Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1895, Blaðsíða 40

40
fyrstu fyrirsát um þessar slóðir og með honum Björn hvíti Kaðals-
son í Mörk, sumarið 1013. Svo segir í Njálu, 150. kap., að þá
er þeir Kári og Björn voru orðnir þess vísir, hvenær brennu-
menn mundu snúa austur aptur, er þeir hetðu skipað fyrir á bú-
um sínum í Fljótshlið, þá riðu þeir Kári upp á fjall daginn áður
eða svo og fóru »aldri almannaveg ok ofan í Skaptártungu, ok
fyrir ofan bæi alla til Skaptár ok leiddu hesta sína í dæl nökkura,
en þeir váru á njósn ok höíðu svá um sik búit, at þá mátti ekki
sjá«, lézt Kári ætla »útan austr í Alptafirði«, en það var fyrir-
sláttur einn, svo sem siðar varð raun á, og hefir hann eigi viljað
segja Birni alla fyrirætlun sína, því að vera má, að hann hafi
eigi trúað honum vel til harðræðanna, en vildi þó fyrir hvern
mun hafa hann með sjer, þvf að Björn var »maðrskygn ok frár«
(1. c. 148. kap.). Að ákveðnum degi riðu brennumenn heiman
og voru 18 alls í förinni, fóru sem leiðir lágu austur á fjall, fyrir
ofan Eyjafjallajökul eða fjallabaksveg og því nálega sama veg
sem þeir Kári, »ok léttu eigi fyr en þeir kvámu f Skaptártungu
ok riðu ofan með Skaptá ok áðu þar sem þeir Kári ætluðu« (1. c. 150.
kap.). Nú skipta þeir liðinu í tvo staði, reið Ketill úr Mörk og
8 menn með honum ofan í Meðaliand í erindum Flosa á Svfna-
felli, því að hann hafði lagt svo fyrir þá, »að þeir skyldu taka
vöru hans í Meðallandi ok flytja austur ok svá í Landbroti ok í
Skógahverfi« (1. c. 149 kap.), og fyrir því hafa þeir skipt liðiuu,
að þeir urðu að heimta skuldir Flosa í svo mörgum stöðum, en
áttu sér að öðru leyti einskis verulegs ótta vonir, því að þá er
Björn í Mörk hafði tal af þeim brennumönnum, er þeir riðu heim
til búa sinna íyrir rúmri viku, *sagði hann þeim, að Kári væri
riðinn norður í land á fund Guðmundar hins ríka og því trúðu
þeir (1. c. 149. kap.). I sama sinn mun og Björn hafa komizt á
snoðir um skuldheimtur þessar og það með, að þeir mundu skipta
liðinu, er þangað kæmi, sumir fara niður í Meðalland og Land-
brot, aðrir austur í Skógahverfi og bíða þar hinna. Það var og
eigi alls kostar fýsilegt fyrir eina 2 menn, þótt fullhugar hefðu
verið báðir, að ráða á móti 18 mönnum, auk þess sem flestir
þeirra munu hafa verið vaskir drengir. Kári tekur því það ráð
að ríða alla þessa leið, austur fyrir fja.ll, til þess að gera þeim
þar fyrirsátina, því að hann þóttist vita eða vissi, að þar mundu
þeir skipta sér í flokka og fyr ekki, — enda fór og svo sem hann
hafði ætlað. Þeir af brennumönnum, sem eptir urðu, lögðust til
svefns, er hinir voru farnir, og fóru að engu óðslega og er Kára
þótti tími til kominn, hinir komnir nógu langt í burtu, gerir hann