Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1983, Blaðsíða 18

18
DV. MANUDAGUR 31. OKTOBER1983.
RÁS 3 — HINIR & ÞESSIR:
BERGÞÓRA ÁRNADÓTTIR.
Þaö verður ekki annað sagt ai að fé-
lagsskapurinn Vísnavinir sé vel settur
aö hafa innanborðs jafnágæta söngv-
ara og lagasmiði og Bergþóru Áma-
dóttur og sönghópinn Hálft í hvoru.
Bergþóra er á góðri leið með að veröa
okkar albesta söngkona, söngkona sem
sameinar skýra og geðþekka rödd
ágætum lögum sínum við ljóö þekktra
skálda.
Hálft í hvoru kom fyrst fram á
sjónarsviðið í fyrra og þá var Berg-
þóra ein af sex meðlimum hópsins.
Gáfu þau út plötuna Almannarómur og
kom hún þægilega á óvart fyrir fersk-
an og vel fluttan vísnasöng. Nú eru
meölimirnir fimm, Aöalsteinn Ásberg
Sigurðsson, Eyjólfur Kristjánson, Gísli
Helgason, Ingi Gunnar Jóhannsson og
Örvar Aðalsteinsson. Og þannig skipaö
hefur Hálft í hvoru gefiö út plötuna
Áfram.
Það er nokkur munur á Almannar
rómi og Afram, seinni plötunni í vil. Al-
mannarómur bar þess nokkur merki
að hópurinn hafði ferðast um landið og
sungið og spilað fyrir verkafólk og
innihélt platan nokkur þekkt erlend
pólitísk lög er gáfu plötunni sterkan
svip. Á Áfram eru öll lögin tólf frum-
samin af meöUmum Hálft í hvoru viö
ljóö Aðalsteins Ásbergs Sigurössonar
og gefur það plötunni öllu léttara yfir-
Tvær góðar
bragð.
Það er helst að finna að Áfram aö
heildarsvipur hennar er ekki sannfær-
andi. Þama fara saman einfaldar út-
setningar sem þeir sem sækja vísna-
kvöM kannast við og svo yfirgripsmikl-
ar útsetningar þar sem fiðlur og blást-
urshljóðfæri eru notuð. En að mínu
mati er þetta minniháttar galli. Lögin
eru vel samin flest og ljóð Aðalsteins
eru virkilega góð og standa ein sér
fyrirsínu.
Það er gott lið hljóðfæraleikara sem
er Hálft í hvoru til aðstoðar, má þar
nefna Sigurð KarLsson, Guðrnund Ing-
ólfsson, Pálma Gunnarsson og Vil-
hjálm Guðjónsson. Það eru nokkur lög
sem skera sig úr að mínu mati, eru það
Heitur snjór, Ofjarl kveður um reim-
leika sinn, Fugl, Vinátta okkar og
Áframhald. Allt eru þetta lög og textar
sem ég hef virkilega gaman af að
hlusta á.
Því er öfugt farið hjá Bergþóru
Ámadóttur. I stað þess að auka mikil-
vægi útsetninga á lögum sínum eins og
gert var á síðustu plötu hennar, Berg-
máli, þá hverfur hún aftur til einfald-
leikans meö nýjustu plötu sinni, Aftur-
hvarfi. Fyrir utan söng hennar og eigin
gílarleik notast hún að mestu leyti
aðeins viö kontrabassa og gítar í
öruggum höndum þeirra Pálma Gunn-
arssonar og Tryggva Hiibner. I ein-
staka lögum koma þeir Gísli Helgason
á blokkflautu og Kolbeinn Bjamason á
þverflautu aöeins við sögu.
Nú hafði undirritaður mjög gaman
af Bergmáli Bergþóru og því var það
með tilhlökkun að ég setti Afturhvarf á
fóninn. Og ekki olli platan mér von-
brigðum, lögin í heild góð og mjög vel
flutt. En framfarir frá Bergmáli
get ég ekki séð í þetta skiptið. Enn er
Steinn Steinarr helsti brunnur hennar í
ljóðaleit, þó að reyndar þau lög sem
em við ljóö hans séu elstu lög á plöt-
unni, lögin spanna tólf ára tímabil í
lagagerð. Eg er ekki frá því að nýjustu
lögin á plötunni séu þau sem eiga eftir
að heyrast þegar frá líöur.
Heildarsvipur Afturhvarfs er mjög
sterkur og Bergþóra er enn vaxandi
listamaður sem gaman er að fylgjast
með. Pálmi Gunnarsson kemur nokkuð
viö sögu á plötu Bergþóru. Hann er að
verða virkilega góður kontrabassaleik-
ari, semur eitt lag og syngur titillagiö.
Bestu lög plötunnar eru Borgarljós,
Afturhvarf, Gígjan og Kosningar.
Það er ákveðin bjartsýni að gefa út
plötur á íslandi í dag og því er ekkert
betra en að vita af því að slík bjartsýni
lukkast og það get ég sagt að það er
enginn svikinn í að kaupa Afturhvarf
BergþóruogÁframHálftíhvoru. -HK.
Spánný
lögá
safnplötu
GAMLIZEPPINN GETUR ENN
Gamli Zeppinn, hann Robert Plant,
er sá eini þeirra Zeppanna sem eitt-
hvað hefur heyrst í að ráði síðan Bon-
ham geispaði golunni hér um áriö.
Nýlega sendi Plant frá sér aðra sóló-
plötuna og ekki verður annað sagt en
að honum takist bærilega upp. Enn
sem fyrr er nokkur Zeppakeimur af
lögum hans en þó em lagasmíðar
Plants allar mun léttari nú en á síðustu
árum Zeppanna. Og enn kann Plant að
semja hinar fallegustu ballööur eins og
lagið The Log ber með sér. Ekki hefur
hann heldur gleymt blúsnum sem hann
söng eins og engill hér fyrr á árum.
Sem söngvari er Plant enn í fremstu
röö í poppheiminum og án efa eigum
viö eftir að heyra meira frá honum um
ókomin ár. Allur hljóðfæraleikur á
plötunni er í hæsta klassa og ekki heyr-
ist mér betur en að gítarleikarinn
reyni á köflum að ná gamla sándinu
hans Jimmy Page á gítarinn og er þá
sem gömlu Zepparnir séu upprisnir á
ný. Blessuð sé minning þeirra.
SþS,
sölu á 2ja laga plötunni sém verður
aldrei flutt inn í stórum upplögum.
Hins vegar er auðvitað tvíbent að hafa
lag eins og Karma Chameleon á safn-
plötu meöan það er glóövolgt því það
gæti dregið úr sölu á nýju breiöskífu
Culture Club. Þetta eru vandamál út-
gefenda en neytendur ættu að vera
ánægðir meö þjónustuna og þessi tólf
lög áRás3eruflestnýafnálinni.
Raunar eru aðeins tvö lög sem ein-
hver ellimörk eru sjáanleg á: I.O.U.
með Freeze og Candy Girl. Með New
Edition. Hitt eru vinsæl lög í dag eins
og: Safety Dance meö Men Without
Hats, Dolce Vita með Ryan Paris, Red
Red Wine með UB40, Wings Of A Dove
með Madness, Watching You Watching
Me með David Grant og íslensku lögin
setja þjóölegan blæ á plötuna: Blind-
fullur meö Stuðmönnum, Bildudals
grænar baunir með Jolli & Kóla og
Take Your Time með Jóhanni Helga-
syni (re-mixiö frá því í sumar).
Nafnið á plötunni er sneddí og
umslagiö ágætt ef frá eru taldar nokkr-
arstafavillurínöfnum. -Gsal
Ryan paris.
Enn einu sinni sanna safnplötumar
íslensku yfirburði sína í plötusölu: Rás
3 hefur verið fantalega vel tekiö og
þarf auðvitað ekki að koma á óvart,
hún hefur alla kosti góörar safnplötu til
að bera. Helsti gallinn við safnplötur
hér áður fyrr var það hversu lögin voru
orðin gömul og þvæld, loksins þegar
þau komust á safnplötur. Eftir því sem
safnplötunum hefur fjölgað hafa lögin
orðið æ nýrri og nú er svo komið að
lengra verður ekki náð á því sviði.
Meðal laga á þessari nýju safnplötu
eru til dæmis tvö topplögin í Bretlandi
þá vikuna sem platan kemur út hér
heima!
Þaö væri skrýtið ef slík plata seldist'
ekki og í raun og veru aðeins undrunar-
efni áð útgefendur fái heimild til þess
að setja spánný lög á plötur sem þess-
ar. Þessu veldur sennilega fámennið
hér heima og sú staðreynd að 2ja laga
plötur eru framandlegir hlutir í augum
Islendinga. Lagið hennar Tracey Ull-
man, They Don’t Know, er til dæmis
aðeins að finna á smáskífu og þó það sé
nýjasta lagið á Rás 3 spillir það ekki
| BEGÞÓRA ÁRNADÓTTIR - AFTURHVARF|
CULTURE CLUB - COLOUR BY NUMBERS:
Fullkomið popp
Hvort sem mönnum líkar betur eða
verr viö Boy George í útliti og klæða-
burði verða menn að viöurkenna að
eitthvert besta popp sem völ er á nú til
dags kemur frá Culture Club. Ekki þar
fyrir: þetta er ekki sérlega stórbrotin
tónlist né ódauðleg listaverk. En
tónlist Culture Club er hrífandi, hún
hefur alit meö sér, ekkert á móti sér.
Það er erfitt aö ímynda sér aö aöeins
skuli vera tæpt ár liðiö frá því nafnið
Boy George og Culture Club heyröust í
fyrsta sinn svo miklar og almennar.
hafa vinsældir hljómsveitarinnar veriö
á árinu. Stundum er sagt að erfiðasti
tími í sögu hverrar hljómsveitar sé
tengdur annarri breiðskifunni hafi
fyrsta platan lukkast vel. Og vissulega
þótti Kissing To Be Clever, fyrsta plat-
an, gefa fyrirheit, sérstaklega lagið Do
You Realiy Want To Hurt Me? Því lagi
var síðan fylgt eftir meö laginu Time,
sem mörgum þykir besta lag Culture
Club til þessa, þá kom Church Of the
Poison Mind og nú síöasta Karma
Chameleon, en tvö síðasttöldu lögin
eru hér á nýju plötunni: Colour By
Numbers.
Hafi erfiðleikar komið upp við gerð
þessarar plötu má ljóst vera að þeir
hafa ekki verið þaulsætnir: sjálfs-
traustið og sköpunargleöin hafa óðara
svipt þeim burt. Satt best aö segja er
þessi plata miklu betri en ég bjóst við,
ótrúlega pottþétt popp og hvergi veik-
ur hlekkur á heilli breiðskífu, næstum
því of gott til að vera satt! Af poppplöt-
um ársins er það helst True meö
Spandau Ballet og Thriller Michael ■
Jacksons sem eru jafnþéttsetnar gríp-
andi lögum, — lögum sem gætu nánast
hvert sem er sómt sér á smáskífu.
Þaö leggst allt á eitt að gera þessa
plötu svo framúrskarandi sem hún er:
lögin, útsetningar, söngur, hljóðfæra-
leikur og dæmiö gengur upp eins og
málað sé eftir númerum. Þetta er hlý-|
leg tónlist, tilfinningarík en ósköp blátt
áfram og augljóst að ræturnar liggja í
gömlu soul-tónlistinni. Raggíáhrifin
eru hverfandi og Culture Club heldur
sig meira á hefðbundnum poppmiðum
enáður.
Karma Chameleon er alls ekki
dæmigert lag fyrir plötuna, að sönnu
mest grípandi, en það er meira spunn-
ið í önnur lög eins og til dæmis The
Miracle (næsta smáskífa), danslagið
Miss Me Blind, soul-lagið That’s The
Way, þar sem nýja söngkonan Helen
Terry fer á kostum, og Black Money,
einfaltogágætt.
Það er stórt orð Hákot og þaö er stórt
orð frábært. En Colour By Numbers er
líka nánast fullkomin poppplata. Þær
gerast ekki betri hjá þeim sem hafa
lært.
-Gsal
lýjar plötui