Óðinn - 01.07.1925, Page 28

76
ÓÐINN
Isl. hjón í Kaupmannahöfn.
Ef þú kemur til Hafnar og spyrð einhvern ís-
lending þar í borginni, hvort hann þekki nokkuð
Þórð ]ónsson yfirtollþjón og frú Steinunni Ólafs-
dóttur Jónsson eða viti hvar þau eigi heima, þá
má venjulega treysta því,
að hann gjöri hvorttveggja.
Það eru ótrúlega margir
íslendingar, sem eru þaul-
kunnugir leiðinni út í Kol-
dinggade 20, heimili þeirra,
ekki að eins þeir, sem
heimilisfastir eru þar í
borginni eða dvelja þar
Iangvistum, heldur jafnvel
ferðamenn hjeðan að heim-
an, sem dvalið hafa þar
stutta stund.
Þórður Jónsson er bor-
inn og barnfæddur hjer í
Reykjavík. Er hann fer-
tugur að aldri. Faðir hans
er gamall og góðkunnur
borgari hjer í bænum, Jón
Guðmundsson í Hausthús-
um. Móðir hans, en fyrri
kona Jóns, var Þóra Þórð-
ardóttir, sem dó þegar
sveinninn var á fyrsta
missirinu. Ólsf Þórður upp
þar heima í Hausthúsum
hjá föður sínum og seinni
konu hans en móðursystur
drengsins, Sigríði Þórðar-
dóttur. Þegar Þórður var 18 ára gamall rjeðst hann
sem háseti á Vestu gömlu og var þar í nokkur ár.
En síðan hefur hann dvalið í Kaupmannahöfn.
Þórður hefur komið sjer alstaðar ágætlega vel, hefur
þótt áreiðanlegur og röskur maður. Ungur komst
hann inn í tollliðið í Kaupmannahöfn, í allmörg ár
sem venjulegur tollþjónn, en nú fyrir 3—4 árum
varð hann yfirtollþjónn. Hann kvæntist 1910. Kona
hans er
Steinunn Olafsdóttir. Foreldrar hennar voru þau
Ólafur Hjartarson frá Austurhlíð í Biskupstungum
(dó 1924), hálfbróðir frú Steinunnar Bjarnason, konu
B. H. Bjarnason kaupmanns, og Guðrún Þórðar-
dóttir, systir Halldórs Þórðarsonar bókbindara. —
Steinunn misti móður sína tveggja ára að aldri. Var
Steinunn með föður sínum fram yfir fermingu, fyrst
fyrir austan og síðar suður í Vogum. Var hún svo
um tíma hjá frænda sínum Halldóri Þórðarsyni, en
fór svo þaðan norður á Kvennaskólann á Blönduósi.
— Það sást snemma, að kjarkur var í Steinunni.
Hana langaði til að læra hjúkrunarfræði. Var það ef
til vill arfur frá ömmu
hennar, Sesselju Þórðar-
dóttur (móður Halldórs
Þórðarsonar), sem var
ágæt yfirsetukona á sinni
tíð og nákvæm við sjúk-
linga og kunni mörg ráð.
Steinunn byrjaði 18 ára
í Laugarnesspítalanum, þótti
þar myndarlegur unglingur
og einkar lægin til hjúkr-
unarstarfa. Var hún þar í
3 ár, en sigldi svo til
Hafnar til að ná fullkom-
inni hjúkrunarmentun á
spítölum þar. Að því loknu
kom hún svo heim, var við
hjúkrun hjer um hríð,
meðal annars í franska
spítalanum, en hvarf svo
aftur til Hafnar, þar sem
hún gegndi hjúkrunarstörf-
um þangað til hún giftist.
— Á þeim árum reyndi oft
á þrek hennar og einbeitni.
Heimili þeirra hjóna í
Koldinggade 20 er hið
snotrasta. Snyrtimenska og
myndarskapur bera þar
þess ljósan vott, hve mikið er hægt að gera fyrir
heimilið til prýðis og þæginda, þótt auðæfi vanti, ef
lag og vilji er til þess. Á þessu heimili er oft glatt
á hjalla. Þangað koma Islendingar af öllum stjettum,
vísindamenn, listamenn og skáld, stúdentar, iðnaðar-
menn, sjómenn og verkamenn. Margir leita þangað
til þess að fá góð ráð eða aðstoð í vandræðum sín-
um, og hjónin bæði eru greiðvikin og hjálpsöm eftir
megni, og stundum virðist manni fram yfir efni, en
margir koma þangað til þess að anda að sjer, svo að
segja, hreinu, íslensku andrúmslofti í erlendri stórborg.
Þau hjónin eiga 10 ára gamlan dreng, Halldór,
sem kom hingað heim með þeim s.l. sumar. S.
Þórður og Steinunn Jónsson og Halldór sonur þeirra.