Óðinn - 01.01.1932, Síða 25

ÓÐINN
25
vigð 18. júlí 1897, og sama dag gefin saman í
henni Jonathan Johnson, sonar-sonar-sonur sra
Gísla Jónssonar Jakobssonar sýslumanns, hálf-
bróður Jóns Espólín, og Soffía dóttir L. Bergs
hvalveiðamanns á Framnesi í Dýrafirði. 1 stað
gamalla bæjarhúsa, reisti Friðrik stórt og vand-
að timburhús, og samkomuhús bygði hann, er
hann síðan gaf hrepnum fyrir þinghús. Og öll
önnur hús á jörðinni endurnýjaði hann eða reisti
við að meira og minna leyti af nýju. Sjest af
þessu að mikil mannvirki liggja eftir hann á
Mýrum.
Eins og áður er getið, voru Friðrik brátt falin
flest eða öll opinber trúnaðarstörf fyrir hreppinn,
er góðan mann þurfti í að skipa, og gegndi hann
þeim öllum af mestu alúð og áhuga og eins og
best er kostur á um þau störf. í hreppsnefnd
var hann kosinn á fyrsta búskaparári sínu og
gegndi því starfi alla búskapartíð sína; þar af 12
ár oddviti. Hreppstjóri var hann skipaður 1893
og hafði það starf á hendi full 29 ár, og í sýslu-
nefnd Vestur-lsafjarðarsýslu sat hann um 30 ár.
Sáltasemjari var hann skipaður 1895 og að sjálf-
sögðu brjefhirðingamaður og símstöðvarstjóri, er
þær stofnanir voru settar á Mýrum. Enn má
lelja, að hann var lengst af sóknarnefndarmaður
og safnaðarfulltrúi og mörg ár söngstjóri í Mýra-
kirkju, og enn fleiri störf voru honum faiin.
Sýnir þetta, hve mikils trausts hann hefur not-
ið. Enda munu af sveitungum hans lengst af
hafa verið borið undir hann flest ráð er nokkur
vandi þólti á. Fyrir landsmálum hefur hann haft
mikinn áhuga og fylt þar flokk sjálfstæðismanna.
Fyrir alla þessa starfsemi sína í opinberum mál-
um og á orðlögðu rausnarheimili sínu var hann
árið 1923 sæmdur riddarakrossi fálkaorðunnar.
Á Mýrum hafði lengi verið höfðings- og risnu-
heimili, og Ijet Friðrik ekki þá venju niður falla.
Var gestrisni og greiðasemi jafnan í tje látin öll-
um, sem að garði bar, og þeir voru margir, þar
sem þar var bæði kirkjustaður og þingstaður og
mikil umferð ferðamanna og margra, sem þang-
að áttu margvísleg erindi.
1 öllu þessu og annari starfsemi Friðriks var
kona hans honum samhent og hin besta stoð.
Hún var, eins og áður er getið, Ingibjörg Guð-
mundsdóttir. Hún var fædd i september 1960,
ein af hinum nafnkunnu Mýrasystkinum, dóttir
Guðmundar Brynjólfssonar, dannebrogsmanns á
Mýrum, og voru henni því tamir og kunnir allir
heimilishættir, er þar höfðu verið. Hún var bæði
mæt og merk kona,* hafði mikið starf og góða
stjórn innan húss á heimili sinu, hjálpfús og
hjartagóð við alla, sem hún gat til náð og liðs-
þurfa voru, og var af öllum sem til þektu vel
virt og mikils metin. Hún andaðist árið 1929.
Þau Friðrik og Ingibjörg eignuðust 2 börn, son
og dóttur, en 6 börn ólu þau upp úr bernsku
til fullorðins ára. Sonur þeirra hjet Jón, efnis og
áhuga maður og líklegur til að taka á sínum
tíma við af þeim föðurleifð sinni. En þau urðu
fyrir þeirri sorg, að hann drukknaði 24 ára
gamall haustið 1913 á heimleið úr Súgandafirði
á mótorbát. Dóttir þeirra heitir Guðrún, gift Carl
Ryden kaupmanni hjer i Reykjavik.
Eftir að Friðrik Ijet af búskap hefur hann flulst
hingað til Reykjavíkur og dvelur nú hjá dóttur
sinni og tengdasyni og hefur starf við verslunina
með honum, því að ekki fellur honum að hafa
ekki nokkuð fyrir stafni.
Þegar hann flulti að vestan, hjeldu sveilungar
hans honum kveðjusamsæti og sendu honum
heiðursgjöf í þakklætisskyni fyrir langa og mikla
og góða starfsemi hans meðal þeirra.
Enn ber Friðrik vel árin og er ern og hraust-
ur. Er sú ósk vandamanna hans og vina, og þar
á meðal þess, er þetta ritar og sem mikillar vin-
áttu hans á að minnast, að svo megi enn lengi
haldast. gr ^
*
Sigurður Sigurðsson
steinsmiður frá Bræðraborg.
Hann andaðist að heimili sinu, Laugarási i
Riskupstungum, hinn 22. maí siðastliðið vor.
Hann var fæddur í Gelti í Grfmsnesi 6. desbr.
1840 og því rúmlega níræður, en þrátt fyrir
hinn háa aldur, var hann samt hraustur og
hress í anda, hugsunin skir og minni óskert.
Sjónina misti hann þó fyrir rúmum 5 árum,
var það honum mikil raun, því starfsþrekið var
mikið og þráin til afreka sífelt vakandi.
Af því að þessi gamlí maður var að minu á-
liti, og sjáifsagt margra þeirra, sem þektu hann
vel, einn hinn mætasti maður úr flokki alþýðu-
manna, þeirrar kynslóðar sem nú er að mestu
til moldar hnfgin, og þeirrar menningar, sem