Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1888, Síða 25

153
líffærin eru orðin um breytt og færri að tölu, en
hafa þó hinn sama verkahring. Kynbætur náttúr-
unnar stefna optast að því, að gera líffærin sem
fjölbreyttust og bezt löguð til verka, en með því
að samkeppnin er svo áköf alstaðar og allar kring-
umstæður eru notaðar þar sem framfærsla lífsins er
möguleg, þá leiðir þar af, að lifandi verur verða stund-
um að haga sér svo eptir kringumstæðum, að þær geta
ekki og þurfa ekki að nota öll sín upprunalegu líffæri,
og skapnaðinum fer þá smátt og smátt aptur, af því það
er hentugt fyrir tegundina (innýflaormar, smákrabbar).
Vér höfum séð, að náttúran starfar að eintóm-
um endurbótum og kvnbótum og fullkomnar teg-
undirnar allt af meir og meir. þ»á mundi nú ef til
vill einhver spyrja: hvernig stendur þá á því, að
óteljandi dýr og plöntur enn þá eru mjög ófull-
komnar að skapnaði og líkar því sem var á
fyrstu tímabilum jarðarinnar? þ>etta er þó eðlilegt,
þegar nánar er um það hugsað. Kynbætur náttúr-
unnar þurfa engan veginn að framleiða eilífa og
sívaxandi fullkomnun hjá hverri tegund fyrir sig;
kjmbæturnar stefna að eins að því, að gjöra tegundina
hentuga til lífsins gagnvart ytri áhrifum; breytingar
til fullkomnunar geta hætt eða lialdið áfram eptir
því, hvort nokkur þörf er hjá tegundinni til breyt-
inga eða hvöt, eptir lífsskilmálum þeim, sem hún
lifir undir. Til hvers gagns væri til dæmis fyrir ána-
maðk eða innýflaorm að fá fullkomnari byggingu? þ>að
væri þvert á móti þeim til mesta skaða eptir kring-
umstæðunum; úr því það nú enginn hagnaður er,
að líffærin fullkomnist, þá er ekkert eðlilegra en
að slík dýr standi í stað og breytist ekki í hærri
myndir. Fullkomnun og breyting verður þar mest,
þar sem lífsskilyrðin eru margbrotin og keppnin
milli einstaklinganna áköfust, svo þeir verða að