Dagblaðið Vísir - DV - 04.02.1984, Blaðsíða 14

14
DV. LAUGARDAGUR 4. FEBRUAR1984.

MOTOROLA
Altcrnatorar
Haukur og Ólafur
Ármúla 32 - Sími 37700.

CARRENTAL SERVICE - ® 75
FAST VERÐ - EKKERT KÍLÓMETRAGJALD
SÖLUSKATTUR INNIFALINN í VERÐI

MITSUBISHI
COLT
MITSUBISHI
CALANT
MITSUBISHI
CALANT STATION
Leitið upplýsinga.
SMIÐJUVECI 44 D - KÓPAVOCI - ICELAND
AÐALSÍMI: 75 400 8 78 660
KVÖLD OC HELGARSÍMI: 43 631 8 46 211
TELEX 2271 IÐN IS
BJOÐUM EINNIG
fiskréttahlaðborð
fyrir hópa og
samkvæmi,
köld bprð,
smurt brauð
og snittur.
Verið velkomin.
KVÖLDIN
BYRJA AFTUR ÖLL
FIMMTUDAGS-,
FÖSTUDAGS- OG
LAUGARDAGSKVÖLD
KAFFI
mnm
Grandagarði 10-Sími: 15932
Nauðungaruppboð
Að kröfu mnheimtu rikissjóðs i Hafnarfirði, skiptaréttar Hafnarfjarð-
ar, tollinnheimtu ríkissjóös í Hafnarfirði, Gjaldheimtunnar i Reykja-
vík, Gjaldheimtunnar á Seltjarnarnesi, bæjarfógetans í Kópavogi,
bæjarfógetans á Sclfossi, bæjarfogetans í Keflavík, sýslumanns Snæ-
fellsnes- og Hnappadalssýslu, bæjarfógetans á Akureyri, innheimtu
Hafnarfjarðar, innheimtu Garðakaupstaðar, innheimtu Kópavogs-
kaupstaðar, Mosfellshrepps, ýmissa lögmanna og stofnana fer fram
nauðungaruppboð á eftirtöldum lausafjármunum laugardaginn 11.
febrúar nk. og hefst það kl. 14 að Melabraut 26, Hafnarfirði, en verður
síðan fram haldið þar sem uppboðsmuni er að finna.
A. Bifreiðar:
G-221 G-5092 G-10144 G-15158 G-18228 P-723
G-231 G-5512 G-10383 G-15323 G-18237 R-799
G-416 G-5710 G-10398 G-15463 G-18277 R-7363
G-624 G-5761 G-10405 G-15525 G-18294 R-7917
G-746 G-5834 G-10416 G-15985 G-18303 R-9823
G-860 G-6251 G-10784 G-16000 G-18355 R-27466
G-974 G-6540 G-10876 G-16016 G-18489 R-27767
G-1017 G-6633 G-11082 G-16110 G-18521 R-30751
G-1070 G-6675 G-11373 G-16241 G-18610 R-31259
G-1389 G-6809 G-11445 G-16501 G-18625 R-33118
G-1582 G-7053 G-11561 G-16539 G-18826 R-36450
G-1637 G-7060 G-11588 G-16654 G-18849 R-36923
G-1687 G-7170 G-12044 G-16772 G-18920 R-38159
G-1708 G-7176 G-12229 G-17064 G-19129 R-38647
G-1807 G-7202 G-12311 G-17065 G-19256 R-43099
G-2016 G-7217 G-12515 G-17068 G-19276 R-44123
G-2040 G-7262 G-12729 G-17248 G-19343 R-45162
G-2087 G-7569 G-12761 G-17378 G-19380 R-47628
G-2106 G-7656 G-12770 G-17527 G-19381 R-49945
G-2231 G-7740 G-12777 G-17600 G-19421 R-58002
G-2746 G-7833 G-12941 G-17646 G-19570 R-62451
G-3141 G-7916 G-13263 G-17707 G-19625 R-63248
G-3212 G-8302 G-13288 G-17754 G-19728 R-66012
G-3301 G-8637 G-13341 G-17780 G-19846 R-67755
G-3554 G-8668 G-13445 G-17849 D-508 R-70429
G-3600 G-8767 G-13915 G-17892 F-912 R-71479
G-4065 G-8812 G-14277 . G-17991 í-1291 R-72338
G-4074 G-8818 G-14403 G-17953 K-147 U-3350
G-4628 G-9270 G-14542 G-18021 L-518 Y-3130
G-5011 G-9494 G-14775 G-18037 L-1235 X-5161
Gd-634 Ursus dráttarvél, ótollafgreiddur CadiUac ’73, GT-77 og GT-78
dráttarvagnar.
B. aðrir lausafjármunir:
Litsjónvörp, sófasett, Combi tjaldvagn, mót af Skel 22, ABC tölva og
Luxor diskettustöð, þykktarhefUl, skútumót, Anilox limbandsvél,
Power Matic T45 framköllunarvél, hverfissteypuofn, fræsivél og
rennibekkur Harrison, hljómplötur, hljómblöndunartæki MCI, fjölrás-
arupptökutæki MCI, Lsskápar, hrærivél, Corgi umfelgunarvélar, rauð-
skjóttur sjö vetra reiöhestur, 3 fatahengi, 3 kúlumyUur og blöndunar-
kero.fl.
Greiðsla við hamarshögg.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði,
Seltjarnarnesi og i Garðakaupstað.
Sýslumaður Kjósarsýslu.
Síberíu - ævintýri:
Skógar-
hö£dinginn
Endur fyrir löngu bjó fátækur maöur
ásamt konu sinni og börnum á fljóts-
bakka. Hann var af ættbálki juka-
ghira. Hann dró fram lífið á snadærum,
sem hann veiddi í gildru. Fjölskyldan
át kjötiö og úr skinnunum saumaði
konan hlý föt, húfur og skó. Það sem
þau gátu ekki notað létu þau í skiptum
fyrir aöra hluti, sem þau þurftu við. En
oft voru kjörin kröpp, því að stundum
var gildran tóm, og þá hélt hungur-
vofan innreið sína í kofann.
Handan fljótsins var mikill skógur
og náði svo langt sem augað eygði. Við
skógarjaðarinn kom jukaghírinn líka
fyrir gildru sinni. Lengra inn í skóginn
þorði hann ekki að fara, því að sagt var
aö menn mættu ekki verða á vegi
skógarhöfðingjans. En hann var
voldugur andi, sem fólk óttaðist. Enn
sem komiö var hafði enginn séð hann.
Þegar jukaghírinn var eitt sinn á
gangi meöfram fljótinu til þess aö
koma þar fyrir gildru gat hann ekki
látiö af aöhugsa um hann. „Eg veit vel
hvemig hann lítur út,” hugsaöi maður-
inn og hann gat ekki losnaö viö þessa
hugsun.
Jukaghírinn kom heim síðla kvölds
og eldsnemma næsta morgun hélt
hann aftur sömu leiö til þess aö vitja
um gildru sína. Þegar hann var
kominn hálfa leið skall á stórhríð.
Jukaghírinn þrammaöi áfram til þess
að fenna ekki í kaf og frjósa í hel. Þess
var skammt að bíða að hann tapaði átt-
inni. Þegar hann hjakkaði í sömu
sporum rakst hann á hellisskúta á
fljótsbakkanum. Hann skreið inn í
hann, kveikti upp eld, fékk sér kjöt-
bita, hailaöi sér síðan út af og beið þess
aðrofaöitil.
Er hann lá þama og braut heilann og
fór aftur að hugsa um skógarhöfðingj-
ann sá hann allt í einu mjög svo merki-
legt fyrirbrigði. Ut um hellisopið kom
hann auga á firnastóran járnsleða,
sem hreintarfur úr járni dró eftir fljót-
inu og við hliðina á honum þrammaði
stórum skrefum grímubúinn risi. Hann
var svartur í framan, augun skutu
gneistum sem glóandi kol væm og
mjög stakk það í stúf við hvítan hríðar-
mökkinn.
Jukaghíranum brá heldur en ekki í
brún. Hann hafði látlaust verið að
hugsa um skógarhöfðingjann og þegar
allt fór annars eðlilega fram sá hann
nú þennan anda ljóslifandi rétt fyrir
framan sig.
I nauðum sínum bað hann til himins.
„Guð, vertu mér nálægur!” hrópaði
hann. Hann hafði varla lokið þessum
orðum er járnsleðinn hrökk í sundur
með braki og brestum. Og stóri
hreintarfurinn varð að öskuhrúgu
einni.
Furðu lostinn leit risinn aftur fyrir
sig. Hann kom auga á hellisbúann.
öskureiður, með þrumandi raust,
hrópaðihann: „Þú þarna, vesalingur!
Komduhingað!”
Skjálfandi af hræðslu skreið
jukaghírinn út úr skútanum, skjögraði
til risans og horfði upp á hann. Hjarta
. . . siðan hlaupa elgir á
fjórum fótum . . .
Tunk-Poch
og
elgurlnn
sexfætti
Tunk-Poch, veiðigarpurinn mikli,
Ufði enn á þessum tima á himni. Þaö
var Síberíuhiminn með ís og snjó og
svo nöprum kulda, að það marraði í
stoðum himinsins. Þarna voru rismikl-
ir skógar með björnum og tígrisdýr-
um, úlfum og elgsdýrum, sem stikuöu
stórum skrefum um víðátturnar. Af
veiöunum hafði Tunk-Pock,
veiðimaður, mikla skemmtun.
Þegar þetta var hafði elgurinn enn
sex fætur. Hann hljóp hraðar en
vindurinn og þegar Tunk-Poch elti
hann varð hann að hafa sig allan við.
Það nægði Tunk-Poch ekki, þó hann
brunaði á skíðum sinum. Hann dró elg-
inn ekki uppi.
Og Tunk-Poch hugsaði með sér:
„Eg verð að eignast skíði úr helgum 1
viði. Þá fyrst get ég lagt elginn að
velli.”
Dag nokkurn, þegar Tunk-Poch var
að reika um himnaskóginn, heyrði
hann hund gelta. Geltiö barst um allan
skóginn og verkaði óþægilega á veiöi-
manninn. Þegar Tunk-Poch kom nær
sá hann að hundurinn var að gelta að
tré og hætti ekki geltinu þótt hann tal-
aði við hann og kjassaði. Allt í einu
heyrðust brakandi hljóð úr trénu. Það
var engu líkara en tréð hefði sál, sem
væri að reyna aö br jótast út með kvein-
andi ópum.
„Kynlegt,” hugsaði Tunk-Poch.
„Þaö er að heita má logn, svo tréð bær-
ist ekki fyrir vindi.” Þegar hann skoð-
aði tréð nánar, tók hann eftir smárák-
um, sem voru undir berkinum ofar-
lega. Rákirnar náðu alveg niður að rót.
Honum varð ljóst, að hér var um
heilagt tré að ræða.
Tunk-Poch felldi tréð og smíðaði
skíði úr viði þess. Þau runnu svo hratt,
að hann náði varla andanum. Og þvi
var það, að hann gerði nokkur göt á
skíðin og festi í fleyga til þess að draga
úr hraöanum. Þegar veiðimaðurinn
setti marga fleyga á skíöin, gat hann
rennt sér hægt og líka keifað snarbratt-
ar brekkur. Ef hann nam þá alla burt,
fór hann yfir sem fuglinn fljúgandi.
Himinlifandi spennti Tunk-Poch á
sig skiðin og elti elginn. Dýrið hljóp allt
hvað af tók, því aö um líf var að tefla.
Og hann varð sprengmóður og andar-
dráttur hans birtist í hvítum gufuskýj-
um í ísköldu loftinu. Eltingaleikurinn
barst um allan himininn. Þegar elgur-
inn sá engar útgöngudyr, stökk hann af
f jallstindinum Samarowo niður á jörð-
ina. Tunk-Poch var á hælunum á hon-
um..
„Lof mér að lifa!” hrópaði dýrið í
dauðans angist. Það var aðframkomiö
af þreytu.
En veiðiáhuginn sat í Tunk-Poch.
Hann hafði þegar vopnið á lofti og hjó i
einu höggi báða afturfæturna af elgn-
um. Forviða gaf hann því gætur. Enn
hafði dýrið fjóra fætur og gat meira að
segja hlaupið.
„Það er ekki sem verst,” muldraði
veiðimaður himinsins. „Mennimir eru
svo litlir og viðkvæmir. Hvemig geta
þeir á sínum tveimur fótum elt uppi
sexfættan elg? I sjálfu sér væri það
gott, ef allir elgir um ókomna tíma
hefðu aðeins fjóra fætur! ”
Meðan hann var að hugsa um þetta,
slapp elgurinn undan. Tunk-Poch elti
hann að nýju, þó aö hann væri ekki
nema á ööru skiðinu, en hitt hafði
brotnað við stökkið frá himni til
jarðar. Hann kippti fleygunum úr í
skyndi og þaut út í skóginn.Elgurinn
hljóp í norðurátt. Tunk-Poch dró dýrið
uppi. Lamað af þreytu hneig dýrið
niður, og breyttist í stein. En upp frá
þessu hlaupa elgir á f jórum fótum víðs
vegar um heiminn.