Óðinn - 01.01.1932, Blaðsíða 14

Óðinn - 01.01.1932, Blaðsíða 14
14 Ó Ð I N N Anna Borg. þá á listasýningu hjer. Að lokum skal geta eins um Freymóð Jóhannsson, sem ekki verð ur sagt um alla listamenn, hvorki íslenska nje aðra, að hann er fús til þess að viður- kenna það, sem vel er um aðra listamenn, þó annarar stefnu sjeu, og til þess að lofa þeim að njóta sannmælis, en það er dygð, sem ekki verður metin til peninga. Guðbr. Jónsson. 0 Hjálpsemi. Úr endurminningum frá æskuárum. Eftir Guðmund Jónsson frá Húsey. Veturinn 1881—82 var afarharður á Austur- landi, eins og flestir vetrar á þeim áratug. Þá var snjóþungt undir austurfjöllum á Fljólsdals- hjeraði, og eins á Austurströnd Vopnafjarðar, en undir vesturfjöllum og inn til dala var miklum mun snjóljettara. Svo var jafnan þegar snjóaði af austanátt. Þennan vetur var því snjóljett í Jökulsárhlíð, og útbeit allgóð, þegar veður leyfði, en snjóþungt fyrir vestan fjöllin, á austurströnd Vopnafjarðar, einkum í Böðvarsdal og Fagradal. Þá bjó Runólfur bóndi Magnússon í Böðv- arsdal, og átti hann þá jörð að mestu leyti. Hann hafðí allstórt gripabú, en þó var það farið að ganga saman á þessum árum, enda hafði hann þá verið heilsutæpur um nokkur ár. Böðvarsdalur er stór jörð, og nokkuð mann- frek, heyskapur er þar langsóttur, en útbeit góð, þegar liennar nýtur. Austansnjóar eru þar skaðlegastir og seint leysir þar snjóa á vorin, því há fjöll skyggja á morgunsólina. Ketilsstaðir eru ytsti bærinn í Jökulsárhlíð. Þar bjó þá Jón Sigurðsson, sem siðar fluttist vestur um haf og hefur nú lengi verið með bestu bændum nærri Lundar í Manitoba. Hann hefur ætíð verið orðlagður fyrir drengskap og hjálpsemi, framkvæmdamaður mikill, og þá á Ijettasta skeiði. Þá bjuggu þeir í Bakkagerði Jón Jónsson faðir minn, og Jón bróðir minn, sem síðar var kendur við Sleðbrjót. Bakka- gerði er útbýli undan Ketilsstöðum og höfðu þessir þrír Jónar sameiginlegan ábúðarrjett á allri jörðinni, en skiftu með sjer landsnytjum eftir þörfum, þvi landrými var nóg. Jeg var þá 19 ára og var hjá föður minum; aðra vinnu- menn hafði hann ekki. Milli Ketilsstaða og Böðvarsdals er fjallvegur sá er Hellisheiði heitir, það er brattur fjallveg- ur og torsóttur en ekki langur. Fagridalur skerst inn í fjöllin milli þessara bygða, og ná drög hans inn á austurbrún Hellisheiðar. Er því af- liðandi halli af fjallsbrúninni út Fagradal, en hvergi brattar brekkur. Fegar leið fram á útmánuði þenna vetur, þá fór Runólfur bóndi að sjá fram á heyskort, því þar var snjóþungt mjög. Tók hann því það ráð að leita hjálpar hjá þeim nöfnum fyrir austan heiðina. Þeir brugðust vel við því og tóku af honum alt fje hans fullorðið, á hús og beit, því þar var snjóljett, eins og oftast er í Jökuls- árhlið. Hey ljetu þeir hann hafa eftir þörfum, en mann Ijet hann fylgja fjenu. Um sumarmálin hlánaði talsvert, og hugðu menn þá að harðindunum væri lokið. Runólfur bóndi ljet því reka heim fje sitt, því þá var komin upp beit nokkur í Böðvarsdal. En því miður fór þá eins og oftar, að sumar- málabatinn reyndist svikull, því skömmu siðar spiltist tíð fyrir alvöru. Fyrst gerði norðanátt

x

Óðinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.