Dagblaðið Vísir - DV - 25.04.1984, Blaðsíða 14

14
dv. iviiÐ^ktjbÁfaöá^.^páÍL'i^i''’0
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 134., 137. og 140. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Kötlufelli 11, þingl. eign Magnúsar Óskarssonar, fer fram eftir kröfu
Sveins H. Valdimarssonar brl. og Kópavogskaupstaðar á eigninni
sjálfri f östudaginn 27. apríl 1984 kl. 16.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á Urðarbakka 34, þingl. eign Pals Björnssonar, fer
fram eftir kröfu Guðjóns Á. Jónssonar hdl., Gjaldheimtunnar í
Reykjavík og Landsbanka íslands á eigninni sjálfri föstudaginn 27.
apríl 1984 kl. 15.15.
Borgarfógetaembættið í Reykjavik.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Þórufelli 16, þingl. eign Sesselju Svavars-
dóttur, fer fram eftir kröfu Jóns Ingólfssonar hdl. á eigninni sjálfri
föstudaginn 27. apríl 1984 kl. 14.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Nönnufelli 3, þingl. eign Valdimars Sigfús-
sonar o.fl., fer fram eftir kröfu Guðmundar Péturssonar hdl. á eigninni
sjálfri föstudaginn 27. april 1984 kl. 14.45.
Borgarfógetaembættið i Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á Bakkagerði 16, þingl. eign Ingimundar Konráðs-
sonar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavik og Veðdeildar
Landsbankans á eigninni sjálfri föstudaginn 27. april 1984 kl. 10.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á Rauðagerði 55, þingl. eign Sigfúsar Jónssonar, fer
fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík og Hákonar H.
Kristjónssonar hdl. á eigninni sjálfri föstudaginn 27. april 1984 kl.
11.00.
Borgarf ógetaembættið í Reykjavik.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Keldulandi 15, tal. eign Friðriks Stefáns-
sonar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavik á eigninni
sjálfri f östudaginn 27. apríl 1984 kl. 11.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavik.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Þórufelli 8, þingl. eign Ólafíu Tryggvadóttur,
fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík, Guðjóns Á. Jóns-
sonar hdl., Veðdeildar Landsbankans og Útvegsbanka tslands á eign-
inni sjálfri f östudaginn 27. april 1984 kl. 13.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Rjúpufelli 2, þingl. eign Ingvars Þorvalds-
sonar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar i Reykjavik á eigninni
sjálfri föstudaginn 27. aprii 1984 kl. 15.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Rjúpufelli 23, þingl. eign Gunnars Ingólfs-
sonar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni
sjálfri föstudaginn 27. april 1984 kl. 15.45.
Borgarfógetaembættið i Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Þórufelli 10, þingl. eign Ragnhildar Eiðs-
dóttur, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík, Iðnaðar-
banka íslands hf. og Jóns Þóroddssonar hdl. á eigninni sjálfri föstu-
daginn 27. aprU 1984 kl. 14.15.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Skeggrætt um lifið og tilveruna. Ryðja þeir brautina fyrir aðra sem vilja dvelja um lengri eða skemmri
tima i sólarlöndum ? er spurt i þessari grein.
GAMUR VERDA
GJALDGENGIR
Sannleikurinn hefur sjaldan verið
auðveldur viðfangs. Að viðurkenna eitt
og annað fyrir sjálfum sér er svo sem
nógu erfitt þótt ekki bætist sannleikur-
inn við þá byrði.
Við Islendingar höfum löngum átt í
erfiðleikum með hvort tveggja, aö
viðurkenna fyrir sjálfum okkur og
öðrum og aö ýta sannleikanum upp á
yfirborðið.
Hugmynd gripin
Það verður að teljast merkileg til-
breyting frá vananum þegar fólk tekur
nokkurn veginn möglunarlaust undir
hugmyndir.
Þannig var það með kjallaragrein
undirritaös, en hún birtist hér í DV
hinn 13. f.m. undir heitinu „Hvílum
fjallkonuna”, að fjölmargir aðilar
höfðu samband við greinarhöfund og
vildu koma á framfæri frekari hug-
myndum um hvernig standa mætti aö
fjöldaflutningum landsmanna til dval-
ar i sólarlöndum.
Grein undirritaðs var eins konar
„óniðursoönar” vangaveltur um hvort
ekki væri tímabært að Islendingar lok-
uðu hjá sér aö fullu í svo sem fjóra
mánuði ár hvert og efndu til sameigin-
legrar ferðar til sólarianda og dveldu
þar dimmustu mánuði ársins.
Mánuðimir nóvember, desember,
janúar og febrúar eru, þegar allt er
skoðað, ömurlegastir og viösjár-
verðastir, að ekki sé minnst á kostnað
sem þeim er samfara.
Þeir sem kynnu að hafa hneykslast á
hugmynd af þessu tagi hefðu betur sest
niöur og reiknað út sparnaðinn af öllu
saman. Ætla verður hins vegar að Is-
lendingum gangi annað til en hneyksl-
un þegar feröalög eru til umræðu, svo
fast sem landsmenn sækja í utanlands-
feröir. — Hugmynd er fædd og ótrú-
lega margir hafa þegar tekið til við aö
heimfæra hana undir slagorð um nýjan
og nauðsynlegan lífsstíl.
Vinna eða afþreying?
Nú er það svo aö mat fólks á lífinu er
mjög misjafnt. Sumir eru sívinnandi
alla ævi og unna sér aldrei hvildar, eru
óþreytandi við að finna sér hugðarefni,
ásamt vinnunni, og síöar eftir aö
skráðu ævistarfi lýkur.
Enn aðrir ætla aö ærast þegar kemur
að þeim tímamótum að formlegum
starfsferli er lokið og telja brotin á sér
mannréttindi með þvi að fá ekki að
halda áfram störfum.
Og enn eru til þeir sem fagna inni-
lega þeirri stundu þegar þeir mega
Kjallarinn
GEIR ANDERSEN
AUGLÝSINGASTJÓRI
hætta aö ganga til daglegra skyldu-
starfa, sem mörg hver hafa verið
viðkomandi langvarandi kvöl. Annað-
hvort finna þeir sér áhugamál við hæfi
eða þeir vilja bara njóta hvíldar og
eyða tímanum við afþreyingu og hóg-
lífi. Við allt þetta er óþarfi að gera
athugasemdir. Allir eiga sitt lif.
Q „En fólk
lítur líka
misjöfnum augum
hvað eigi að telj-
ast afþreying.”
Það má þó til sanns vegar færa aö
hérlendis séu allar aðstæður mjög ólík-.
ar þeim er fólk á að venjast annars
staðar, þótt ekki sé litiö nema til ná-
grannalanda í Evrópu, að ekki sé nú
talað um Vesturheim.
Þar kemur veðrátta fyrst til. Vor- og
sumartíð kemur mun fyrr í þessum
löndum en hér og gerir fólki líflð létt-
ara utanhúss sem innan. En annaö
kemur einnig til. Margbreytileg
menning og afþreying í ýmiskonar
formi er uppistaða i daglegu lífl fólks í
þessum sólarlöndum.
En fólk lítur líka misjöfnum augum
hvað eigi að teljast afþreying. Hér á
landi er afþreying oftar en ekki flokkuð
undir hégóma, markleysu.
Eldra fólk á Islandi á ekki aðgang aö
margbreytilegri afþreyingu sem getur
stytt stundir og slétt misfellur á
sveiflukenndu sálarlífi.
Fólk í löndum Vestur-Evrópu, ekki
sist það sem er komið af léttara skeiði,
myndi örugglega telja þaö mannrétt-
indabrot ef t.d. væri lagt bann við sölu
á áfengu öli eða því yrði gert aö sætta
sig við íslenskt ástand í sjónvarpsmál-
um, hafandi aðra möguleika tiltæka, —
eins og hér er. — Vinna eða afþreying?
Fólk á að geta valið.
Breytt viöhorf aldraðra
Sú kynslóð sem nú telst til hinna
öldruöu var upp á sitt besta í lok sið-
asta stríðs. Hún var í forsvari fyrir
framgangi mála, öflun gjaldeyris og
þeirri uppbyggingu sem við nú bú-
um við. Þessi kynslóð hefur önnur og
breytt viöhorf miðað við þær kynslóðir
sem á undan eru gengnar.
Þaö hefur enda komið í ljós nú upp á
síðkastið að einstaklingar úr þessari
kynslóð kveðja sér hljóðs og vilja vita
rétt sinn og möguleika til dvalar i
sólarlöndum um lengri eða skemmri
tíma.
Sumir þessara eldri borgara eiga nú
þegar ibúö eða hús erlendis þar sem
þeir dvelja allt árið eða hluta úr ári eft-
ir eigin geðþótta. Enn aðrir eiga hér
hús eða ibúðir og hafa vel efni á að
veita sér þá tilbreytingu sem felst í því
að dvelja annars staðar en hér dimm-
asta og kaldasta tíma ársins.
Ef að líkum lætur munu t.d. ferða-
skrifstofur og samgöngufyrirtæki ekki
láta þessa öldu nýrra og breyttra viö-
horfa hjá líða án þess að þreifa fyrir
sér um þátttöku og markaðshorfur.
Það er þeirra lífsviðurværi og ekkert
nema gott um þaö að segja.
En þaö þarf meira til. Réttarstaöa
þessara eldri borgara til að skipta um
dvalarstað um stundarsakir verður að
vera ljós, t.d. meö tilliti til slysa-
trygginga, eftir- og ellilaunagreiðslna,
gjaldeyrisyfirfærslu o.þ.h. — Þaö er
hins vegar ekki sæmandi að eldri
borgurum sé „beitt fyrir vagninn” í
þessum efnum og látnir ryðja brautina
fyrir þá yngri og óþreyttari sem gjarn-
an vilja flytjast úr landi undir yfir-
skini „langrar sumardvalar”.
Þá er jafngóð hugmyndin um sam-
eiginlega sólarlandaferð landsmanna
sem varir í f jóra mánuöi.
En hvemig svo sem sannleikanum
er hagrætt verðum viö að viðurkenna
að hinir gömlu eru í þann veginn að
verða gjaldgengir, svo um munar.