirikr rauði bjó, eru nú
eyðibýli í landi Stóra-Vatnshorns, og er bæjarlækur Eirikstaða nii
landamerkjalækur milli Vatnshorns -og Skriðukots. Rúst Eirik-
staða er einkennileg: tvær tóftir jafnlangar: 8 faðma; er önnur
langsetis aftan við hina og einn veggur á milli. Breidd beggja
tóftanna til samans er 7 faðmar. Aftari tóftin er lítið eitt mjórri
en hin. Dyr á framtóftinni eru á suðurhliðveggnum nærri aust-
urgaflinum. Dyr úr framtóftinni inn í afturtóftina eru á mið-
veggnum, skammt frá vesturgaflinum. Hvort útidyr hafa verið
á vesturgafli afturtóftarinnar, sjest eigi gjörla því hann er eigi
vel glöggur. Rústin er á afhallandi fles upp við fjallshliðina.
Neðst á flesinni, niður með læknum, er önnur tóft, sem eigi er
ólikleg til að vera af fjósi og hlöðu.
Saurstaðir í Haukadal, þar sem Eyjólfur saur bjó, eru gagn-
vart Eiríksstöðum hinum megin í dalnum. Lítíl á er þar fyrir
austan bæinn og móafles fyrir austan ána, sem hún brýtur við
og við. Á þeirri fles er ferhyrnd girðing, forn, nál. 10 faðm. á
hvern veg. Dyr sjást eigi. Sagt er, að þeir Eiríkur og Eyjólf-
ur hafi barist í girðingunni. Árni bóndi í Skriðukoti, sem sýndi
mjer þessa staði, sagðist hafa átt heima á Saurstöðum fyrir nál.
20 árum, hefði þá önnur girðing verið ofar á móaflesinni, fer-
hyrnd eins og hin, en margfalt minni, hefði verið sagt, að leiði
Eyjólfs væri í henni. Nú var eigi neitt eftir af þessari litlu girð-
ingunni: áin hafði brotið hana burtu. Lengra upp með ánni að
austanverðu er fagur grashvammur og í honum fjórar eða fleiri
stekkjatóítir. Hann heitir Orustuhvammur. Er sagt að Eiríkur
hafi barist þar. En hvort það var við Hrafn eða Eyjólf, fyigir
eigi sögunni. Er svo að sjá, sera Eiríks hafi verið sóknin en