Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.1984, Blaðsíða 14

14
DV. MIÐVIKUDAGUR 22..FEBRUAR 1984.
Nauðungaruppboð
sem anglýst var í 98., 101. og 105. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Boðagranda 4, þingl. eign Skúla Arnasonar, fer fram eftir kröfu Gjald-
heimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri föstudaginn 24. febrúar 1984
kl. 10.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 92., 95. og 100. tbl. Lögbirtingablaðs á hluta í
Tómasarhaga 42, þingl. eign Borghildar Símonardóttur o.fl., fer fram
eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík og Jóns Finnssonar hrl. á
eigninni sjálfri f östudaginn 24. febrúar 1984 kl. 11.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 98., 101. og 105. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Karfavogi 31, þingl. eign Daníels Arnasonar, fer fram eftir kröfu
Gjaldheimtunnar í Reykjavík, Lífeyrissjóðs verslunarmanna óg
Tryggingastofnunar ríkisins á eigninni sjálfri föstudaginn 24. febrúar
1984 kl. 16.15.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 98., 101. og 105. tbl. Lögbirtingablaðs á hiuta í Kirkju-
teigi 5, þingl. eign Ingibergs Þorkelssonar, fer fram eftir kröfu Gjald-
heimtunnar í Reykjavík og Ásgeirs Thoroddsen hdl. á eigninni sjálfri
föstudaginn 24. febrúar 1984 kl. 15.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 98., 101. og 105. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á Hæðar-
garði, félagsheimili Vikings, þingi. eign Knattspyrnufélagsins Vík-
ings, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á cigninni
sjálfri föstudaginn 24. febrúar 1984 kl. 14.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 98., 101. og 105. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á Haða-
landi 6, þingl. eign Ásgeirs Hjörleifssonar, fer fram eftir kröfu Gjald-
heimtunnar í Reykjavík og Guðjóns Á. Jónssonar hdl. á eigninni sjálfri
föstudaginn 24. febrúar 1984 kl. 14.15.
Borgarfógetaembættið í Reykjavik.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 98., 101. og 105. tbl. Lögbirtingablaös 1983 á hluta í
Háaleitisbraut 111, þingl. eign Ólafs Júníussonar, fer fram eftir kröfu
Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfrí föstudaginn 24. febrúar
1984 kl. 14.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 98., 101. og 105. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Brávallagötu 20, þingl. eign Helga St. Kærnested, fer fram eftir kröfu
Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri föstudaginn 24. febrúar
1984 kl. 11.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
san auglýst var í 98., 101. og 105. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Kambsvegi 18, þingl. eign Árna Svavarssonar, fer fram eftir kröfu
Tryggingastofnunar ríkisins á eigninni sjálfri föstudaginn 24. febrúar
1984 kl. 16.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 97., 101. og 104. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Laugarnesvegi 86, tal. eign Guðmundar Sigþórssonar, fer fram eftir
kröfu Hákonar Arnasonar hrl. og Guðmundar Jónssonar hdl. á eign-
inni sjálfrí f östudaginn 24. febrúar 1984 kl. 15.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavik.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Ármúla 40, þingl. eign Vignis H. Bcnedikts-
sonar, fer fram eftir kröfu Jóns Magnússonar hdl. og Guðjóns Stein-
grímssonar hrl. á eigninni sjálfri föstudaginn 24. febrúar 1984 kl. 13.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavik.
Menning Menning Menning
Úr sýningu Leikfélags Akureyrar á Súkkulaði handa Silju eftir Ninu Björk Arnadóttur.
...og morgunninn
var böðull
Súkkulaði handa Silju.
LA íSjallanum 16. fobr. 1984.
Leikrit Nínu Bjarkar Ámadóttur,
Súkkulaöi handa Silju, hefir áður veriö
sýnt í Þjóðleikhúsinu en nú hefir
höfundur endurskoðað verkið að
nokkru leyti. Ekki verður reynt að
bera saman þessar tvær uppfærslur en
breytingarnar virðast vera leikritinu í
hag sem sviðsverki frekar en hitt.
„Þetta er grimmt leikrit,” sagði
Nína Björk í viðtali fyrir rúmu ári
(Þjv. 18.-19. des. 1982). Satt er þaö og
síst hefir grimmdin sjatnað því nú
leysir ekki einu sinni dauðinn nein
vandamál.
Meginþema verksins virðist vera
togstreita. Sagt er frá einstæöri móöur
sem er að missa bamiö sitt frá sér af
því að bamiö er oröið 15 ára og vill ekki
vera neitt bam lengur. Móðirin þráir
fagurt líf, að eiga fagra ást með ljúfum
elskhuga, að þurfa ekki að slíta sér út í
hundleiðinlegri vinnu og ekki síst að
geta veitt dótturinni ást og hlýju á góðu
heimili þeirra beggja. Þetta bregst
allt.
I staö hinnar ljúfu ástar koma
„sauðdrukkin karlgerpi” og gera
hana að skyndikonu næturlangt, á
hverjum morgni bíöur kexverk-
smiðjan og dóttirin gerir uppreisn
gegn móöur sinni og lífsháttum
hennar, fer að heiman og leggst í rugl
og hass.
Sjálf á þessi dóttir við ærinn vanda
aö etja, hana langar mest til að vera
góð dóttir og eiga góða dóttur en hálf-
vönkuö vitund hennar um óréttlæti
samfélagsins skellir skuldunum aöeins
á móðurina. Þess vegna hrökklast
stúlkan út á „götu reiðinnar sem er grá
ogdimmogljót”.
I rauninni er verkið hatrömm ádeila
I QlHiliTMm lyrirlliT I
Iftihið lirvul af
Ijósum og glerjum
fyrir nutrgar gerðir hifreiðn
ntódclbúöin
á það samfélag sem ekki hefir annað aö.
bjóða þeim mæðgum (og öömm í sömu
súpunni) en að níðast á þeim uns þær
fara aö níöast á öðmm á sama hátt.
Það er hörmuleg þversögn í lífi þessa
fólks.
Eins og togstreitan erhöfuðeinkenni
efnisins er hún líka fyrir hendi í form-
inu sjálfu, byggingu verksins. Sá
ömurlegi raunveruleiki sem lýst er
togast á við ljóðrænar myndir og
ljóðrænan texta þar sem birtast
innstu óskir persónanna, einfaldar,
fagrar óskir með örlitlu gráthljóöi
saknaðar og varnarleysis. Áhorf-
endum er sveiflað milli þessara and-
Leiklist
Valdimar Gunnarsson
stæðna, draumanna sem lýsa feg-
urðinni og vemleikans sem er rudda-
legur, særandi eða þegar best lætur
ömurlegur. Þessi samsvömn eða sam-
sömun efnis og forms er líklega einna
mestur styrkur þessa verks. Veikasti
hlekkurinn er sem fyrr Hin konan. Með
því aö gera hana sjálfstæöa persónu að
nokkru leyti verður óljóst hvort sumar
hugmyndir em hennar ellegar önnu
sjálfrar, t.d. hugmyndin um hina fögru
ást. Anna verður minni ef þetta er
lánsfé frá velsettum sálfræðingi úti í
bæ, ekki hennar eign.
Aftur á móti er broddurinn hvassari
en áður þar sem gefið er í skyn í lokin
að enginn endir verði á þessari
hræðilegu baráttu kvennanna. Þótt
vopnin æpi innst í allri reiðinni er aug-
ljóst að sú von hlýtur að þagna í
óbreyttu samfélagi.
Aö því sem hér hefir veriö sagt má
ljóst vera að nokkuö þurfi til að koma
þessum flókna vefnaöi til skila á einni
kvöldstund. Sjallinn er varla að öllu
leyti þægilegt leikhús en í þetta skipti
er hann góð umgerð. Sviöskiptingar
em hugvitssamlegar og það er að
nokkru þökk ljósameistara.
Að sjálfsögðu hvílir meginþunginn á
hlutverkum Silju og önnu, móður
hennar.
Sunna Borg túlkar önnu prýðilega
vel, lúinn, öryggisleysiö og áhyggjur
yfirgefa hana enga stund. Anna verður
mjög heil og sönn persóna í með-
förum Sunnu. Guðlaug M. Bjamadóttir
virðist í upphafi ekki hárrétt „týpa” í
hlutverki Silju. Eg hefði vænst ögn
barnslegri 15 ára stúlku í upphafi, hún
var óþarflega hörðnuð og köld en
Guðlaug sómdi sér æ betur í hlut-
verkinu er á leiö. Samskipti þeirra
mæðgna vom einkar vel túlkuð; bæld
ást, sært stolt, sorg og gleöi — allir
þessir þættir vom skýrt og sannfær-
andi mótaðir.
Þórey sýndi góðan leik í hlutverki
Dollýjar, stöllu önnu. Þórey sýndi vel
þetta hálfuppgerða kæmleysi og hola
gaman sem „djammiö” veitir en hún
vakti líka samúð. Dollý er meira en
skjáta eða glimmergæs, hún er raun-
góð vinkonu sinni og er heiðarleg á
sinn hátt gagnvart henni. Takk,
Þórey.
önnur hlutverk em minni í sniðum
en reyndar alls ekki minna verð. Þau
voru líka öll „pottþétt”, t.d. Theódór
sem var prýöilega smeðjulegur á
veiöum sínum. Hlutverk Hinnar
konunnar leysti Edda V. Guömunds-
dóttir vel af hendi sem uppskrúfaður
sálfræðingur en þetta hlutverk er
óþarflega vandræðalegt þegar honum
sleppir.
Klæðaburður var notaður mjög
smekkvíslega til að undirstrika per-
sónur, t.d. Silju og félaga hennar og
Hinakonuna.
Tónlist Egils Olafssonar er svo sem
ekki rismikil og bætir litlu við gildi
verksins. Hins vegar söng Inga Eydal
skínandi vel og fyrir tilstilli þeirra
feðgina varð þessi þáttur býsna á-
hrifaríkur.
Gera má ráð fyrir að sumum þyki
sitthvað nýstárlegt við þessa
uppfærslu og jafnvel verkið sjálft.
Mestu varðar auðvitað að takist að búa
til samstæða heild og það hefir vissu-
lega tekist. Hvergi slaknar á þræði,
sýningin er alla tíð mjög liöleg og sann-
færandi. Það er líklega ekki sist að
þakka góðri leikstjóm.
Nína Björk sagði í áðumefndu
viðtali: „Ef fólk spyr sig eftir að hafa
séð leiksýninguna: hver er ég, — hvaö
er ég að gera og hvað er ég'að fara?
eöa bara einnar af þessum spuming-
um,þáersýningingott leikhús.”
Sýning LA í Sjallanum er gott
leikhús.
SuðijflaiidibraiRl2^Hp^arík^^^^^Sími322I0
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 97., 101. og 104. tbl. Lögbirtingablaös 1983 á hluta í
Langholtsvegi 176, þingl. eign Blaðatumsins hf., fer fram eftir kröfu
Jóns Úlafssonar hrl., Gjaidheimtunnar i Reykjavík og Haralds
Blöudal hrl. á eigninni s jálfri f östudaginn 24. febrúar 1984 kl. 15.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.