Óðinn - 01.07.1925, Page 44

92
ÓÐINN
Frú Ásdís Johnsen
er fædd og uppalin í Vestmannaeyjum; hún er af
góðu bergi brotin í báðar ættir. Faðir hennar var
Gísli, áður kaupmaður í Vestmannaeyjum, Stefánsson
stúdents og bónda í Selkoti undir Eyjafjöllum. Móðir
Ásdísar er Soffía Elísabet Andersdóttir skipstjóra
Ásmundssonar, norsks manns, er ílentist og giftist í
ljet hún börn sín bera hring af heymylsnu kring um
bæ sinn á vetrum, enda var jafnan vængjuð varðsveit
kringum bæ hennar, og hefir ýmsu ómerkilegra verið
á lofti haldið. Margt fleira merkilegt mætti segja um
Lísibetu á Núpi. En því get jeg þessa hjer, að þessa
eiginleika Lísibetar, hina miklu umhyggju fyrir mönnum
og dýrum, hefi jeg hvergi sjeð koma fram jafnskýrt
og fagurlega eins og hjá Ásdísi johnsen, því svo hefir
gáfaður maður sagt, að aldrei hafi hann kynst mann-
Frú Ásdís Johnsen.
Vestmannaeyjum og druknaði þar 1850. En kona
Anders Ásmundssonar hins norska var Ásdís Jóns-
dóttir, fædd 28. janúar 1815 á Núpshjáleigu á Beru-
fjarðarströnd. Þessi Ásdís jónsdóttir, amma og nafna
frú Ásdísar Johnsen, var hin mesta dugnaðar- og
merkiskona, lækningahneigð og úrræðaslyng í hvívetna.
Hún var alsystir Jóns bónda í Borgargarði við
Djúpavog og Lísibetar á Núpi á Berufjarðarströnd,
móður Jóns Þórarinssonar koparsmiðs, föður Ríkarðs
jónssonar mynd-listamanns. Bæði Jón Þórarinsson og
Jón Jónsson í Ðorgargarði, ömmubróðir Ásdísar John-
sen, voru listasmiðir, og merkismenn á marga lund.
Og Lísibet á Núpi, ömmusystir hennar, verður hjer
talin sem ein af merkisberum ættarinnar austur þar,
fyrir sakir hjálpsemi hennar, trúrækni og mannkosta,
sem er í minnum haft enn þann dag í dag, og bar
hún jafnt umhyggju fyrir mönnum og skepnum. T. d.
eskju með betra innræti og hjartalagi en frú Ásdísi,
enda er það ómælt og óvegið, sem þau hjón hafa látið
af hendi til bágstaddra. Það munu ekki vera allfáar
fjölskyldur í Vestmannaeyjum, sem meira og minna voru
bæði fæddar og klæddar úr húsi konsúlshjónanna,
meðan þau bjuggu í Eyjunum. Og ekki hefur góð-
gerðasemin frekar yfirgefið heimili þeirra hjer í
Reykjavík. Mörg vandalaus börn hafa jafnan verið á
þeirra snærum, sum fóstruð upp að fullu. Það er mælt
að sjaldan muni frú Ásdís hafa haldið hátíðar eða
annan mannfagnað í húsi sínu, án þess að muna
eftir sínum bágstöddu kunningjum.
Sambúð þeirra konsúlshjónanna er einhver hin
ástúðlegasta, sem á verður kosið, og heimilisbragur-
inn allur prúður og ánægjulegur. Þrátt fyrir margra
ára vanheilsu er frú Ásdís jafnan glöð í viðmóti og
skemtileg í viðræðum. Kunnugur.